پیام به هشتمین اجلاس سراسری نماز
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
نظام اسلامی که برترین هدفش، پرورش انسانهای والا و بافضیلت است، سازندگی فرد و جامعه را از هر دو سو، یعنی هم از جسم و هم از جان، هم در عرصه‌ی مادی و هم در ساحت معنوی به پیش می‌برد و هر دو بال پرواز و تعالی آدمی را می‌گشاید و می‌آراید.
عبادات و در رأس آنان «نماز» بدین جهت است که چنین اهمیتی می‌یابد و نماز ستون دین نامیده می‌شود. نماز آن گاه که با توجه و حضور همراه است، نه تنها دل و جان نمازگزار، که فضای پیرامون او را نیز لطیف و نورانی و معطر می‌سازد و به خانه و خانواده و محیط کار و محفل دوستان و مجامع شهروندان و همه‌ی فضاهای زندگی پرتوافشانی می‌کند.
هرچه نمازگزارانِ متوجه و خاشع و ذاکر بیشتر شوند، ظلمات خودخواهیها و خودکامگیها و بددلیها و آزمندیها و تجاوزگریها و حسادتها و بدخواهیها کمتر می‌شود و نور رستگاری بر پیشانی زندگی، بیشتر می‌درخشد.
ریشه‌ی همه‌ی تلخکامیهای بشر در غفلت از خدا و محدود شدن به منافع شخصی است. نماز، آدمی را از این حصارهای ظلمانی می‌رهاند و شهوت و غضب او را به سوی حقیقت متعالی و خیر همگانی هدایت می‌کند.
نمازِ خاشعانه و سرشار از حال و حضور، بهشتی واقعی، نخست در دل و جان نمازگزار و بتدریج در محیط زندگی می‌آفریند و صلاح و فلاح را به انسان هدیه می‌کند. از این رو در همه‌ی ادیان الهی، نمازگزاردن، اصلی‌ترین ادبِ دینداری و آشکارترین و عمومیترین نشانه‌ی ایمان است، و نماز اسلام، کاملترین و زیباترین نمازها است.
یکی از برکات انقلاب اسلامی در سالهای اخیر آن است که دلهای پُرشور و شوقی را به اهمیت و والاییِ فریضه‌ی نماز توجه داده و ترویج روزافزون این پایه‌ی اساسی دین را، مرکز همت و تلاش آنان ساخته است. اکنون در سال، هزاران تلاش گرانبها، با اهتمام و کوشش صادقانه‌ی آنان، صرف آن می‌شود که راه روشن نماز به روی همگان گشوده شود و نمازگزاران بیشتری توفیق نمازِ باتوجه و تذکر بیابند. انواع فعالیتهای فرهنگی و هنری و تحقیقی و اجرایی در فهرست طولانی این تلاشها قرار دارند. این‌جانب وظیفه‌ی خود می‌دانم که از این تلاشگران مؤمن که مشتمل بر مسؤولان عالی‌رتبه‌ی دولتی، و علمای معزز دینی، و برجستگان فرهنگی و علمی و هنری، و جوانان پُرشور و زنان و مردان مؤمن از بخشهای گوناگون اجتماع است، صمیمانه سپاسگزاری کنم و به طور ویژه از روحانی آگاه و دلسوز جناب حجةالاسلام قرائتی که نیروی عظیمی را در این راه بسیج کرده‌اند، تشکر نمایم. اکنون لازم می‌دانم تذکراتی را به شما و همه‌ی مردم عزیزمان عرض کنم:
1- همه‌ی آحاد نمازگزار باید سعی کنند که نماز را با توجه به معانی کلمات بخوانند، یعنی در نماز با خدای عزیز و رحیم سخن بگویند. این است آن سرچشمه‌ی فیضی که جان نمازگزار را سیراب می‌کند. البته این حقیقت نباید دستاویزی برای نفس بهانه‌گیر باشد که اگر توفیق چنین توجه و حضوری نیافت، نماز را ترک کنند. نماز در هر صورت واجب و فریضه است و تارکِ نماز بزرگترین فرصت ارتباط با خداوند سبحان را از دست می‌دهد.
2- لازم است دست‌اندرکاران، اوراقی شامل ترجمه‌ی نماز در همه‌ی سطوح، فراهم و میلیونها نسخه از آن را در همه جا منتشر کنند. به هر کسی باید این امکان را بدهید که معانی کلمات نماز را بفهمد.
3- فصل تازه‌یی از اقامه‌ی نماز - که بحمداللَّه در سطح شهرهای کشور تا حدود گسترده‌یی صورت گرفته - باید در سطح روستاهای کشور آغاز شود. ترویج صورت و معنای نماز در روستاها را با برنامه‌ریزی وسیع، آغاز کنید.
4- چه نیکو است که از همه‌ی شهرهایی که در آن حوزه‌ی علمیه و طلاب علوم دینی حضور دارند، در همه‌ی شبهای جمعه گروههایی به روستاها اعزام شوند. شعار اولِ این پیام‌رسانانِ دین و معنویت، باید اقامه‌ی نماز باشد.
5- علمای دینی و فضلایی که در بخشهای گوناگونِ دولتی به خدماتی اشتغال دارند، شایسته است که به عمران معنویِ مساجدی که در آنها نماز جماعت اقامه نمی‌شود، بپردازند، امامت در مسجد را نیز وظیفه‌یی بزرگ بشمرند.
6- مأموران بخشهای گوناگون دولتی، توصیه‌ها و دستورهای وزرای محترم درباره‌ی نماز را به طور جدی دنبال کنند. همه‌ی سطوح و بخشها در این تلاش مقدس سهیم شوند و سهمی از اجر آن را نصیب خود کنند.
7- نماز در اغلب موارد در قرآن کریم همراه و هم‌شأن زکات آمده است. فریضه‌ی عظیم زکات نیز همانند نماز به مجاهدتی خستگی‌ناپذیر و تلاشگرانی صادق و دلسوز نیازمند است. انتظار و امید آن است که شما عزیزان در این میدان جدید نیز گام نهید و همه‌ی کسانی که می‌توانند در ترویج و تبیین و تحقیق مسأله‌ی مهم زکات، خدمتی ارائه کنند. بی‌درنگ دامن همت به کمر زنند و از خود صدقه‌ی جاریه‌یی بر جای نهند.
از خداوند شکور و رحیم مسألت می‌کنم که خدمات شما را به نحو شایسته قبول فرماید و دعای حضرت ولی‌اللَّه الاعظم ارواحنافداه را شامل حال شما نماید.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه - سیّد علی خامنه‌ای - 18/6/77