چند سال قبل در یکی از کشورهای آمریکای لاتین که سالهای متمادی و طولانی در پنجه مقتدر استعمار اروپاییها قرار داشت و این‌طور معرفی شده بود که آن مناطق، هیچ گذشته‌ای، هیچ تاریخی، هیچ فرهنگ باستانی و افتخارآمیزی در پرونده خود ندارد - این طور به آنها وانمود و در دنیا منعکس شده بود - در مطالعاتی که میکردند و در حفّاریها و غیره، به نشانه‌هایی از یک تمدّن عظیم دست یافتند که خیلی هم قدیمی نبود. همان وقتها رئیس جمهور آن کشور این مطلب را به من گفت و آن را در روزنامه‌ها و مطبوعات هم نوشتند. انسان خیلی تعجّب میکرد و میکند که چطور ملتی - فرض کنید - در هزار سال قبل، یا دوهزار سال قبل، تمدّن شامخ و عظیمی، با نشانه‌ها و آثاری داشته باشد و آن‌را به‌کلّی از یاد ببرد!؟ یک ملت اصلاً نداند که در پرونده گذشته او چه چیزی از افتخارات هست! ما از این تعجّب میکردیم. بعد انسان وقتی به اوضاع و احوال مناطقی از عالم نگاه میکند که در زمان ما زیر فشار زورگویی و سلطه و تحمیل زورگویان معروفِ عالم قرار دارند، همین حالت را در آنها میبیند که گذشته‌هایی را فراموش میکنند!

بیانات در دیدار فرماندهان سپاه ۱۳۷۸/۶/۲۴