1399/09/05
انگلیس، فرانسه و آلمان؛ تولیدکنندگان سلاح‌های مخرب
رهبر انقلاب اسلامی در جلسه شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی (۹۹/۹/۴) در رابطه با بیانیه‌ی کشورهای انگلیس، فرانسه و آلمان علیه برنامه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و تکرار اتهامات بی‌اساس فرمودند: «اروپایی‌ها دائماً در حال موضع‌گیری بر ضد ایران هستند. آنها در حالی‌که خودشان بیشترین دخالت‌های نادرست را در مسائل منطقه دارند، به ما می‌گویند در منطقه دخالت نکنید و در حالی‌که انگلیس و فرانسه دارای موشک‌های مخرب اتمی هستند و آلمان نیز در این مسیر قرار دارد، به ما می‌گویند موشک نداشته باشید؛ به شما چه ربطی دارد، شما اول خودتان را اصلاح کنید و بعد اظهار نظر کنید.» پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR برای بررسی بیشتر این موضوع، یادداشتی از آقای محسن پاک آئین، دیپلمات سابق جمهوری اسلامی ایران منتشر می‌کند.
به‌دنبال بیانیه‌ی کشورهای انگلیس، فرانسه و آلمان علیه برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز جمهوری اسلامی ایران و تکرار اتهامات بی‌اساس و واهی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بیانات خود در تاریخ ۴ آذر ۱۳۹۹ خاطرنشان کردند:
«درحالی‌که انگلیس و فرانسه دارای موشک‌های مخرب اتمی هستند و آلمان نیز در این مسیر قرار دارد، به ما می‌گویند موشک نداشته باشید. به شما چه ربطی دارد، شما اول خودتان را اصلاح کنید و بعد اظهارنظر کنید.»
پرونده‌ی ساخت و استفاده از سلاح‌های مخرب و تسلیحات کشتارجمعی توسط انگلیس، فرانسه و آلمان قطور است و این سه کشور نه‌تنها خود مجهز به این تسلیحات شده‌اند که رژیم‌های سفاک ازجمله رژیم صهیونیستی را نیز به این سلاح‌های مرگبار مسلح کرده‌اند.
گزارش بولتن شبکه‌ی اتمی "Nuclear Notebook" حاکی از آن است که در میان کشورهای اروپایی، انگلیس از سال ۱۹۵۲ برنامه‌های هسته‌ای خود را برای دستیابی به بمب اتمی آغاز کرد. وینستون چرچیل، نخست‌وزیر انگلستان در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۵۲ اعلام کرد که این کشور دارای بمب اتمی است. در حال حاضر انگلیس حداقل ۲۲۵ کلاهک هسته‌ای دارد. ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس نه‌تنها به سیاست این کشور برای استفاده از بمب اتمی اذعان داشته، بلکه استفاده از سلاح هسته‌ای را حتی اگر منجر به مرگ یک صد هزار نفر بشود را مجاز می‌داند. به گزارش گاردین نخست‌وزیر وقت انگلیس برای توجیه مجلس عوام برای افزایش چهل میلیون دلاری بودجه نظامی کشور، استفاده از سلاح هسته‌ای را مجاز دانست و تأکید کرد حاضر است دکمه‌ی پرتاب این سلاح را بفشارد. وی در پاسخ به جرج کروان، نماینده‌ی حزب ملی اسکاتلند صریحاً گفت: "در صورت لزوم دستور به استفاده از سلاح هسته‌ای را خواهد داد، حتی اگر صد هزار زن و کودک بی‌گناه هم کشته شوند." وی افزود: "باید خدمت شما افراد محترم عرض کنم که منطق اصلی بازدارندگی این است که دشمنان ما بدانند که آماده‌ایم تا از سلاح‌های هسته‌ای استفاده کنیم".
