گزارش تحلیلی نشریه‌ی خط حزب‌الله(شماره‌ی بیست‌و‌یکم)

«آن چند سال اولیه [از تشکیل مجلس بعد از مشروطه] تا وقتی که هنوز مجلس تحت نفوذ سلطان و سفارتخانه‌ی‌ خارجی نبود، مجلسی بود که با وجود ابتدایی بودن، تأثیر خود را در اوضاع کشور می‌گذاشت. هرجا که اندکی نشانه‌ی‌ سلطه‌ی‌ خارجی بود، آن مجلس، باقدرت تمام می‌ایستاد. اولتیماتوم روس، استقراض از خارجی‌ها، قرارداد وثوق‌الدوله مجلس ایستاد. امثال مدرّس‌ها در آن مجلس، کم و بیش بودند... بعد از آن‌که نفوذ سیاست‌های خارجی در همان مجلس پیدا شد، کار به آن‌جا رسید که نخست‌وزیر وقتی مجلس یکی دو نفر از وزرایش را رد نمود، به مجلس گفت: «همسایه جنوبی ما [یعنی انگلیس!] مایلند این دو نفر در کابینه باشند» و مجلس رأی داد... انگلیس، غاصبِ هند و بحرین را «همسایه جنوبی» می‌نامیدند... همان مجلسی که قبلاً در مقابل اولتیماتوم روس و قرارداد وثوق‌الدوله و بقیه‌ی‌ قضایا ایستادگی کرده بود، کارش به این‌جا رسید!»(۱۳۷۳/۰۳/۱۱)

هشدار برای مجلس غرب‌گرایان اشرافی
از داستان «همسایه جنوبی» سال‌ها گذشته است و امروز در پناه انقلاب اسلامی مردم خود انتخاب‌گر سرنوشتشان هستند. اما برنامه‌ی دشمن و در رأس آن آمریکا از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، «جلوگیری از برگزاری انتخابات در ایران بود که تلاش‌هایی را هم انجام دادند اما چون مأیوس شدند، در سال‌های اخیر، تمرکز خود را بر زیرسؤال بردن انتخابات قرار داده و می‌خواهند در انتخابات اعمال نفوذ کنند.»(۱۳۹۴/۱۱/۲۸) برای رسیدن به این هدف، دو محور را در دستور کار قرار داده‌اند: اول، فرستادن عناصر نفوذی به مجلس، و دوم تخریب نهادهای قانونی و در رأس آن "شورای نگهبان" چرا که نتیجه‌ی تخریب شورای نگهبان، غیرقانونی بودن انتخابات است و «هنگامی که غیرقانونی بودن انتخابات القاء شود، بنابراین مجلس شورای اسلامی برآمده از این انتخابات و مصوبات آن غیرقانونی خواهد بود.»(۱۳۹۴/۱۱/۲۸)  حدود یک هفته به انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری باقی مانده است؛ انتخاباتی که «در جوّ داخلی یک احساس استقلال و هویّتی به مردم می‌دهد... و در جوّ جهانی، حقیقتاً مایه‌ی اعتبار و آبرو است» و «هرچه جمعیّت بیشتر در انتخابات شرکت کند، استحکام نظام و اعتبار کشور بالاتر خواهد رفت.»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴) در همین چارچوب است که رهبر انقلاب همیشه بر حضور حدّاکثری مردم در انتخابات اصرار کرده‌اند. جدا از حضور همه‌ی مردم که موجب افزایش امنیّت و هویت کشور اسلامی می‌شود؛ هدف از رفتن به پای صندوق‌های رأی هم باید «این باشد که مجلسی تشکیل بشود پایبند به مبانی انقلاب و ارزش‌های انقلاب.»(۱۳۸۶/۱۲/۲۲) مجلسی که «به‌دنبال رفاه مردم، عدالت اجتماعی، گشایش اقتصادی، پیشرفت علم و فناوری و استقلال و عزت ملی باشد.»(۱۳۹۴/۱۱/۲۸) بالعکس آن، «اگر مجلس مرعوب غرب و آمریکا، و به‌دنبال حاکمیت جریان اشرافی‌گری باشد، ریل‌گذاری او در این جهت خواهد بود و کشور را به مسیر بدبختی هدایت خواهد کرد.»(۱۳۹۴/۱۱/۲۸) زیرا «با این روحیّه‌ى تدیّن و انقلابیگرى است که می‌شود این راه را پیش رفت؛ سنگلاخ هم باشد، می‌شود پیش رفت...»(۱۳۹۳/۰۲/۱۷) و همین پیشرفت و عزت روزافزون کشور بوده که «دشمنان ما را عصبانی می‌کند» و می‌گویند «تا وقتی ایران دنبال انقلاب است، کار ما با ایران مشکل است.»(۱۳۹۴/۰۷/۲۲)

