بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌
 
برادران و خواهران عزیز قمی، مخصوصاً علمای اَعلام، فضلا و دانشمندان، خانواده‌های معزّز شهیدان و جانبازان و همه جوانان عزیزی که حضورتان، دل و جانتان و گرمای وجودتان در همه حال رونق‌بخش فضای عمومی جامعه است؛ خیلی خوش آمدید. این ایّام شریف را که با ولادت فاطمه معصومه سلام‌اللَّه‌علیها در اوّل ماه ذیقعدةالحرام آغاز و با ولادت برادر بزرگوارش حضرت ابیالحسن‌الرّضا علیه‌الصّلاةوالسّلام در یازدهم این ماه انجام مییابد تبریک عرض میکنم.
 
این جلسه گرم و صمیمی نیز مثل بقیه ابتکاراتی که مردم قم و حوزه علمیه قم در دوران انقلاب و نهضت عظیم اسلامی و در دوران جنگ تحمیلی از خود بروز دادند، مشحون از صفا و صمیمیّت و نشانه‌های ایمان است. بسیاری از شما جوانان عزیز که در این جلسه حضور دارید، حادثه پُرحماسه نوزدهمِ دی را ندیدید؛ کمااین‌که اکثر شما شاید حادثه بزرگ و تعیین‌کننده فیضیه قم را در سال چهل‌ویک ندیدید. شما از این حوادث فقط خبری شنیده‌اید و در آنها حضور نداشتید؛ لیکن حوادث بزرگ و مقاطع تاریخی، برای همه شیوا و مهم و درس‌آموز است، نه فقط برای کسانی که در آنها حضور داشتند؛ چون حادثه بزرگ شروع یک حرکت و آغاز یک راه و بهار یک مجموعه از زندگىِ جامعه و انسان است. شاید اکثر آن کسانی هم که در ماجرای بیعت امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام، گرد آن بزرگوار را گرفتند و با او بیعت کردند و پای فشردند و فداکاری نمودند، واقعه غدیر و به طریق اولی ظهور اسلام و جنگهای امیرالمؤمنین را ندیده بودند. اما اسلام و هدایت و نور آن فقط برای کسانی نیست که در آن وقت حضور داشتند، بلکه برای همه و برای همیشه است: «و اخرین منهم لمّا یلحقوا بهم(۱)». انقلاب اسلامی شروع یک راه پُرافتخار و سعادت‌بخش بود. همه کسانی که از بیعدالتی رنج برده‌اند و تشنه عدالتند، این پدیده را به جان دوست دارند و برای آن تلاش میکنند. همه کسانی که سنگینی و فشار نظام دیکتاتوری و اختناق و زورگویی و قدرت فردی را احساس کرده یا درباره آن فکر کرده‌اند، از انقلاب اسلامی، از حرکت ملت مسلمان و از مبارزه فراگیر این ملت استقبال کرده‌اند و میکنند. مخصوص امروز نیست، در آینده هم همین‌طور خواهد بود.
 
سربازان انقلاب فقط کسانی نیستند که در هنگام بروز انقلاب حضور داشتند و میتوانستند سربازی کنند. جوانان مؤمن و نواندیش و آزادفکر و پاکدامنِ امروز ما و نسلهای بعد هم سربازان انقلابند؛ چون انقلاب یک حقیقت همیشه جاوید است؛ انقلاب پرچم عدالت و آزادی و استقلال و عزّت است؛ انقلاب پرچم اسلام است. چنین چیزی هرگز کهنه نمیشود، همیشه طرفدار و سرباز دارد و همیشه در میان انسانهای آگاه، دارای دلباخته است. آن کسانی که سعی میکنند جوانان امروز ما را به عنوان نسل سوم و نسل چهارم و امثال این تعبیرات، پشت کرده به اسلام و انقلاب وانمود کنند، خودشان دلهای افسرده و درمانده و وامانده دارند و حال خودشان را به دیگران تعمیم میدهند، در حالیکه حقیقتِ قضیه این نیست. همچنان‌که اسلام ۱۴۰۰ سال پیش ظهور کرد؛ اما حقایق اسلام در تمام دورانهای تاریخ دلهایی را مجذوب خود نمود، جسمها و فکرها و نیروهایی را به حرکت درآورد و تحوّلات عظیمی را در همه عرصه‌های زندگی بشریّت ایجاد کرد. انقلاب یکی از همان تحوّلات است و نام و حقیقت و روح اسلام عنصر اصلی این انقلاب است؛ لذا همیشه زنده است. البته انقلاب زنده است و به همین دلیل دشمن هم دارد. همچنان‌که پیروزی انقلاب و ولادت آن با مقاومت دشمنان روبه‌رو شد، تداوم انقلاب، برپا ماندن و اثربخش شدن آن هم با دشمن و دشمنیها مواجه است. دشمن هم فقط دشمن بیرونی نیست. ما دو دشمن داریم: دشمنِ اوّل در درون خود ماست. شاید این دشمن درونی از دشمن بیرونی خطرناکتر هم هست. آلوده شدن به شهوات، حرصِ به دنیا، دلبسته شدن به منافع فردی، مرعوب دشمنان بیرونی شدن، مأیوس شدن از وعده الهی و تحقّق آرمانهای الهی، دشمنان درونی ما هستند. همه کسانی که در جبهه‌های عظیم مثل جبهه انقلاب اسلامی به دشمن پشت کرده و فرار میکنند، اوّل در جبهه دلِ خود شکست میخورند. یا مرعوب میشوند یا مجذوب جلوه‌های دنیا یا آلوده به شهوات میگردند یا پول و مقام آنها را فریب میدهد و یا چهره چاپلوس دشمن دچار گمراهیشان میکند. انسان اوّل در دلِ خود شکست میخورد و هزیمت میکند، بعد هزیمت او در جبهه بیرونی آشکار میشود.
 
