بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

اللهمّ صلّ علی علیّ بن موسی الرّضا المرتضی ولیّک عدد ما فی علمک صلاة دائمة بدوام ملکک و سلطانک.

دهه‌ی مبارکه‌ کرامت و میلاد حضرت علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا (صلوات الله و سلامه علیه) را تبریک عرض میکنم به همه‌ی ملّت عزیزمان، به همه‌ی مشتاقان زیارت آن بزرگوار که متأسّفانه مدّتها است که همه از این فیض بزرگ محروم مانده‌ایم. امیدواریم که خداوند متعال به برکت دعا و شفاعت این بزرگوار رحمت و لطفش را بر این ملّت روزبه‌روز افزون کند و برکات مجاورت ملّت ایران با این قبر مطهّر ان‌شاءالله روزبه‌روز افزایش پیدا کند.

 بحث امروز من صرفاً درباره‌ی انتخابات است. کمتر از ۴۸ ساعت دیگر یک رویداد سرنوشت‌ساز در کشور اتّفاق خواهد افتاد و آن عبارت است از انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات شوراهای شهر و روستا. قطعاً سرنوشت کشور در یک برهه‌ی زمانی، در همه‌ی زمینه‌ها -در زمینه‌ی اقتصاد، مسائل فرهنگی، امنیّت، سلامت، غیره- وابسته‌ی به عملی است که شما مردم ایران روز جمعه ان‌شاءالله انجام خواهید داد؛ یعنی شما با حضور خودتان، با رأی خودتان، در واقع سرنوشت کشور را در همه‌ی ‌مسائل عمده رقم میزنید.

کار بزرگ مردم در روز جمعه اوّلاً اصل مشارکت، ثانیاً نوع مشارکت و نوع انتخاب خواهد بود که امیدواریم خدای متعال همه‌‌ی دلهای ما را، دلهای ملّت ایران را هدایت کند تا بتوانیم به بهترین وجهی در این عرصه ظاهر بشویم.

 در یکی از سخنرانی‌های اخیر(۱) به ملّت ایران عرض کردیم که حضور مردم در نظام جمهوری اسلامی دارای یک اصل محکم و یک سند متقنِ فکری است؛ صرفاً یک مسئله‌ی سیاسی نیست؛ البتّه فواید سیاسی حضور مردم خیلی زیاد است لکن علاوه‌ی بر اینها و مهم‌تر از اینها اصل فلسفه‌ی حضور مردم در نظام جمهوری اسلامی است؛ یعنی در جمهوری اسلامی، «جمهوری» یک بخش و «اسلامی» یک بخش ]است[، که اگر جمهور حضور نداشته باشند، جمهوری اسلامی تحقّق پیدا نمیکند؛ البتّه از جنبه‌های سیاسی و آثار سیاسی هم ثمرات و برکات فراوانی دارد که به بعضی از آنها بعداً اشاره خواهم کرد. دقیقاً به همین دلیل هم هست که همه‌ی مراکز قدرتهای شیطانی در همه‌ی عالم، آنهایی که با جمهوری اسلامی دشمنی میکنند و مخالفت میکنند، با انتخابات هم به طور ویژه مخالفت و معارضه میکنند. در همه‌ی انتخابات‌های ما در طول این ده‌ها سال همیشه این جور بوده که ابزارهای رسانه‌ای‌ آنها، ابزارهای سیاسی‌ آنها در خدمت تخریب ذهنی مردم نسبت به انتخابات و اگر بتوانند به نحوی دخالت در انتخابات بوده؛ برای اینکه نگذارند آن شُکوه و شوکت انتخابات ایران خودش را نشان بدهد. البتّه به کوری چشم آنها در طول این سالهای متمادی، همه‌ی انتخابات‌ها سر وقت انجام گرفته؛ نه تعطیل شده، نه یک روز عقب افتاده؛ مردم در پای صندوقها حاضر شدند و رأی دادند. البتّه تبلیغات سوء آنها وجود داشته؛ از مدّتی قبل از انتخابات تا بعد از انتخابات این تبلیغات همیشه ادامه داشته. شاید در هیچ نقطه‌ای از عالم نتوانیم کشوری را پیدا کنیم که انتخاباتش این همه مورد تهاجم دشمنان قرار داشته باشد. و در همین انتخابات پس‌فردای ما -روز جمعه‌- الان چند ماه است که رسانه‌‌های آمریکایی، رسانه‌های انگلیسی و آن مزدورهایی که زیر پرچم اینها و در این رسانه‌ها مشغول کارند، دارند خودشان را میکُشند برای اینکه شاید بتوانند انتخابات را زیر سوال ببرند، حضور مردم را کم‌رنگ کنند و انتخابات جمهوری اسلامی را به نحوی مورد اتّهام قرار بدهند؛ انواع و اقسام حرفها را هم در این زمینه میزنند.

