بی‌تمنّا و بی‌تپش، می‌رسیم از کدام سو
داغ، تابنده بر جبین! عقده تاریک در گلو

خستۀ صلح و جنگ‌ها، رسته از بند رنگ‌ها
نه پذیرای خامُشی، نه شکیبای گفت‌وگو

نه تبی نه تپیدنی، نه سروری نه شیونی
زمهریر است و ما گُمیم، حضرت آفتاب کو؟

ظاهر آیینۀ بهشت، باطن امّا پلید و زشت
طرفه‌معجون سرنوشت، دیوسار و فرشته‌رو

زنگ‌ها می‌تپند و باز، بارِ دیدار بسته‌اند
تابناکانِ پاک‌جان، خوابناکانِ هرزه‌پو

هدهد هادی خودیم، قاف آزادی خودیم
نیست سیمرغ غیر ما، ما شهیدان جست‌وجو