دوم، دشمن بیرونی است. دشمن بیرونی عبارت است از آن قدرتهای سلطه‌طلب جهانی که برای تحقّق مقاصد خود حاضرند همه دنیا را به خاک و خون بکشند و جنگهای خونین راه بیندازند، برای این‌که به منافع خود دست پیدا کنند. امروز تهدیدهای امریکا علیه عراق، دیروز علیه افغانستان، در طول این سالیان علیه مردم فلسطین و مردم لبنان را نگاه کنید! عربده‌کشیهای مستکبران عالم را ببینید! اینها جلوه‌های همان دشمن بیرونی است.
 
در هرجای دنیا که ملتی بیدار شود، حکومتی خودآگاهی پیدا کند، مردمی به فکر تأمین منافع خود و قطع دست زورگویان باشد، دستگاه مرکزىِ قدرت‌طلب جهانی - که مجموعه‌ای از همین سرمایه‌داران بزرگ و صهیونیستها هستند - مشغول میشود تا آن مرکز، آن کانون و آن حرکت را از سرِ راه خود دور کند. خیلی اوقات موفّق میشوند، در مواردی هم موفّق نمیشوند؛ کمااین‌که در مورد ملت ایران و انقلاب اسلامی، با اراده و ایمان مردم و با الگوهای ماندگاری که ملت ما از جوانان مبارز و پارسای خود نشان داد، موفّق نشدند و تا امروز شکست خورده‌اند. بعضی ناخشنود میشوند از این‌که ما در هشدارهای عمومی مردم را به دشمن بیرونی متوجّه کنیم. این ناخشنودی ناشی از سطحینگری است. وقتی ما میگوییم دشمن بیرونی داریم، معنایش این نیست که ضعفها، اشتباهات، لغزشها و کوتاهیهای ما در ناکامیابیهای نظام اسلامی بیتأثیر بوده‌است. نخیر؛ این‌طور نیست. قرآن به ما یاد داده است که همیشه از اشتباهات خود یاد کنیم: «ربّنا اغفرلنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا(۲)». نباید اسراف، زیاده‌روی، کوتاهیها و افراط و تفریط خودمان را از یاد دور کنیم؛ باید به فکر اصلاح آنها باشیم. اما این نباید ما را از عامل تشدیدکننده اشکالات که همان دشمن بیرونی است، غافل کند. در همین آیه شریفه که به ما تعلیم میدهد از گناه و اسراف خود استغفار کنیم، بلافاصله میفرماید: «و ثبّت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین(۳)»؛ یعنی دشمن بیرونی را هم مورد غفلت قرار ندهید. اوست که از اشتباهات شما حدّاکثر بهره را می‌برد. لذا دشمن بیرونی اشتباهات را تشدید میکند.
 
