برای مرغ گرفتار تا قفس باقی است
هزار بغض گلوگیر در نفس باقی است
به حیرتم که چرا خاتم سلیمانی
به دست دیو سیه کاسه ی هوس باقی است
کجا به گوهر مقصود دست خواهی یافت
در آن محیط که چنگال خار و خس باقی است
به آفتاب که نور سحر نخواهد ریخت
به خاک شب زده تا سایه ی عسس باقی است
چه راز بود در آوای راویان غریب
که در مسیر سفر ناله ی جرس باقی است؟
به دادخواهی دل های بی قرار ای دوست!
غمت مباد که دادار دادرس باقی است
دوام مستی ما بین که در هزاره ی عشق
خرابه های می از طاق داربس باقی است
هجوم دشمن و طوفان شن تماشایی است
که در کتیبه ی اعجاز در طبس باقی است
در این رواق زبرجد نوشته اند به زر
خلیج فارس در آیینه ی ارس باقی است