 خب هدف آنها این است که این انتخابات به آن صورت مطلوبِ جمهوری اسلامی انجام نگیرد؛ یعنی چه؟ یعنی مردم از نظام فاصله بگیرند؛ چون عدم حضور مردم در انتخابات طبعاً فاصله‌گیری مردم از نظام جمهوری اسلامی است؛ این هدف آنها است. البتّه مردم به حرف آنها گوش نکرده‌اند؛ حالا به بعضی از گروه‌های خاص کار نداریم که در مطبوعات یا این روزها در رسانه‌های فضای مجازی همان حرفهای آنها را هم تکرار میکنند، لکن تجربه نشان داده و متن مردم نشان داده‌اند که هر چه دشمن خواسته، عکسش را انجام داده‌اند؛ هم در مورد انتخابات، هم در مورد راه‌پیمایی‌ها و مسائل گوناگون دیگر. این ‌دفعه هم ان‌شاءالله به توفیق الهی همین جور خواهد شد؛ مردم ان‌شاءالله حضور پیدا خواهند کرد و آبرو خواهند داد به نظام جمهوری اسلامی.

این نکته را من بگویم که حقیقت این است که در عالم سیاست -سیاستهای نظام جمهوری اسلامی، سیاستهای کشور و همچنین حوادثی که رنگ و بوی سیاسی دارند- بعضی از حقایقی هست که باید نگاه به آنها برتر و فراتر از سلیقه‌ها و نزاعهای سیاسی باشد؛ فرض کنید مثلاً تشییع جنازه‌ی شهید عزیز بزرگوارمان شهید سلیمانی، خب یک حادثه‌ی بزرگی بود؛ اینجا دیگر مسئله‌ی سلیقه‌ی سیاسی و مذاق سیاسی مطرح نبود، همه شرکت کردند؛ انتخابات از این قبیل است. در انتخابات بحث سلایق سیاسی مطرح نیست؛ همه باید شرکت کنند، همه باید حضور پیدا کنند؛ چون نظام اجتماعی کشور به این حضور نیازمند است و تأثیر میگذارد که حالا بعضی از تأثیرات را عرض خواهم کرد.

 من چند نکته درباره‌ی اهمّیّت حضور مردم عرض بکنم؛ لکن قبل از اینکه این نکات را بگویم، مایلم به این آیه‌ی شریفه‌ای که در سوره‌ی مبارکه برائت است -آیه‌ی ۱۲۰- اشاره کنم، که جزئی از این آیه و تکّه‌ای از این آیه، این قسمتی است که میخوانم: وَلایَطَئونَ مَوطِئًا یَغیظُ الکُفّارَ وَ لا یَنالونَ مِن عَدُوٍّ نَیلًا اِلّا کُتِبَ لَهُم بِهٖ عَمَلٌ صٰلِح؛ مضمون این دو فقره‌ای که از این آیه خواندم، به طور خلاصه این است که هر عملی و اقدامی از شما که دشمن از آن ناخشنود باشد، در پیشگاه پروردگار یک عمل صالح است. می‌بینید که دشمنان دین، دشمنان اسلام، دشمنان ایران با انتخابات شما بشدّت مخالفند، بنابراین اقدام به انتخابات یک عمل صالح است. همه‌ی کسانی که دنبال عمل صالحند -اِلَّا الَّذینَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحٰت- (۲) میخواهند عمل صالح انجام بدهند، بدانند حضور در انتخابات یک عمل صالح از طرف اینها است.

