[دریافت فیلم]


سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم
 
بر تنم رخت سپیدی چون لباس رزم مانده
خاکریز اینجاست، جان بر کف به میدان ایستادم
 
پای تخت هر مریضی پای سجاده‌ست گویا،
در نماز عشق با چشمان گریان ایستادم
 
اشک‌هایم را نبیند هیچکس، باید بخندم
من که دور از خانه، دلتنگ عزیزان ایستادم
 
از پرستار بزرگ کربلا یاری گرفتم
با صبوری _گرچه غمگین و پریشان_ ایستادم
 
سرفه‌ی خشک و گلوی خشک و تب، لرزید پایم
زیر لب گفتم سلام ای شاه عطشان! ایستادم

جمع ما بوی شهادت می‌دهد این روز و شب ها
بین همکاران خود بین شهیدان ایستادم

ایستادم در دل موج بلا، دنیا بداند
تا شوم بر دفتر غم مهر پایان ایستادم
 
شاخه‌ی سبز دعا، رخت سپید و دیده‌ی خون
من به پای مردم خود، پای ایران ایستادم


[دریافت صوت]