فرانسه نیز از سال ۱۹۶۰، به بمب اتمی دست پیدا کرد و در حال حاضر حداقل ۳۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد. این کشور قادر است با استفاده از هواپیماهای جنگی یا زیردریایی‌های اتمی، سلاح هسته‌ای شلیک کند. موشک کروز ASMP-A با کلاهک هسته‌ای ۳۰۰ کیلوتنی، یکی از سلاح‌های هسته‌ای فرانسه است و قدرت آن در حدود ۲۰ برابر بمبی است که آمریکا در هیروشیما استفاده کرد. سال ۱۹۵۶، گی موله، رئیس حزب سوسیالیست فرانسه از انتقال فناوری بمب هسته‌ای از این کشور به اسرائیل پرده برداشت. او اتاقی را در «هتل دو ماتیگنون» برای شیمون پرز اختصاص داد تا از آنجا بر پروژه‌ی انتقال نظارت داشته باشد. تیری میسان، نویسنده و تحلیلگر فرانسوی که به‌خاطر نگارش کتاب «دروغ بزرگ» در مورد حادثه‌ی یازده سپتامبر معروف است، در مورد همکاری فرانسه و اسرائیل در زمینه‌ی دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای می‌نویسد: "سال ۱۹۵۶ بود که گی موله، رئیس حزب سوسیالیست فرانسه، انتقال فن‌آوری هسته‌ای را از فرانسه به اسرائیل ترتیب داد. او در جریان این کار، اتاقی را در هتل دو ماتیگنون برای شیمون پرز اختصاص داد تا از آنجا بر پروژه نظارت داشته باشد.» متعاقباً فرانسه یک نیروگاه هسته‌ای در منطقه‌ی «دیمونا» از اراضی اشغالی تأسیس کرد و شیمون پرز ریاست آن را بر عهده گرفت. در حال حاضر رژیم اشغالگر قدس ۸۰ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای و تعداد زیادی بمب نوترونی دارد.
انگلیس هم در مسلح‌کردن رژیم صهیونیستی به سلاح اتمی دخالت داشت و در کنار همکاری‌های تحقیقاتی، مواد قابل‌احتراق و آماده‌ی استفاده برای اسرائیل تأمین می‌کرد. برنامه‌ی اتمی این رژیم در سال ۱۹۸۶، در نشریه «ساندی تایمز» توسط یک دانشمند یهودی به نام «موردخای وانونو» افشا گردید. او توسط موساد در رم ربوده شد و در اراضی اشغالی به‌مدت ۱۸ سال زندانی بود.
آلمان نیز اوّلین تلاش‌های خود برای ساخت بمب اتمی را در دوره نازی‌ها آغاز کرد. در کتاب خاطرات «اتو اسکورتسنی» آمده است که در سال ۱۹۴۳، آلمان نازی به بمب اتم دست یافت. وی در خاطرات خود می‌گوید در ملاقات خصوصی خود با آدولف هیتلر، بمب اتمی را معرفی کرده و هیتلر گفته است که این بمب سبب انقراض نسل بشر می‌شود و هرگز دستور تولید آن را صادر نخواهد کرد. اگرچه محققان آلمانی موفق به تولید بمب اتمی نشدند؛ امّا از سال ۱۹۱۵، ساخت سلاح شیمیایی را آغاز کردند و سریعاً به یک تولیدکننده‌ی تمام‌عیار تبدیل شدند. رژیم متجاوز صدام در دوران جنگ تحمیلی، از سوی ٣٥ کشور جهان به‌لحاظ مالی و تسلیحاتی، پشتیبانی می‌شد که یکی از این کشورها آلمان غربی بود. عراق در طول جنگ، ۳۵۰۰ بار به ایران حمله‌ی شیمیایی کرد. پس از پایان جنگ تحمیلی، مؤسسه‌ی «وزینتال» مرتبط با مسائل نظامی در پاریس اعلام کرد که از ۲۰۷ شرکت طرف قرارداد با رژیم صدام، ۸۶ شرکت آلمانی بوده‌اند. در اسفند سال ۱۳۶۵ نیز یک نشریه‌ی آلمانی به نام «اشترن» گزارشی از کارخانه‌ی صنایع شیمیایی عراق به‌وسعت ۲۵ کیلومتر مربع منتشر کرد که مواد اوّلیه و تجهیزات آن با هزینه‌ی تقریبی یک میلیارد مارک از شرکت‌های آلمانی و مشخصاً شرکتی به نام «پیلوت پلانت» وارد شده بود.
تسلیحات شیمیایی سلاح مخرب دیگری بود که در کارخانه‌های اسلحه‌سازی انگلیس نیز ساخته شد و وینستون چرچیل، نخست‌وزیر این کشور آشکارا استفاده از سلاح شیمیایی را مورد حمایت قرار داد و مخالفان این جنگ‌افزار را افرادی دل‌نازک خواند. انگلیس و فرانسه در سال ۱۹۶۰ به بمب هیدروژنی دست یافتند و امروزه بمب‌های هیدروژنی این دو کشور فعال است.