آرمان ما و نقشه نفوذ
پس آرمان، حضور حدّاکثری مردم در انتخابات برای تشکیل مجلسی انقلابی است. نقطه مقابل مجلس انقلابی نیز که مطلوب دشمن و در نقشه نفوذ اوست، مجلسی است که حرف دشمن را تکرار کند؛ مثلاً «در مجلس اول عده‌ای پیدا شدند که با اسم اسلامی برای مجلس مخالفت کردند... خوب، این نماینده‌ی ملت ایران نیست. ملت ایران برای اسلام این فداکاری‌ها را کرده است... یا یک کسانی در یک مجلس دیگری پیدا شدند، تصمیم گرفتند بر طبق خواسته‌ی مخالفین که می‌گفتند بساط انرژی هسته‌ای را جمع کنید، در کشور قانون بگذرانند که دولت را الزام کنند که دنبال انرژی هسته‌ای نرود!»(۱۳۸۶/۱۲/۲۲) چنین مجلسی نه‌تنها مشکلات را حل نخواهد کرد بلکه مانند داستان «همسایه جنوبی» کشور را تقدیم به دشمن خواهد کرد. برای اینکه مجلسی انقلابی تشکیل شود؛ لازمست «انتخاب درست» از طرف مردم انجام شود و نماینده‌ای انتخاب شود که «خودش را سپر بلای مشکلات کشور قرار بدهد»(۱۳۹۴/۱۰/۳۰) و «همان‌جوری که مردم شعار میدهند، داخل مجلس شعار بدهند و موضع‌گیری کنند»(۱۳۹۴/۱۰/۱۹) به همین دلیل در انتخاب نماینده «مسئله‌ی شاخصهای انقلابیگری خیلی مهم»(۱۳۹۴/۱۰/۱۹) می‌شود. شاخص‌هایی که «کاملاً روشن، واضح و مبتنی بر بیانات امام بزرگوار هستند.»(۱۳۹۴/۱۱/۱۴)

دریافت "خط حزب‌الله" نسخه‌ی مطالعه (A۴)

سه نکته
به‌نظر می‌رسد سه نکته شرایط انتخاب را خطیر کرده است. اول اینکه مردم بتوانند از همه‌ی حق خود در انتخابات استفاده کنند. «مثلاً در تهران که ما سی نفر را باید انتخاب کنیم، اگر بیست و نه نفر را انتخاب کردیم، در واقع از یک‌سی‌ام از حق خودمان بهره نبرده‌ایم»(۱۳۸۶/۱۲/۲۴) زیرا «ای بسا شما اسم کسی را که به‌نظرتان صالح است ننویسید و آن فرد صالح، از انتخاب شدن، محروم شود.»(۱۳۷۱/۰۲/۱۷) دوم اینکه فردی را انتخاب کنند که «متدین، امین، طرفدار عدالت، مخالف با فساد، طرفدار حقوق محرومین، پایبند به مبانی و ارزش‌های اسلامی و خط امام»(۱۳۸۶/۱۲/۲۲) باشد. و سوم اینکه «امریکایی‌ها به این انتخابات چشم طمع دوخته‌اند.»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴) وجود فهرست «با مقاصد فاسد» یکی از چیزهایی است که مردم نسبت به آن باید بسیار هوشیار باشند. اگر «عنصر نفوذی به شکلی وارد مجلس بشود ... مثل موریانه از داخل میجَود و پایه‌ها را سست میکند و فرو میریزد.»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴) باید جلوی این نفوذ را گرفت. به همین دلیل است که «باید تحقیق کرد، باید به آدم‌های مطلع، آدم‌های خبره، آدم‌های مطمئن مراجعه کرد.»(۱۳۸۶/۱۲/۲۲) تا «به شکل اطمینان‌بخشی به نتیجه [رسید]»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴)

این تشخیص آسان نیست
اما این تشخیص به‌صورت فردی برای همه آسان نیست. «چون یکایک افراد را ممکن است نشناسیم» در این شرایط راه اطمینان‌بخشی که نزد خداوند نیز حجّت دارد و رهبر انقلاب آن را برای «انتخاب درست» بیان کرده‌اند، این است که «مردمی که می‌خواهند رأی بدهند، اعتماد کنند به آن مجموعه‌هایی که واقعاً قابل اعتمادند»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴)، «خود بنده هم وقتی این فهرست‌ها را می‌آورند که بیایم رأی بدهم، بعضی از آدم‌های این فهرست‌ها را نمی‌شناسم امّا اعتماد می‌کنم به آن کسانی که [این‌ها را] معرّفی کرده‌اند، و نگاه می‌کنم ببینم آن کسانی که این فهرست را معرّفی کرده‌اند چه کسانی هستند؛ اگر دیدم این‌ها آدم‌های متدیّن و مؤمن و انقلابی‌ای هستند، به حرفشان اعتماد می‌کنم و به [فهرست] آنها رأی می‌دهم.»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴) عمل به این نسخه با هر نتیجه‌ای، نزد خداوند مأجور است و «خدای متعال ثواب خواهد داد، ولو اینکه در یک مورد، اشتباه هم اتّفاق بیفتد.»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴) مهم اینست که ملت «حرکت خود را درست ضدّ خواست دشمن انجام بدهد و به دهان دشمن بکوبد.»(۱۳۹۴/۱۰/۱۴) که اگر مجلسی با تفکر انقلابی تشکیل شود «به توفیق الهی پیشرفت ایران، نفوذ روزافزون ایران، هیمنه و تسلّط معنوی و روحی ایران در منطقه و فراتر از منطقه، روزبه‌روز ان‌شاءا... بیشتر خواهد شد.»(۱۳۹۴/۰۷/۲۲) و درس دیگری  برای آن «همسایه جنوبی» خواهد بود.