نسخه قابل چاپ - شعرخوانی آقای مبین اردستانی

ب ب ب مرورگر شما توانایی چاپ متن با فونت درخواستی را ندارد!
1398/02/30 دیدار شاعران ۹۸ شعرخوانی آقای مبین اردستانی در شب ولادت کریم اهل‌بیت حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام، جمعی از اهالی فرهنگ، شعر و ادب فارسی با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. آقای مبین اردستانی از شعرای کشورمان، شعری را در این جلسه قرائت نمود که پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR متن این شعر را منتشر میکند. این روزها پر از غزلِ نصفه‌نیمه‌ام با من چه مانده جز کلماتی دچار تو؟ بی تو به مرگ می‌گذرد روزگار من بی من چگونه می‌گذرد روزگار تو؟ به نگاهی شکفت و پنجره شد باز دیوارِ چند لحظۀ پیش پر شد از نور کاسۀ چشمم، غرقِ دیدارِ چند لحظۀ پیش به جهانی شگفت مهمانم که مَلَک بو نبرده از بودش وه چه آرامشی‌ست با منِ مست، منِ هشیارِ چند لحظۀ پیش هستی‌ام اشک، اشک آینه‌ای‌ست که تماشای عشق پوشیده هست با ذرّه ذرّۀ جانم طعمِ دیدارِ چند لحظۀ پیش تازه فهمیده‌اند آینه‌ها یک تماشا چقدر می‌ارزد کاش می‌شد تمامِ هستیِ من صرفِ تکرارِ چند لحظۀ پیش لحظه‌ها را گریستم بی‌ تو، من که هستم که نیستم بی‌ تو؟ مرگ بود آنچه زیستم بی‌ تو جانِ سرشارِ چند لحظۀ پیش! تو نباشم شهود بی‌معناست، لحظه‌ها بی‌تو بی‌ملاحظه‌اند رفته‌ای باز و بستۀ خواب ‌است چشمِ بیدارِ چند لحظۀ پیش پنجره بسته شد سکوت شدم، چشم بستم کویر لوت شدم هر چه آیینه و تماشا رفت پشتِ دیوارِ چند لحظۀ پیش

پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی

1398/02/30

دیدار شاعران ۹۸

شعرخوانی آقای مبین اردستانی

در شب ولادت کریم اهل‌بیت حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام، جمعی از اهالی فرهنگ، شعر و ادب فارسی با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. آقای مبین اردستانی از شعرای کشورمان، شعری را در این جلسه قرائت نمود که پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR متن این شعر را منتشر میکند.

این روزها پر از غزلِ نصفه‌نیمه‌ام
با من چه مانده جز کلماتی دچار تو؟
بی تو به مرگ می‌گذرد روزگار من
بی من چگونه می‌گذرد روزگار تو؟

به نگاهی شکفت و پنجره شد باز دیوارِ چند لحظۀ پیش
پر شد از نور کاسۀ چشمم، غرقِ دیدارِ چند لحظۀ پیش

به جهانی شگفت مهمانم که مَلَک بو نبرده از بودش
وه چه آرامشی‌ست با منِ مست، منِ هشیارِ چند لحظۀ پیش

هستی‌ام اشک، اشک آینه‌ای‌ست که تماشای عشق پوشیده
هست با ذرّه ذرّۀ جانم طعمِ دیدارِ چند لحظۀ پیش

تازه فهمیده‌اند آینه‌ها یک تماشا چقدر می‌ارزد
کاش می‌شد تمامِ هستیِ من صرفِ تکرارِ چند لحظۀ پیش

لحظه‌ها را گریستم بی‌ تو، من که هستم که نیستم بی‌ تو؟
مرگ بود آنچه زیستم بی‌ تو جانِ سرشارِ چند لحظۀ پیش!

تو نباشم شهود بی‌معناست، لحظه‌ها بی‌تو بی‌ملاحظه‌اند
رفته‌ای باز و بستۀ خواب ‌است چشمِ بیدارِ چند لحظۀ پیش

پنجره بسته شد سکوت شدم، چشم بستم کویر لوت شدم
هر چه آیینه و تماشا رفت پشتِ دیوارِ چند لحظۀ پیش