 و امّا آن نکاتی که مورد نظر من است؛ چند نکته را عرض میکنم. مهم‌ترین نکته این است که انتخابات نشان‌دهنده‌ی حضور مردم در صحنه است. «حضور مردم در صحنه» یعنی چه؟ یعنی نظام جمهوری اسلامی پشتوانه‌ی مردمی دارد. این، در اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران و اقتدار کشور تأثیر بی‌نظیری دارد؛ یعنی هیچ چیزی، هیچ ابزار قدرتی به اندازه‌ی حضور مردم، قدرت‌افزا برای کشور نیست. بله، ما ابزارهای نظامی، ابزار‌های سیاسی، ابزارهای اقتصادی را قدرت‌افزا و قدرت‌زا میدانیم برای کشور، امّا هیچ کدام به اندازه‌ی حضور مردم نیست؛ حضور مردم، نظام جمهوری اسلامی را به معنای واقعی کلمه قدرتمند میکند. خب آن کسانی هم که حرفهای سفسطه‌آمیزی در مورد انتخابات میزنند -می‌بینید دیگر بعضی از این بیاناتی که متأسّفانه بعضی‌ها ]مطرح[ میکنند در خلال حرفها در روزنامه‌ها و در فضای مجازی- و با سفسطه‌گویی‌های گوناگون درباره‌ی انتخابات حرف میزنند برای اینکه دلسرد کنند مردم را از حضور در انتخابات، اینها در واقع دنبال تضعیف نظامند و دشمنان خارجی و بیرونی هم که صریحاً با انتخابات درمی‌افتند، دنبال این هستند که نظام را تضعیف کنند؛ آنها میدانند که اگر چنانچه حضور مردم ضعیف بشود و کشور ضعیف بشود، آن وقت میتوانند کشور را دچار ناامنی کنند، دچار تروریسم کنند، کشور را جولانگاه تروریست‌ها قرار بدهند؛ این در صورتی است که کشور ضعیف بشود، و پشتوانه‌ی حضور مردم در کشور کم‌رنگ بشود. البتّه این را تصریح نمیکنند، امّا در گوشه‌کنارِ حرفهایشان این معنا کاملاً شنیده میشود و دیده میشود که دنبال همین هستند؛ میخواهند حضور مردم نباشد تا نظام ضعیف بشود، تا بتوانند در کشور اخلال کنند، تا بتوانند دخالت کنند، تا بتوانند کشور را جولانگاه مزدوران خودشان قرار بدهند؛ این را انسان میبیند.

 یک نکته‌ی دیگر این است که اگر ما کاهش حضور مردم را داشته باشیم، از آن طرف افزایش فشارهای دشمن را خواهیم داشت؛ یعنی اینها با همدیگر به معنای واقعی کلمه یک نسبت معکوسی دارند. اگر چنانچه ما در کشور افزایش [حضور] مردم را کم داشته باشیم، از آن طرف افزایش فراوان فشار دشمنان را خواهیم داشت. اگر ما بخواهیم فشارهای دشمنان [از قبیل] فشارهای اقتصادی مثل تحریم و امثال اینها از بین برود یا کاهش پیدا کند، راهش این است که حضور مردم در کشور افزایش پیدا کند و پشتوانه‌ی مردمی به رخ دشمنان کشیده بشود.

 یک نکته‌ی دیگری که این هم مهم است، این است که آن رئیس‌جمهوری که روز جمعه انتخاب خواهد شد اگر با رأی بالا انتخاب بشود، پشتیبانی محکمی خواهد داشت، رئیس‌جمهور قوی و قدرتمندی خواهد بود، و کارهای بزرگی میتواند انجام بدهد. کشور بحمدالله دارای توان بالا است -من حالا بعداً در پایان هم یک جمله‌ای در این زمینه عرض خواهم کرد- کشور توانایی‌های زیادی دارد، امکانات و فرصتهای فراوانی در کشور ما هست؛ استفاده‌ی از این فرصتها احتیاج دارد به انسانهای قوی، فعّال، پُرکار، خسته‌نشو و قدرتمند. این «قدرتمندی» را رئیس‌جمهور -غیر از جنبه‌های شخصی- بیشتر از ناحیه‌ی پشتیبانی مردم به دست می‌آورد. اگر چنانچه حضور مردم دارای نصاب مطلوبی باشد و رئیس‌جمهور با رأی بالا ان‌شاءالله انتخاب بشود، این موجب خواهد شد که قدرت پیدا کند بتواند از این ظرفیّتها درست استفاده کند.