انگلیس، فرانسه و آلمان با این پرونده‌ی کثیف و سابقه‌ی جنایت و همراهی با جنایتکاران در نقاط مختلف جهان، حق ندارند دیگر کشورها به‌خصوص جمهوری اسلامی ایران را به ساخت سلاح‌های مخرب متهم کنند. ایران منادی خلع سلاح کشتارجمعی کشورهای جهان است و رهبر معظّم انقلاب اسلامی در فتوای تاریخی خود کاربرد سلاح اتمی را حرام اعلام کرده‌اند. نگاهی به متن این فتوای مهم که در تاریخ ۲۱ آذرماه ۱۳۸۹ صادر شد، باطل‌بودن ادعاهای سه کشور اروپایی را تأیید می‌کند:
گزارش بولتن شبکه‌ی اتمی "Nuclear Notebook" حاکی از آن است که در میان کشورهای اروپایی، انگلیس از سال ۱۹۵۲ برنامه‌های هسته‌ای خود را برای دستیابی به بمب اتمی آغاز کرد. وینستون چرچیل، نخست‌وزیر انگلستان در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۵۲ اعلام کرد که این کشور دارای بمب اتمی است. در حال حاضر انگلیس حداقل ۲۲۵ کلاهک هسته‌ای دارد. ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس نه‌تنها به سیاست این کشور برای استفاده از بمب اتمی اذعان داشته، بلکه استفاده از سلاح هسته‌ای را حتی اگر منجر به مرگ یک صد هزار نفر بشود را مجاز می‌داند. به گزارش گاردین نخست‌وزیر وقت انگلیس برای توجیه مجلس عوام برای افزایش چهل میلیون دلاری بودجه نظامی کشور، استفاده از سلاح هسته‌ای را مجاز دانست و تأکید کرد حاضر است دکمه‌ی پرتاب این سلاح را بفشارد. وی در پاسخ به جرج کروان، نماینده‌ی حزب ملی اسکاتلند صریحاً گفت: "در صورت لزوم دستور به استفاده از سلاح هسته‌ای را خواهد داد، حتی اگر صد هزار زن و کودک بی‌گناه هم کشته شوند." وی افزود: "باید خدمت شما افراد محترم عرض کنم که منطق اصلی بازدارندگی این است که دشمنان ما بدانند که آماده‌ایم تا از سلاح‌های هسته‌ای استفاده کنیم".
فرانسه نیز از سال ۱۹۶۰، به بمب اتمی دست پیدا کرد و در حال حاضر حداقل ۳۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد. این کشور قادر است با استفاده از هواپیماهای جنگی یا زیردریایی‌های اتمی، سلاح هسته‌ای شلیک کند. موشک کروز ASMP-A با کلاهک هسته‌ای ۳۰۰ کیلوتنی، یکی از سلاح‌های هسته‌ای فرانسه است و قدرت آن در حدود ۲۰ برابر بمبی است که آمریکا در هیروشیما استفاده کرد. سال ۱۹۵۶، گی موله، رئیس حزب سوسیالیست فرانسه از انتقال فناوری بمب هسته‌ای از این کشور به اسرائیل پرده برداشت. او اتاقی را در «هتل دو ماتیگنون» برای شیمون پرز اختصاص داد تا از آنجا بر پروژه‌ی انتقال نظارت داشته باشد. تیری میسان، نویسنده و تحلیلگر فرانسوی که به‌خاطر نگارش کتاب «دروغ بزرگ» در مورد حادثه‌ی یازده سپتامبر معروف است، در مورد همکاری فرانسه و اسرائیل در زمینه‌ی دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای می‌نویسد: "سال ۱۹۵۶ بود که گی موله، رئیس حزب سوسیالیست فرانسه، انتقال فن‌آوری هسته‌ای را از فرانسه به اسرائیل ترتیب داد. او در جریان این کار، اتاقی را در هتل دو ماتیگنون برای شیمون پرز اختصاص داد تا از آنجا بر پروژه نظارت داشته باشد.» متعاقباً فرانسه یک نیروگاه هسته‌ای در منطقه‌ی «دیمونا» از اراضی اشغالی تأسیس کرد و شیمون پرز ریاست آن را بر عهده گرفت. در حال حاضر رژیم اشغالگر قدس ۸۰ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای و تعداد زیادی بمب نوترونی دارد.
انگلیس هم در مسلح‌کردن رژیم صهیونیستی به سلاح اتمی دخالت داشت و در کنار همکاری‌های تحقیقاتی، مواد قابل‌احتراق و آماده‌ی استفاده برای اسرائیل تأمین می‌کرد. برنامه‌ی اتمی این رژیم در سال ۱۹۸۶، در نشریه «ساندی تایمز» توسط یک دانشمند یهودی به نام «موردخای وانونو» افشا گردید. او توسط موساد در رم ربوده شد و در اراضی اشغالی به‌مدت ۱۸ سال زندانی بود.
