الهی به مردان در خانه‌ات
به آن زن‌ذلیلان فرزانه‌ات

به آنان که با امر روحی فداک
نشینند و سبزی نمایند پاک

به آنان که مرعوب مادرزنند
ز اخلاق نیکوش دم می‌زنند

به آن گردگیران ایّام عید
وانت‌بار خانم به وقت خرید

به آن شیرمردان با پیش‌بند
که در ظرف شستن به تاب و تبند

به آنان که در بچه‌داری تکند
یلان عوض کردن پوشکند

به آنان که بی‌امر و اذن عیال
نیاید در از جیبشان یک ریال

به آنان که با ذوق و شوق تمام
به مادرزن خود بگویند مام

به آنان که دامادسرخانه‌اند
مطیع فرامین جانانه‌اند

به آنان که دارند با افتخار
نشان ایزو نه! زی‌ذی نُه‌هزار

به آنان که دامن رفو می‌کنند
ز بعد رفویش اتو می‌کنند

به آنان که درگیر سوزن نخند
گرفتار پخت و پز مطبخند

به آن قرمه‌سبزی‌پزان قدر
به آن مادران به ظاهر پدر

الهی به آه دل زن ذلیل
به آن اشک چشمان ممدسبیل

به تن‌های مردان که از لنگه کفش
چو جیغ عیالاتشان شد بنفش

که ما را بر این عهد کن استوار
از این زن‌ذلیلی مکن برکنار

به زی‌ذی‌جماعت نما لطف خاص
نفرما از این یوغ ما را خلاص