 یک نکته‌ی بعدی مسئله‌ی سلامت انتخابات است؛ من قبلاً هم عرض کرده‌ام، الان هم تأکید میکنم، خوشبختانه در طول این سالهای متمادی، همیشه انتخابات‌های ما انتخابات‌های سالمی بوده. اینهایی که اعتراض میکنند، [بله،] ممکن است یک گوشه‌ای یک اختلالی در یک بخشی داشته باشد امّا مجموع انتخابات، سالم و قوی بوده. یک شاهد روشن و دلیل متقن این است که در طول این ده‌ها سال، در انتخابات‌های ریاست جمهوری، رؤسای جمهوری آمده‌اند سر کار که مذاقهای کاملاً متفاوتی با هم داشتند، سلایق سیاسی متفاوتی داشتند؛ خب این نشان‌دهنده‌ی این است که انتخابات، سالم انجام گرفته؛ یعنی این جور نبوده است که انتخابات تابع یک فکر سیاسی خاص یا یک مذاق سیاسی خاصّی باشد؛ نه، طبق قانون انجام گرفته؛ گاهی رئیس جمهوری با یک مذاق سیاسی سر کار آمده، گاهی رئیس‌جمهوری با مذاق سیاسی کاملاً متفاوت با او سر کار آمده. بنابراین انتخابات‌ها انتخابات‌های سالمی است.

 و اینکه گفته میشود رقابتی [نیست]، بحمدالله رقابتی هم هست؛ خب دیدید مناظره‌ها را -حالا من درباره‌ی مناظره‌ها عرایضی دارم که اگر زنده بودیم، بعد از انتخابات عرض خواهم کرد- ملاحظه کردید که در مناظرات، نامزدهای محترم نشان دادند که کاملاً رقابتی حرکت میکنند؛ یعنی معارضات فکری، و معارضات زبانی در بین نامزدها وجود داشت که هر کدام هم بالاخره طرف‌داران خودشان را دارند. این هم بالاخره از جمله‌ی آن حقایق مسلّم انتخابات‌های ما است.

البتّه دشمنان، همیشه از اوّل انقلاب تا امروز، از روزی که رفراندوم جمهوری اسلامی برگزار شد با ۹۸ و اندکی بالاتر رأی [مثبت مردم] تا امروز، آراء مردم را زیر سؤال برده‌اند؛ همه‌ی انتخابات‌ها را زیر سؤال میبرند. خب از دشمن، آدم انتظار هم ندارد که اعتراف کنند که انتخابات‌های ما صحیح است. جالب این است که بعضی از کشورها هستند که در میانه‌ی قرن بیست و یکم، اداره‌ی قبیله‌ای میشوند؛ یعنی در زیر حکومت یک قبیله دارند مدیریّت میشوند و اداره میشوند که اصلاً بوی انتخابات هم به این کشورها نرسیده؛ مردم این کشورها اصلاً نمیدانند صندوق رأی چه هست؛ فرق صندوق رأی و صندوق میوه را اصلاً نمیدانند! [نمیدانند] صندوق رأی اصلاً چیست. اینها هم تلویزیونِ بیست‌وچهار ساعته راه می‌اندازند که علیه انتخابات ما صحبت کنند بگویند انتخابات ایران دموکراتیک نیست! این هم جزو مسائل جالب این روزهای ما است.

 یک نکته‌ی دیگری که وجود دارد و به نظر من قابل توجّه است این است که بعضی از کسانی که اظهار تردید میکنند در امر شرکت در انتخابات، [یعنی] مردّدند یا دلسردند، اینها قشرهای ضعیف جامعه‌اند؛ قشرهای محروم جامعه. این را من اطّلاع دارم؛ از نظرخواهی‌ها و نظرسنجی‌ها میدانیم. بعضی از قشرهای محروم جامعه هستند که اینها خب توقّعات به‌جایی دارند و گلایه دارند از اینکه این توقّعات برآورده نشده؛ مسئله‌ی معیشت، مسئله‌ی مسکن، مسئله‌ی اشتغال، که خب واقعاً بایستی مسئولین کشور به این مسائل برسند و باید میرسیدند به این مسائل؛ اینها گلایه‌مندند، لذا دست‌ودلشان به انتخابات نمیرود؛ میگویند خب حالا مثلاً شرکت کردیم چه فایده! به نظر من گلایه‌ی اینها بجا است امّا تصمیم‌گیری‌شان بجا نیست؛ بله، گلایه‌شان گلایه‌ی درستی است، بایستی به این گلایه‌ها رسیدگی میشد و دولت آینده حتماً بایستی در صدر برنامه‌های خودش، رسیدگی به این قشرها را قرار بدهد؛ امّا بحث سر این است که این نرفتن پای صندق رأی و قهر کردن با صندوق رأی، مشکل را حل نمیکند؛ این مشکلات اگر بنا است حل بشود، به این صورت حل میشود که جمعیّت‌ها بروند، همه‌ی ما برویم پای صندوق‌ رأی و رأی بدهیم به یک کسی که معتقدیم میتواند این مشکلات را حل بکند؛ این مشکل را حل میکند؛ وَالّا اینکه ما چون گِله داریم، پس رأی ندهیم، به نظر من درست نیست. این هم نکته‌ی مهمّی است. بنابراین من گلایه‌ها را قبول دارم ولیکن شرکت نکردن به خاطر این گلایه‌ها را قبول ندارم. حتماً دولت آینده هم باید در این زمینه کار لازم خودش را انجام بدهد.