در داخل کشور ممکن است خیلی از چیزها به‌طور طبیعی زمینه داشته باشد. فرض کنید فساد و رواج فساد در بخشهایی - چه بخشهای دولتی و چه بخشهای غیردولتی - یا آلودگیهای شهوانی در بین بعضی از مردم یا بخشهایی از جوانان ممکن است وجود داشته باشد - زمینه‌های طبیعی هم دارد - اما وقتی که دشمن به فکر این است که یک ملت را زمینگیر کند، همین عوامل ابزاری در دست دشمن میشود و آنها را تشدید میکند. امروز شما وقتی سرنخ بسیاری از قضایای داخل کشور و مشکلات را دنبال کنید، به سرانگشتِ بیگانه میرسید؛ به دستهای مزدور دشمنان و به تدبیر دستگاههایی که همه نیروی خودشان را علیه نظام اسلامی تجهیز کرده و میکنند. انقلاب به فضل الهی و به نیروی این ملت در سال پنجاه‌وهفت پیروز شد. جبهه مقابل انقلاب و اسلام که وابسته به همان دشمنان بیرونی بود، سرشکسته و مأیوس شد و عقب نشست؛ اما آیا از معارضه و دشمنی کردن و از انتقام کشیدنِ از انقلاب و ملت ایران منصرف شد؟ ابداً. دشمن در یک رویارویی ممکن است شکست بخورد و عقب‌نشینی کند؛ اما کمین خواهد گرفت، مواظبت خواهد کرد و حوادث را رصد خواهد نمود تا در یک فرصت مناسب حمله کند و انتقام بگیرد. جوانان غیور و مؤمنِ این مرز و بوم از هر قشری، از روحانی و دانشجو و کاسب و کارگر و کشاورز همه باید متوجّه باشند. همه آنهایی که دلبسته دین و شرف خود و عزّت ملی و استقلال کشور هستند، باید مراقب و مواظب باشند. دشمن ممکن است در یک برهه شکست خورده باشد و خورد. دشمن در مراحل متعدّد شکست مفتضحانه‌ای هم خورد؛ اما این دشمن کمین میگیرد، از غفلتها استفاده می‌برد و حمله میکند. حمله دشمن هم همیشه نظامی نیست. دشمن ممکن است حمله فرهنگی، اخلاقی، اقتصادی و حمله امنیتی کند یا در دستگاههای حسّاس نفوذ نماید. لذا ملت باید همیشه هشیار باشد. مسؤولان به‌طور مضاعف بایستی هشیار باشند. بخصوص که امید دشمنان اسلام و این انقلاب به این بوده و به این است که مردم را از نظام اسلامی مأیوس کنند و این‌طور قلمداد نمایند که نظام اسلامی نمیتواند. در حالیکه نظام اسلامی بهتر از همه نظامها میتواند مشکلات و گره‌ها را برطرف کند. نظام اسلامی بود که به این ملت که در طول قرنهای متمادی همواره زیر پنجه نظامهای استبدادی دست و پا میزد، آزادی داد بدون این‌که این آزادی حقوق عمومی و آسایش عمومی را از بین ببرد و پایمال کند.
 
کسانی که تاریخ انقلابهای دنیا را خوانده‌اند، میدانند که انقلابها در کشورهایی که انقلابهای بزرگ در آنها به‌وجود آمد، چه فجایعی ایجاد کرد. همه آن انقلابها یا بیشترین و مهمترین آنها هم به دیکتاتوریهای سیاه منتهی شدند. انقلاب فرانسه در دو قرن قبل، انقلاب روسیه شوروی در یک قرن قبل و انقلابهایی که به شکل کودتا و امثال آن به‌وجود آمدند، حقوق مردم را پایمال کردند، دمکراسیها را متوقّف کرده و آرای مردم را به‌کلّی نادیده گرفتند. انقلاب اسلامی توانست آزادی را به این ملت بدهد و در کمترین فاصله - که موجب حیرت دنیا شد - همین مردم را که قرنها معنای رأی دادن و معنای دخالت کردن در امور کشور را نتوانسته بودند به‌طور ملموس بچشند، پای صندوقهای رأی بیاورد و آنها را با همان شیوه‌ای که دنیای مدرن آن را معتبر میداند و نمیتواند کمترین خدشه‌ای در آن وارد کند، در امور کشور دخیل نماید. این‌همه انتخابات در این کشور اتّفاق افتاده است، مردم بدون هیچ ضایعه‌ای شرکت و دخالت کرده‌اند. این هنر بزرگ نظام اسلامی بود. در کشورهای به اصطلاح دمکراتیک هم گاهی در انتخابات حوادث خونین و تلخ به‌وجود می‌آید. ملت ما با کمال متانت در انتخابات گوناگون شرکت کرد. راه را بر استعداد، روشن‌بینی و جهان‌نگری این ملت بسته بودند. رفاه این ملت در رفاه هزار فامیل خلاصه میشد. ملت رها شده بود. نظام اسلامی همه این مشکلات بزرگ را با شیوه‌های صحیح دنبال کرد و به موفّقیتهای بسیاری دست یافت. هرجا اشکالی وجود دارد - چه در زمینه اقتصادی و چه در زمینه فرهنگی و اخلاقی - اگر کسی دقّت کند، آن اشکال برمیگردد به این‌که یک شیوه مخالف با اسلام مورد عمل قرار گرفته و به آن‌جا منتهی شده‌است. ما هرجا موفّق شدیم، ناشی از تبعیّت از اسلام بود؛ هرجا ناموفّق ماندیم، ناشی از سرپیچی از اسلام بود. این‌که امام بزرگوار این‌همه بر تحقّق اسلام در قوانین ما، در عمل مسؤولان ما و در رفتار دولت و مسؤولان قضایی ما تأکید میکرد، برای این بود. هرجا نابسامانی وجود دارد، ناشی از بی‌توجّهی به اسلام است. من وقتی در مجموعه این مباحث نگاه میکنم، تدبیر، تبلیغ و دست دشمن و جنگ روانی او را به‌روشنی میبینم. میخواهند از یک طرف از اجرای احکام اسلامی با طرق مختلف مانع شوند و فشار اقتصادی جهانی و تحریم اقتصادی را بر این ملت تحمیل کنند، برای این‌که نگذارند کارهای درست به آسانی به سامان برسد؛ از یک طرف هم تبلیغ کنند که دیدید نظام اسلامی نتوانست! این همان جنگ روانی دشمن است.
 
