1399/01/31
حکم روزه ماه رمضان در هنگام شیوع بیماری کرونا مطابق با فتوای حضرت آیتالله العظمی خامنهای
دفتر استفتائات حضرت آیتالله العظمی خامنهای حکم روزهی ماه رمضان هنگام شیوع بیماری کرونا را مطابق با فتوای ایشان منتشر کرد.
متن پرسش و پاسخ به شرح زیر است.
سؤال: در شرایط کنونی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرده است، روزه گرفتن در ماه رمضان چه حکمی دارد؟
پاسخ: روزه به عنوان یک تکلیف الهی در حقیقت نعمت خاص خداوند بر بندگان است و از پایههای تکامل و اعتلاء روحی انسان بهشمار میرود و بر امتهای پیشین نیز واجب بوده است.
از آثار روزه پدید آمدن حالت معنوی و صفای باطن، تقوای فردی و اجتماعی، تقویت اراده و روحیهی مقاومت در برابر سختیهاست و نقش آن در سلامت جسم انسان نیز روشن است و خداوند اجر عظیمی برای روزهداران قرار داده است.
روزه از ضروریات دین و ارکان شریعت اسلام است و ترک روزهی ماه مبارک رمضان جایز نیست مگر آنکه فرد، گمان عقلایی پیدا کند که روزه گرفتن موجب:
- ایجاد بیماری
- و یا تشدید بیماری
- و یا افزایش طول بیماری و تأخیر در سلامتی میشود.
در این موارد روزه ساقط ولی قضای آن لازم است.
بدیهی است در صورتی که این اطمینان از گفتهی پزشک متخصص و متدین نیز به دست آید، کفایت میکند.
بنابراین اگر فردی نسبت به امور یادشده خوف و نگرانی داشته و این خوف منشأ عقلایی داشته باشد، روزه ساقط ولی قضای آن لازم است.
متن پرسش و پاسخ به شرح زیر است.
سؤال: در شرایط کنونی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرده است، روزه گرفتن در ماه رمضان چه حکمی دارد؟
پاسخ: روزه به عنوان یک تکلیف الهی در حقیقت نعمت خاص خداوند بر بندگان است و از پایههای تکامل و اعتلاء روحی انسان بهشمار میرود و بر امتهای پیشین نیز واجب بوده است.
از آثار روزه پدید آمدن حالت معنوی و صفای باطن، تقوای فردی و اجتماعی، تقویت اراده و روحیهی مقاومت در برابر سختیهاست و نقش آن در سلامت جسم انسان نیز روشن است و خداوند اجر عظیمی برای روزهداران قرار داده است.
روزه از ضروریات دین و ارکان شریعت اسلام است و ترک روزهی ماه مبارک رمضان جایز نیست مگر آنکه فرد، گمان عقلایی پیدا کند که روزه گرفتن موجب:
- ایجاد بیماری
- و یا تشدید بیماری
- و یا افزایش طول بیماری و تأخیر در سلامتی میشود.
در این موارد روزه ساقط ولی قضای آن لازم است.
بدیهی است در صورتی که این اطمینان از گفتهی پزشک متخصص و متدین نیز به دست آید، کفایت میکند.
بنابراین اگر فردی نسبت به امور یادشده خوف و نگرانی داشته و این خوف منشأ عقلایی داشته باشد، روزه ساقط ولی قضای آن لازم است.