دیدی چگونه رفت زمستان و عید شد
دوران غم رسید به پایان و عید شد

گل داد آفتاب و نفس‌های سر به خواب
کم‌کم گرفت عطر بهاران و عید شد

آمد بهار و خیمه در آغوش دشت زد
شد آسمان دوباره چراغان و عید شد

کوچید از نگاه درختان هراس مرگ
دنیا گرفت رنگ بهاران و عید شد

دیدی که با نسیم نفس‌های آفتاب
سرما گذاشت سر به بیابان و عید شد

گفتم که لب به شِکوه گشودن صلاح نیست
دیدی گذشت موسم هجران و عید شد