البته مردم ما نشان دادند که با ایستادگی خود، با حضور خود، و با همه وجود خود، این دشمن را ناکام کرده و در همه مراحل، مشت محکم به دهان دشمن کوبیده‌اند. معارض ملت ایران قدرتهای جهانی مستکبرند. دشمنی آنها با ملت ایران به‌خاطر چیست؟ دشمنی آنها با ملت ایران به‌خاطر همین گناه بزرگ است: طرفداری از اسلام و ایستادگی در پای نظام اسلامی و دفاع جانانه از آن. با جوانان ما هم به همین دلیل دشمنند. با هر کس که بیشتر تلاش کند و بیشتر به اسلام، نظام اسلامی و به مردم مسلمان خدمت کند، بیشتر دشمنند. اهداف پلید دشمنان هم امروز آشکار شده است. روزی بود که میتوانستند زیر نام طرفداری از دمکراسی حرف بزنند؛ اما امروز دیگر نمیتوانند. امروز افکار عمومی دنیا شعارهای امریکایی را مطرود میداند و با بدبینی به آنها نگاه میکند. به‌نام مبارزه با تروریسم، جنگ راه میاندازند. شما ببینید امروز در قضیه آمادگی جنگی امریکا برای حمله به عراق، کدام ملت، کدام مجموعه مردمی و کدام دولت مردمی با این اقدام ظالمانه موافق است؟ همه متنفّرند و همه امریکا را در ادّعاهایش دروغگو میدانند. امریکا برای مخالفت با تروریسم به کشور عراق حمله میکند یا برای چاههای نفت سرشار عراق؛ برای تسلط بر منطقه؛ برای دفاع از اسرائیل و برای اشراف بر جمهوری اسلامی ایران؟ امروز همه میدانند که اینها دیگر رازهای برملاشده استکبار جهانی است. ملتها و دولتهای عرب هم به وعده‌ها و حرفهای امریکا به‌کلّی بیعقیده شده‌اند. حالا ممکن است بعضی به‌خاطر مصالح کوتاه‌مدّت ناچار باشند همراهی نشان دهند؛ اما به‌طور کلّی حرفهای دولتمردان امریکایی و مستکبران را دیگر کسی قبول ندارد. این تجربه تاریخی ملتهای عرب است که حافظه تاریخیشان آن را ضبط کرده‌است. در جنگ بین‌الملل اوّل، بعضی از همین جریانهای عربی برای این‌که استقلال به‌دست آورند، با انگلیسیها - که مستکبران و مستعمران آن روز دنیا بودند - همراهی کردند. نتیجه این شد که بعد از جنگ بین‌الملل اوّل بلافاصله زمینه‌های پیدایش رژیم صهیونیستی به‌وجود آمد. زمینه را آماده کردند و بعد از جنگ دوم، کشور فلسطین را غصب و حکومت و دولت صهیونیستی را اعلام نمودند. در طول این مدّت، علی‌رغم حمایتهایی که بعضی از دولتهای عربی از غرب - روزی از انگلیس، بعداً از امریکا - کردند و همراهیهایی که با آنها نموده‌اند، همیشه و در همه جریانها طرف عربی به سود طرف صهیونیستی تحقیر شده، به او ظلم شده و فشار وارد آمده‌است. حالا ملت فلسطین، این ملت مظلوم که در مبادلات جهانی محکوم به قربانیشدن بود، به کنار و به‌جای خود؛ امّت و جامعه عرب و همه حکومتها و کشورهای عربی را تحقیر و تذلیل کردند. در رقابت بین امریکا و شوروی سابق در طول سالها، بسیاری از کشورهای عربی طرف امریکا را گرفتند. روزبه‌روز فشار امریکا علیه عربها بیشتر شد. آن‌روز که وقت امتحان و وقت نشان دادن پاداشِ این حمایتها بود، درست بعکس، علیه منافع ملتهای عرب موضعگیری کرد! در جنگ خلیج فارس در ده سال قبل و در قضایای اخیر هم همین‌طور. امروز کشورها، ملتها، روشنفکران و بسیاری از حکومتهای عربی میدانند که اگر چهره امریکا به آنها لبخند هم بزند، در پشت این نقابِ لبخند، جز خشم و نفرت چیز دیگری نیست. همه دنیای اسلام و همه ملتهای مسلمان به همین شکل از حضور امریکا در این منطقه متنفّرند. امریکاییها خیال میکنند که میتوانند در این منطقه بیایند، چاههای نفت عراق را راحت تصرّف کنند و این کشور را ببلعند و به منافع خود برسند. آنها اشتباه میکنند؛ نخواهند توانست. ممکن است ظاهراً بیایند و مستقر شوند، اما ملتهای اسلامی نخواهند گذاشت آب راحتی از گلوی اینها پایین برود.
 
