بیانات در دیدار جمعی از مداحان
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
به همه عزیزانی که تشریف دارید، این ولادت با سعادت و عید بزرگ را صمیمانه تبریک عرض میکنم. از همه برادران عزیزی که زحمت این جلسه را کشیدند و کسانی که برنامه اجرا کردند، بخصوص دوستانی که از راههای دور تشریف آورده‌اند، همچنین از برادرانی که این سرود زیبا را تنظیم کردند و آهنگ گذاشتند و اجرا کردند، صمیمانه متشکّریم.
قدر این ارتباط و اتّصال قلبی و پیوند معنوی را باید بدانیم. پشتوانه ایمان ماست؛ گوهر ارزنده‌ای است که تشکیل دهنده هویّت انسانی و اسلامی ماست. محبّت را روزبه‌روز بین خودمان و خانواده مطهّر و معصوم اهل بیت پیغمبر و بخصوص فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها بیشتر کنیم و همچنین خودمان را با اطاعت خدا به آنها نزدیک نماییم.
شعری که الان برادرمان خواندند، مضمون درستی نیست که ما بگوییم چون شیعه و محب هستیم، اگر گناه هم کردیم، خدای متعال ما را مجازات نمیکند؛ نه، این‌طور نیست: «من اطاع الله فهو لنا ولی(۱)»؛ ولىِ آنها باید خدا را اطاعت کند؛ چون خود این بزرگواران با اطاعت خدا به این مقام و رتبه رسیدند. امتحان اینها، قبل از وجود و آمدنشان به این دنیا صورت گرفته است: «امتحنک الله قبل ان یخلقک فوجدک لمن امتحنک صابرة(۲)». دستگاه خدا بیحساب و کتاب نیست. در روایتی پیغمبر اکرم به فاطمه‌ی زهرا سلام‌الله‌علیها با این مقام و رتبه فرمود: «یا فاطمه انّنی لن اغنی عنک من الله شیئا(۳)»؛ یعنی پیش خدا، نسبتِ با من و ارتباطِ با من به درد تو نمیخورد. مگر در میان فرزندان پیغمبر و ائمّه کسانی نبودند که با خدا رابطه‌ای نداشتند و نتوانستند از آن گوهر نورانی و ارزش معنوی برخوردار شوند؟ آنچه اولیای دین را بر قلّه شرافت بشری قرار داده، از خود شخص شخیص نبىّ‌اکرم و امیرالمؤمنین و بقیه این خاندان پاک گرفته - که اینها در عالم وجود نمونه‌های بیمانندند و شبیه اینها دیگر نیست - تا دیگران، اطاعت و عبودیّت و بندگی آنها برای خداست. لذا وقتی شما میخواهید در تشهّد نمازتان نام پیغمبر خدا را بیاورید و از او تجلیل کنید، میگویید «و اشهد ان محمداً عبده». اوّل عبودیّت را ذکر میکنید، بعد میگویید «و رسوله». عبودیّت بالاتر از رسالت است. اساس و جوهر کار، عبودیّت است. من و شما هم باید از همین جاده برویم. البته این قلّه‌ها خیلی بالاست. اگر چشم ما بتواند این قلّه‌ها را ببیند، خیلی باید خدا را شکرگزار باشیم؛ چه برسد که به آن‌جاها برسیم؛ لیکن باید برویم؛ راه این است. این دامنه‌ها را باید به قدر قدرت و توانمان طی کنیم؛ که اگر این‌طور شد، به قدر ظرفیتمان بهره خواهیم برد.
امیدواریم خداوند متعال برکاتش را روزبه‌روز بر شما عزیزان بیشتر کند. ان‌شاءالله این جلسه و شما عزیزان و گردانندگان و برپا دارندگان این جلسه را مشمول نظر و لطف و رضایت صدّیقه طاهره سلام‌الله‌علیها قرار دهد؛ محبّت و ارادت و شور و عشق شما را به آن بزرگوار با چشم لطف و محبت بنگرد؛ روزبه‌روز ما را به مقام و رتبه والای این بزرگواران آشناتر کند؛ قلب مقدّس ولىّ‌عصر ارواحنافداه را هم که بحمدالله مجلس به نام آن بزرگوار معطّر بود و معطّر شد، نسبت به ما مهربان کند و ما را مشمول لطف و دعای آن بزرگوار قرار دهد.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
۱) .
۲) .
۳) .