 یک نکته‌ی دیگر مربوط به جوانها است. خب بنده خیلی اعتقاد به جوانها دارم و معتقدم جوانها در همه‌ی مسائل عمده‌ی کشور پیشرو و پیشرانند؛ هم خودشان جلودار و پیشرو قضیّه هستند، هم دیگران را به جلو حرکت میدهند؛ در انتخابات هم باید همین جور باشد. بنده انتظارم از جوانها -جوانهای عزیز کشور- این است که حرکت به سمت صندوقهای رأی را و شرکت مردم را هر چه میتوانند ترغیب کنند و در این زمینه فعّالیّت بکنند؛ بخصوص رأی‌اوّلی‌ها که عدّه‌ی کثیری رأی‌اوّلی داریم. در هر دوره‌ای از دوره‌های انتخابات ریاست جمهور، بخش بزرگی رأی‌اوّلی هستند. حضور اینها در انتخابات در واقع برای اینها مثل جشن تکلیف سیاسی است؛ در واقع یک جشن تکلیفی است که [به آن] وارد میشوند.

 آخرین نکته‌ای که میخواهم عرض بکنم و عرایضم را به پایان برسانم، این است که من میبینم بعضی‌ها با تحلیل‌های غلط میخواهند روح یأس و ناامیدی را در مردم تزریق کنند، مردم را ناامید کنند. حالا از دشمن انتظاری نیست؛ متأسّفانه در داخل هم بعضی‌ها با بدبینی، با تحلیل‌های ضعیف، به معنای واقعی کلمه تحلیل‌های ضعیف، حرفهایی میزنند که در واقع میخواهند مردم را ناامید کنند، مأیوس کنند؛ یا نمیخواهند [این جور بشود] لکن عملاً مردم را مأیوس میکنند؛ من میگویم این غلط است؛ یأس و ناامیدی در کشور ما مطلقاً موردی ندارد. ملّت ما، ملّت قدرتمندی است، ملّت بااراده‌ای است، بنیه‌ی کشور ما قوی است. ما کشور قدرتمندی هستیم. بنده در بیانیّه‌ی گام دوّم توضیح دادم، در صحبتهای گوناگون هم توضیح دادم؛ ما ملّت بزرگی هستیم، ما کشور قدرتمندی هستیم، توانایی‌های زیادی داریم و این توانایی‌ها از چشم دشمنان ما هم پوشیده نیست. همه میدانند.

 در بخشهای مختلف، هر جایی که ملّت ما همّت کرد، توانست کارهای بزرگ انجام بدهد؛ اصل انقلاب از این قبیل بود، تشکیل نظام جمهوری اسلامی از این قبیل بود، مسائل جنگ تحمیلی از این قبیل بود؛ آخرین قضیّه، و آخرین مورد، همین مسئله‌ی واکسن کرونا است. خب جوانهای ما منتظر نماندند که دستهای بخیل خارجی‌ها به ما واکسن بفروشند، که دیدید مسئولین گفتند که واکسن را از فلان مرکز جهانی خریده‌اند، پولش هم داده‌اند و او نمیدهد واکسن را؛ یعنی دنیا این جوری است. جوانهای ما منتظر این معنا نماندند. از همان روزهای اوّل شروع کردند به تلاش کردن، کار کردن؛ از طرق مهمّی در زمینه‌ی واکسن کار کردند تا رسیدند به واکسن. دیروز پریروز اعلام شد، به من هم کتباً گزارش دادند که واکسن داخلی را به وجود آوردند و ما شدیم جزو پنج شش کشوری در دنیا که میتواند واکسن کرونا را تولید کند و زیرساخت‌های خوبی هم دارد. به من گفتند که میتوانند در ماه، گمانم حدود پنجاه میلیون، سی میلیون، این جور چیزی -حالا الان یادم نیست- واکسن تولید کنند(۳) و بین مردم تقسیم بشود. حالا یکی از واکسن‌هایی که تولید شده که همین روزها اعلام شد این تعداد را دارد، و واکسن‌های دیگر هم در مراکزمتعدّد دیگری هم دارند تولید میکنند، آنها هم پی‌در‌پی ان‌شاء‌الله خواهد رسید. این توانایی ملّت را نشان میدهد.