آنچه که دنیای اسلام از ما ملت ایران توقّع دارد این است که ما پرچم اسلام را - که پرچم عزّت امّت اسلامی است و ما آن را برافراشته‌ایم - محکم نگه‌داریم. این چیزی است که دنیای اسلام از ما توقع دارد. پرچم اسلام در کشور ما به ملتها امید میدهد، آنها را زنده میکند و به آنها روحیه میبخشد. برافراشتن و نگه‌داشتنِ مستحکم این پرچم برای استحکام و نیرومندی ملت ما هم عامل بسیار بزرگی است. در واقع ما اسلام را نگه نمیداریم، اسلام است که ما را نگه میدارد. هر ملتی که به پای اسلام بایستد، خود او زنده، سرافراز و عزیز خواهد شد. اسلام عزیز است. اسلام دارای علوّ است. ما به اسلام احتیاج داریم برای این‌که از تحقیر قدرتهای استکباری - تحقیر علمی، تحقیر سیاسی و فرهنگی - آنها نجات پیدا کنیم.
 
جوانان عزیز؛ مردم عزیز قم و همه ملت عزیز ایران! آنچه که امروز شما در اختیار دارید، یعنی نظام اسلامی، آرزوی بزرگ ملتهای مسلمان است. به تبلیغات دشمن و لجن‌پراکنیهای بوقهای تبلیغاتی آنها نگاه نکنید. آنها ناچارند این‌طور تبلیغ کنند. امروز نظام اسلامی، جمهوری اسلامی، ملت و جوانان ایران در دنیای اسلام مثل ستاره میدرخشند. به شما نگاه میکنند و از شما الهام میگیرند. مراقب خودتان باشید. وحدت خودتان را حفظ کنید. امید خودتان را به آینده حفظ کنید. مسؤولان قدر این ملت را بدانند. دستگاههای مختلف نظام اسلامی با وحدت و همدلی کارهایی را که برعهده آنهاست، به‌خوبی انجام دهند و ملت را از کارکرد و تلاش خود خشنود و راضی کنند. همه بدانند که دست خدا با آنهاست و ان‌شاءاللَّه دعای حضرت بقیةاللَّه ارواحنافداه پشتیبان و یاورشان است. امیدواریم خداوند متعال شهدای عزیز قمی و همه شهدای عزیزمان و روح مطهّر امام بزرگوار و دیگر بزرگان این راه را با اولیایش محشور کند.
 
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌
 
 
 
 
 
 
 
۱) جمعه: ۴
 
۲) آل عمران: ۱۴۷
 
۳) همان‌