متن زیر گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام‌ والمسلمین سید حسن نصرالله، دبیر کل حزب‌الله لبنان پیرامون مسائل منطقه‌ و جهان است که در روز چهارم خرداد، عید مقاومت و آزادسازی، برای شرکت‌کنندگان در جشن چهاردهمین سالگرد عقب‌نشینی رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان ایراد شده است. برای مطالعه‌ی متن کامل این سخنرانی‌ این‌جا را کلیک کنید.

این عید ملی بزرگ را به شما تبریک می‌گویم، از شما به خاطر تشریف‌فرمایی‌تان تشکر می‌کنم و حضورتان را در این خطه‌ی مبارک از خاک آزادسازی و پیروزی خوشامد عرض می‌نمایم.

دوران پیروزی‌ها، فراورده فداکاری‌ها است
به مناسبت پیروزی ۲۵ مه ۲۰۰۰ (عقب‌نشینی اسرائیل از جنوب لبنان) مانند هر سال گردهم می‌آییم تا در طول سال‌ها و نسل‌ها بر مفاهیم زیر تأکید کنیم:

اولاً، تاریخی بودن و عظمت این دستاورد و معانی‌اش که ما و عزیزان بسیاری درباره‌اش سخن گفتیم و پژوهش‌ها و بحث‌های بسیاری پیرامون آن نوشته شده است. مهم‌ترین آن‌ها شکست پروژه‌ی «اسرائیل بزرگ» است. به‌گونه‌ای که پیامدها و آثار این پیروزی همچنان در دو جبهه پابرجا و مستمر است.

ثانیاً، این پیروزی و دستاورد یک دستاورد لبنانی، ملی، عربی، نژادی و اسلامی است که نمی‌شود آن را به یک حزب، جنبش، گروه، فرقه، منطقه یا حتی یک کشور محدود کرد و هیچ کدام از ما چنین نکرده است. این پیروزی متعلق به امت است.

ثالثاً، تمجید، قدردانی و احترام نسبت به فداکاری‌های عظیم ملت‌مان از جان‌ها، فرزندان، اموال، دارایی‌ها و امنیت‌شان و همچنین فداکاری‌های همه‌ی گروه‌های مقاومت، ارتش ملی، نیروهای امنیتی، ارتش عربی سوری مستقر در خاک لبنان و گروه‌های فلسطینی و تأکید بر این‌که این دستاورد فرآورده‌ی این فداکاری‌های عظیم است و رایگان به دست نیامده است.

رابعاً، مهم‌ترین نتیجه‌ای که پیوسته از ۲۵ مه ۲۰۰۰ می‌گیریم و امروز نیز بر آن تأکید می‌کنیم این است که امکان پیروزی ما وجود دارد و در موقعیت‌های بسیاری پیروز شدیم؛ و امکان شکست دشمن در برابر اراده‌ی ما نیز وجود دارد. حال هر اندازه دشمن، زورگو، توانمند و برخوردار از قدرتمندترین سلاح‌ها و ارتش‌ها باشد. چه این‌که در چندین موقعیت شکست خورد.

اسرائیل امروز بیش از این‌که بترساند می‌ترسد
این اسرائیل که رژیم و پروژه‌اش بر اساس ذلیل کردن، توهین و تعدی بنا شده است، نمی‌تواند تحمل کند که عزیزان ما در طول مرزها از ساحل تا قله‌ی کوه‌ها، روستاها، زمین‌ها و مزارعشان، حضور و احساس امنیت داشته باشند و شب و روز در رفت و آمد باشند. این بخشی از شکست دشمن در ۲۵ مه ۲۰۰۰ است. و این در حالی است که از سوی دیگر دشمن می‌ترسد!

در گذشته این ما بودیم که در این طرف مرز می‌ترسیدیم، ولی امروز آن کسی می‌ترسد که در خاک غصب‌شده‌ی فلسطین و آن سوی مرز حضور دارد. امروز دشمن از کشاورزان، بیل، کلنگ، درخت، شاخه‌های درخت، صدای برگ‌ها و نوای آب می‌ترسد! حتی نوای آب، سربازان مرزی اسرائیلی را می‌ترساند. ما امروز با دشمنی طرفیم که بیش از این‌که بترساند، می‌ترسد. بنده مبالغه نمی‌کنم. امروز هراس دشمن اسرائیلی به سربازان مرزی‌اش محدود نمی‌شود. می‌بینید چطور می‌نشینند، دیوار می‌کشند، صفحات آهنی می‌گذارند و از خودروهای ضد گلوله استفاده می‌کنند. حتی وقتی می‌خواهند از مرزهای فعلی بازرسی کنند، از روبات و خودروهای هدایت‌شونده استفاده می‌کنند. تا این حد نگران و هراسان هستند.