آلمان نیز اوّلین تلاش‌های خود برای ساخت بمب اتمی را در دوره نازی‌ها آغاز کرد. در کتاب خاطرات «اتو اسکورتسنی» آمده است که در سال ۱۹۴۳، آلمان نازی به بمب اتم دست یافت. وی در خاطرات خود می‌گوید در ملاقات خصوصی خود با آدولف هیتلر، بمب اتمی را معرفی کرده و هیتلر گفته است که این بمب سبب انقراض نسل بشر می‌شود و هرگز دستور تولید آن را صادر نخواهد کرد. اگرچه محققان آلمانی موفق به تولید بمب اتمی نشدند؛ امّا از سال ۱۹۱۵، ساخت سلاح شیمیایی را آغاز کردند و سریعاً به یک تولیدکننده‌ی تمام‌عیار تبدیل شدند. رژیم متجاوز صدام در دوران جنگ تحمیلی، از سوی ٣٥ کشور جهان به‌لحاظ مالی و تسلیحاتی، پشتیبانی می‌شد که یکی از این کشورها آلمان غربی بود. عراق در طول جنگ، ۳۵۰۰ بار به ایران حمله‌ی شیمیایی کرد. پس از پایان جنگ تحمیلی، مؤسسه‌ی «وزینتال» مرتبط با مسائل نظامی در پاریس اعلام کرد که از ۲۰۷ شرکت طرف قرارداد با رژیم صدام، ۸۶ شرکت آلمانی بوده‌اند. در اسفند سال ۱۳۶۵ نیز یک نشریه‌ی آلمانی به نام «اشترن» گزارشی از کارخانه‌ی صنایع شیمیایی عراق به‌وسعت ۲۵ کیلومتر مربع منتشر کرد که مواد اوّلیه و تجهیزات آن با هزینه‌ی تقریبی یک میلیارد مارک از شرکت‌های آلمانی و مشخصاً شرکتی به نام «پیلوت پلانت» وارد شده بود.
تسلیحات شیمیایی سلاح مخرب دیگری بود که در کارخانه‌های اسلحه‌سازی انگلیس نیز ساخته شد و وینستون چرچیل، نخست‌وزیر این کشور آشکارا استفاده از سلاح شیمیایی را مورد حمایت قرار داد و مخالفان این جنگ‌افزار را افرادی دل‌نازک خواند. انگلیس و فرانسه در سال ۱۹۶۰ به بمب هیدروژنی دست یافتند و امروزه بمب‌های هیدروژنی این دو کشور فعال است.
انگلیس، فرانسه و آلمان با این پرونده‌ی کثیف و سابقه‌ی جنایت و همراهی با جنایتکاران در نقاط مختلف جهان، حق ندارند دیگر کشورها به‌خصوص جمهوری اسلامی ایران را به ساخت سلاح‌های مخرب متهم کنند. ایران منادی خلع سلاح کشتارجمعی کشورهای جهان است و رهبر معظّم انقلاب اسلامی در فتوای تاریخی خود کاربرد سلاح اتمی را حرام اعلام کرده‌اند. نگاهی به متن این فتوای مهم که در تاریخ ۲۱ آذرماه ۱۳۸۹ صادر شد، باطل‌بودن ادعاهای سه کشور اروپایی را تأیید می‌کند:
«به اعتقاد ما افزون بر سلاح هسته‌ای، دیگر انواع سلاح‌های کشتارجمعی، نظیر سلاح شیمیایی و سلاح میکروبی نیز تهدیدی جدی علیه بشریت تلقی می‌شوند. ملت ایران که خود قربانی کاربرد سلاح شیمیایی است، بیش از دیگر ملت‌ها خطر تولید و انباشت این‌گونه سلاح‌ها را حس می‌کند و آماده است همه‌ی امکانات خود را در مسیر مقابله با آن قرار دهد. ما کاربرد این سلاح‌ها را حرام و تلاش برای مصونیت بخشیدن ابناء بشر از این بلای بزرگ را وظیفه‌ی همگان می‌دانیم.»
انتظار می‌رفت بعد از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای، انگلیس، فرانسه و آلمان بلوغ سیاسی خود را نشان داده و با پایبندی به تعهدات، راه خود را از آمریکا جدا کنند؛ امّا رویکرد اخیر این سه کشور نشان می‌دهد که آنها نیز همانند ترامپ به تهدید مردم ایران روی آورده‌اند و قطعاً همچون آمریکا در این روند با ناکامی و شکست مواجه خواهند شد.