جز حرف راست هیچ نگوید زبان ما
تیر شکسته را نرهاند کمان ما

پا در رکاب باش که در راه زندگی
شور نفس بود جرس کاروان ما

بلبل بیا به غمکده ما که از فراق
شاخ گل است هر مژه خون‌چکان ما

پرواز ماست رو به تجلی وگرنه خلق
در زیر خاک ساخته‌اند آشیان ما

ما را به عشق کشتی و ما زنده‌تر شدیم
رنگی به جز بهار ندارد خزان ما

یا رب هزار بار به عنقا حلال باد
بر خوان صبر مائده استخوان ما

ای شهریار از نفس واپسین مترس
جان می‌دمند بر بدن نیمه جان ما

جز حرف راست هیچ نگوید زبان ما
تیر شکسته را نرهاند کمان ما