۱. سوره‌ی مبارکه‌ی مائده، جزو آخرین سوره‌هایی است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. زمانی که پیامبر تشکیل حکومت داده و بر دشمنان بیرونی خود پیروز شده بود. آیه‌ی معروف امامت یعنی "الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی" نیز در همین سوره آمده است. قبل از این فراز، خداوند جمله‌ای را بیان می‌کند که حاوی نکته‌ی مهمی است. می‌فرماید: "الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن دِینِکُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ". بدین معناکه امروز، روزی است که دیگر دشمنان از مبارزه‌ی با دین شما ناامید شده‌اند، پس از آنها نترسید بلکه از من بترسید.  شهید بزرگوار مطهری در تحلیل این آیه معتقد است که منظور خداوند از اینکه "از من بترسید"، یعنی آنکه از "سنت‌های من" بترسید. یکی از سنت‌های خدا همان است که در آیه‌ی ۱۱ سوره‌ی مبارکه‌ی رعد به آن اشاره کرده است: "إِنَّ ا... لایُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّى یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم": "خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند." شهید مطهری از این دو آیه اینگونه نتیجه می‌گیرد که مهم‌ترین مشکل جامعه‌ی اسلامی پس از تشکیل حکومت، "دشمن درونی" و یا به تعبیر بهتر، "افراد فرصت‌طلب" است.

۲. نظیر چنین تحلیلی را، رهبر انقلاب در نماز جمعه اردیبهشت ماه سال ۸۰  نیز به ۵گروه دشمن که مقابل حکومت پیامبر قرار داشتند اشاره کردند. ایشان می‌فرمایند «دشمن اول، قبایل نیمه‌وحشی اطراف مدینه بودند که دشمن کم‌اهمیتی محسوب می‌شدند... دشمن دوم، اشراف مکه بودند... دشمن سوم، یهودیان بودند، دشمنان سازمان ‌یافته‌ای که روی ذهن‌های مردم ضعیف‌الایمان اثر می‌گذاشتند. پیامبر نیز تا می‌توانست با آنان مدارا کرد تا جایی‌که خودشان علیه حکومت خیانت کردند و شوریدند... دشمن چهارم منافقین بودند. کسانی که به زبان ایمان آورده بودند اما در باطن ایمان نداشتند. مردمانی معاند و آماده‌ی با دشمن، منتها برخلاف یهودیان، سازمان‌نیافته بودند. پیامبر این گروه را تحمل می‌کرد و مانند سایر مسلمانان با آنها برخورد می‌کرد. دشمن پنجم اما خطرناک‌ترین دشمن‌ها بود. و آن عبارت است از تمایلات نفسانی، خودخواهی‌ها، میل به انحراف، میل به گمراهی و لغزش که زمینه‌ی آن را خود انسان فراهم می‌کند. یعنی موضوعاتی که ممکن است  
به مرور دل انسان را از ایمان تهی کند، در حالی‌که ظاهر، ظاهر انسانی است.
پیامبر با این دشمن هم مبارزه کرد. تاریخ صدر اسلام پر است از رخدادهایی که مسلمانان به‌دلیل وجود عناصر ضعیف‌الایمان در بینشان ضربه خورده‌اند.»  ماجرای جنگ احد یکی از آنهاست. در جنگ احد، همه‌چیز به نفع مسلمانان بود. اما عده‌ای از مسلمانان که پیامبر وظیفه‌ی محافظت از تنگه‌ای را به آنان سپرده بود، برای جمع‌کردن غنیمت، تنگه را رها کردند. دشمن نیز از همین نقطه به مسلمانان حمله کرد. اسلام اگرچه شکست نخورد اما پیروزی اسلام دیرتر شد.

۳. سی و هفت سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد. نظامی که اگرچه "دشمن بیرونی" هر کاری که از دستش بر می‌آمد برای ضربه زدن به آن انجام داد اما در نهایت، بارها و بارها شکست طرح و راهبردهایش در برابر انقلاب اسلامی را اذعان کرده است. آن‌چنان‌که سال گذشته، جرج فریدمن، مسئول مرکز راهبردی استراتفور به این موضوع اشاره کرده و می‌گوید: " ایران نشان داده است نه فقط بدون حمایت آمریکا، بلکه در حال درگیری با آمریکا نیز می‌توان بزرگترین قدرت تکنولوژیک و نظامی منطقه بود. این پدیده ایران را به یک الگو برای کشورهای اسلامی تبدیل کرده است"
بدون شک، چنین موضوعی به ماهیت نظام سیاسی ایران برمی‌گردد. ماهیتی که از سویی برخاسته از متن اسلام ناب است و از سویی دیگر، "مردم‌بنیان" است. انتخابات را می‌توان مهم‌ترین عرصه‌ی نمود عینی ماهیت مردم‌سالارانه‌ی نظام اسلامی دید. چون در عرصه‌ی انتخابات است که نظر و رأی تک‌تک مردم می‌تواند سرنوشت کشور را تغییر دهد: درست است که «انتخابات یک حادثه یک‌روزه است... {اما} دامنه‌ی تأثیر آن به همان چهار سال محدود نمی‌ماند... اقدامی می‌کنید که تاثیر آن در کوتاه‌مدت، در چهارسال، و در بلندمدت، گاهی در چهل سال باقی می‌ماند، اینقدر انتخابات مهم است.» ۲۵/۲/۹۲
به‌همین دلیل باید «انتخاب درست» انجام داد چراکه «هرچه انتخاب کنید براى خودتان انتخاب کردید. انتخاب خوب شما به خود شما برمی‌گردد. اگر انتخاب با غفلت انجام بدهید که انتخاب بدى از آب دربیاید، از کار دربیاید، بدى‌اش به شما برمیگردد.» ۵/۱۲/۹۴ بنابراین در انتخاب، باید مراقب دشمن درونی بود. عناصر فرصت‌طلبی که ممکن است به دو مجلس ورود پیدا کنند و مانند موریانه، پایه‌های نظام را سست کنند. به همین دلیل انتخاب درست یک وظیفه است. انتخاب مردم است که بر سرنوشت کشور تاثیر خواهد گذاشت. «هر چند که در این ۳۷ سال، انقلاب اسلامی علی‌رغم دشمنی‌ها پیش رفته است و ملت [بداند] بعد از این هم خدای متعال پیروزی نهایی را برای شما ملّت ایران و برای این کشور مقدّر فرموده است و ان‌شاءا... شما به نتیجه خواهید رسید.» ۵/۱۲/۹۴