قبل از این هم همین جور بود؛ چند سال قبل از این ما برای رادیوداروهای خودمان احتیاج پیدا کردیم به اورانیوم غنی‌شده‌ی بیست درصد؛ مدام وعده و وعید و میدهیم و نمیدهیم [کردند] و بالاخره ندادند؛ خب در یک مدّت کوتاهی، ظرف چند ماه، جوانهای خود ما همّت کردند و بدون اینکه نیازی به آنها باشد بیست درصد را ساختند. حالا آنها دارند داد و فریاد میکنند که چرا بیست درصد ساختید. حالا شصت درصد را [هم] برای مصارف گوناگون دیگر دارند میسازند. البتّه همه‌ی مصارف هسته‌ای ما صلح‌آمیز است. 

در زمینه‌ی ابزارهای دفاعی هم همین طور؛ ما احتیاج به ابزارهای دفاعی‌ای داشتیم و به ما نمیفروختند که بنده بارها این را گفته‌ام؛ خود جوانهای ما شروع کردند، امروز خوبش را، بهترش را، مؤثّرتر از آنچه میخواستیم از آنها تهیّه کنیم در کشور داریم. این ملّت را با این توانایی‌ها، با این همّت، با این بنیه‌ی قوی نمیشود مأیوس کرد؛ و بیخودی تلاش میکنند؛ و به نظر من آن کسانی که تحلیل‌های بی‌مورد میکنند که آثار آن تحلیل‌ها یأس‌آفرینی است، کار غلطی را انجام میدهند؛ این ملّت بحمدالله توانایی‌هایش خوب است.

 خب عرایض من در مورد انتخابات تقریباً تمام شد و فقط میخواهم به دست‌اندرکاران انتخابات، البتّه ضمن خسته نباشید سفارش کنم که اوّلاً تمهیدات لازم را برای سلامت مردم در هنگام حضور در پای صندوقهای رأی حتماً ملاحظه کنند و پیش‌بینی کنند؛ چون مردم میخواهند شرکت کنند [لذا] باید جوری باشد که این شرکت مردم و این حضور مردم پای صندوق‌ رأی به سلامت جامعه مطلقاً صدمه‌ای نباید بزند که این کار احتیاج به تمهیداتی دارد. البتّه مسئولین اعلان کردند که در این قضیّه دارند تلاش میکنند؛ بنده هم تأکید میکنم که حتماً تلاش کنند.

 ثانیاً مشکل کمبود برگه‌های تعرفه است که یکی از مشکلاتی که ما در انتخابات‌ها مکرّر با آن مواجه شده‌ایم و دائم به ما شکایت کرده‌اند این است که گاهی از یک نقطه‌ای میگویند که آقا تعرفه نیست، یا فرض کنید ساعت ۸ یا ۷ انتخابات شروع میشود و تعرفه هنوز نرسیده؛ این مشکل را برطرف کنند؛ نگذارند که جایی بدون برگه‌های تعرفه‌ی رأی بماند، یا دیر برسد، یا نرسد، یا کمبود داشته باشد؛ این هم مطلب دوّم که باید پیشاپیش به این فکر بشود.

 ثالثاً در گزارشهای مربوط به خارج از کشور به بنده گزارش شده است که در برخی از کشورها -شاید تعداد زیادی از کشورها- آمادگی‌های لازم به نحو مطلوب فراهم نشده؛ این جور میگویند. من از وزارت کشور و وزارت خارجه جدّاً مطالبه میکنم و میخواهم که این قضیّه را دنبال کنند و چون وقتی باقی نیست، نگذارند که در این کشورها، آن ایرانی‌هایی که علاقه‌مندند در رأی‌گیری شرکت کنند [معطّل] بمانند؛ این هم نکته‌ی بعدی.

 و رابعاً با هر تخلّفی هم برخورد کنند. این عرایض ما است.

از خداوند متعال میخواهیم که دلهای ما را هدایت کند. پروردگارا! دلها در اختیار تو و در دست تو است؛ همه‌ی این دلها را به آنچه صلاح این کشور و صلاح این ملّت در آن است، هدایت کن.

والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
 

۱) سخنرانی تلویزیونی به مناسبت سی و دوّمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (قدّس سرّه الشّریف)(۱۴۰۰/۳/۱۴)