پروژه تجزیه منطقه به تعداد گروه‌های مسلح
ما همیشه می‌گفتیم پروژه‌ای در منطقه وجود دارد که می‌خواهد منطقه را بار دیگر بر اساس نژاد، فرقه و مذهب تجزیه کند. ولی برادران و خواهران، امروز وقتی حوادث سوریه و کشورهای مختلف عربی را مشاهده می‌کنیم، به نظر می‌رسد پروژه‌ای فراتر از این‌ها در جریان است. مبنای این تقسیم فقط مذهب نیست؛ بلکه هدف آن امارت‌ها، بخش‌ها و کشورهایی متعلق به تک‌تک گروه‌های مسلح است. می‌خواهند هر گروه مسلح برای خود یک کشور داشته باشد.

قبلاً می‌گفتند سوریه را به سه یا چهار بخش، عراق را به سه بخش، لیبی را به دو یا سه بخش، تونس را به فلان تعداد و مصر را به فلان تعداد تقسیم می‌کنند. به‌نظر می‌رسد این صحبت قدیمی شده است. جدیداً صحبت از تقسیم کشورهای عربی و اسلامی‌مان میان گروه‌های مسلح است و به تعداد آن‌ها، نه به تعداد نژاد‌ها، فرقه‌ها و مذاهب. حتی وقتی فرماندهان یک تشکیلات با هم اختلاف پیدا می‌کنند، دو کشور تشکیل می‌دهند! مثلاً حکومت داعش و حکومت النصره. این پلیدترین حالت آشوب درون‌زا است که منطقه را نابود خواهد کرد. این پروژه‌ای است که باید با آن برخورد کرد.

مخالفان امروز سوریه،‌ روزی از سوریه تشکر خواهند کرد
سوریه در برابر گسترش اسرائیل ایستاد و از کیان تمام شرق عرب از جمله کشورهای خلیج در برابر دست‌اندازی اسرائیل دفاع کرد؛ در برابر «اسرائیل بزرگ» از نیل تا فرات و در برابر اسرائیلی با بلندپروازی‌های بی حد و مرز. سوریه بود که تنها در کنار مصر ایستاد. سوریه همواره قلعه‌ی ایستادگی و مواجهه بوده و هست. سوریه بود که این‌جا بانگ بلند عربیت را سر داد و همچنان تنها کشوری است که شرف قطع رابطه‌ی کامل با دشمن و تأیید نکردن کارهای دشمن را به دوش می‌کشد.

امروز وضعیت سوریه به کجا رسیده است؟ بدون شک امروز پروژه‌ای که سوریه و منطقه را آماج حمله قرار داده، تا حد زیادی افول یافته و گرفتار شکست‌های بسیاری شده است. همچنین بدون شک عوامل داخلی در سوریه و عوامل منطقه‌ای و بین‌المللی بسیاری در این مسأله دخیل بوده است؛ ولی هنوز عامل اصلی در میان این تغییرات و عوامل، نبرد میدانی و ایستادگی رهبران، ارتش و ملت سوریه است.

امروز سوریه در حال پیشروی است؛ خط مقاومت نیز همچنین است. همین تغییرات در مصالحه‌های مردمی، تغییر فضای مردم و بازنگری داخلی بسیاری از نیروهای سیاسی و گروه‌های مردم‌نهاد نیز وجود دارد. سوریه به سمت انتخابات ریاست جمهوری پیش می‌رود و هیچ کدام از هراس‌افکنی‌ها و تمسخرهای گروه به اصطلاح «دوستان سوریه» نمی‌تواند این انتخابات را تعطیل یا از برگزاری آن جلوگیری کند.

بنده از دل دوران پیروزی‌ها به شما می‌گویم: ان‌شاءالله این پروژه شکست خواهد خورد، سوریه و خط مقاومت پیروز خواهند شد و این امت به پروژه‌ی آمریکا اجازه نخواهد داد که اولویت‌ها، تفکرات و هدف‌هایش را بر ما تحمیل کند. حتی کشورهایی که علیه سوریه توطئه کردند، پول دادند و بعضی‌شان همچنان چنین می‌کنند، به زودی پشیمان خواهند شد و از سوریه به‌خاطر ایستادگی، ثبات و پیروزی‌اش تشکر خواهند نمود.

حفظ کشور و همزیستی مسالمت‌آمیز، کار مهم ما در لبنان
در آخر نیز باید بگویم آن‌چه این‌جا در داخل لبنان اهمیت دارد این است که کشورمان و همزیستی مسالمت‌آمیزش را حفظ کنیم و گزینه‌هایمان را به‌خوبی بررسی کنیم؛ گزینه‌هایی که این کشور را حفاظت و ایمن می‌کنند. با همه‌ی رهبران، امام بنیان‌گذار، سید موسی صدر - اعاده‌الله و رفیقیه بخیر - همه‌ی شهیدان، فرماندهان شهید، سید عباس، شیخ راغب، حاج عماد، امت، مردم، ملت‌هایمان و همه‌ی افراد شریف جهان پیمان می‌بندیم که در زمانه‌ی پیروزی‌ها در این پایگاه پایدار، ثابت‌قدم، مقاوم و پیروز بایستیم.