سید حسن نصرالله:
سخنرانی حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسن نصرالله در روز عاشورای محرم 1435
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم.
بسم الله الرحمن الرحیم.
و الحمد لله رب العالمین و الصلات و السلام علی سیدنا و نبیینا خاتم النبیین ابی القاسم محمد بن عبد الله و علی آله الطیبین الطاهرین و صحبه الاخیار المنتجبین و علی جمیع الانبیاء و المرسلین.
السلام علیک یا سیدی و مولای یا ابا عبدالله یا بن رسول الله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار.
السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.
دانشمندان، برادران و خواهران، السلام علیکم جمیعا و رحمت الله و برکاته.
بنده در ابتدا یک بار دیگر مانند دیشب از شما به خاطر حضور گسترده، عظیم و در خور محبت، ایمان، اخلاص و راستی‌تان بسیار تشکر می‌کنم.
برادران و خواهران، می‌خواهم به حق و با کمال باور شما را همانند آن‌چه در زیارت اصحاب حسین می‌خوانیم خطاب قرار دهم. اصحابی که روز عاشورا با حسین (علیه السلام) ماندند. چرا که شما نماینده‌ی آن‌ها در این دوران هستید. «السلام علیکم یا انصار دین الله، السلام علیکم یا انصار رسول الله، السلام علیکم یا انصار امیر المؤمنین، السلام علیکم یا انصار فاطمه الزهراء سیده نساء العالمین، السلام علیکم یا انصار ابی محمد الحسن بن علی الولی الناصح، السلام علیکم یا انصار ابی عبدالله الحسین، بابی انتم و امی، السلام علیکم یا اهل الصبر و الوفاء و الثبات و الشجاعه و الاخلاص و التضحیه و الاباء» امروز شما بار دیگر حقیقتا ثابت کردید پیروان راستین زین العابدین (علیه السلام) هستید. اماممان زین العابدین که وقتی آن سفاک، عبید الله بن زیاد، ایشان را تهدید به قتل می‌کرد و خیال می‌کرد این تهدید ایشان را هراسان می‌کند و می‌ترساند در برابر او ایستاد و جملاتی ایراد کرد. جملاتی که تبدیل به درس، شعار و راه شد:«آیا مرا به مرگ تهدید می‌کنی ای فرزند آزادشدگان [فتح مکه]؟ نبرد عادت ما و شهادت نشان بزرگداشت ما از جانب خداوند است.»
امروز گرد هم آمده‌ایم تا بار دیگر مانند هر سال بیعت خود را با سید الشهداء، سرور بزرگ‌منشی، ظلم و ذلت‌ناپذیر، سید مجاهدان، انقلابیان و مقاومان تازه کنیم و با گوش‌ها، قلب‌ها و عقل‌هایمان به او گوش بسپاریم که روز عاشورا می‌گفت:«بدانید، حرام‌زاده‌ای فرزند حرام‌زاده مرا میان دو انتخاب مخیر گذاشت.» و امروز حرام‌زادگان این دوران ما را میان دو انتخاب مخیر گذاشته‌اند. «میان تیزی شمشیر و ذلت و چه دور است از ما ذلت.» «خداوند، پیامبرش، مؤمنان و جان‌های بزرگ‌منش و سرفراز برای ما نمی‌پسندند که اطاعت از فرومایگان را بر کشته شدن همچون بزرگواران ترجیح دهیم.»
برادران و خواهران، نمی‌خواهم زیاد مزاحم شما شوم. چه این که دیروز پیش از آن‌چه لازم بود صحبت کردم. ولی به طور خلاصه:
اول: ما در روز عاشورا پایبندی خود را به مقاومت و آمادگی، توان، سلاح و ظرفیت‌هایش به عنوانی راهی اساسی برای حفظ کشورمان، ملت‌مان و کرامتش، استقلال حکومت‌مان و منابع و ثروت‌های ملی‌مان اعلام می‌داریم. بعضی در لبنان مدام مقاومت فرانسه را برای ما مثال می‌زنند که این مقاومت پس از آزادسازی کشور سلاحش را تسلیم کرد. ولی فراموش کرده‌اند مقاومت فرانسه با پایان کار دشمن، نازیسم، آلمان نازی، هیتلر و ژنرال‌های کشته شده، خودکشی کرده و اسیرش تمام شد. تهدید از بین رفت پس نیاز به مقاومت هم از میان رفت. اما این‌جا در لبنان، مقاومت در 25 مه 2000 خاک را آزاد کرد ولی دشمن هنوز وجود دارد، قدرتمند و مصمم است، خاک، آب‌ها و مقدسات ما را تهدید می‌کند، خط و نشان می‌کشد، جاسوسی می‌کند، توطئه می‌کند و جنگ ترتیب می‌دهد. آیا در چنین وضعیتی با این قیاس مع الفارق باید میدان را برای دشمن‌مان خالی کنیم؟! ما در روز عاشورا و بدون تعارف با هیچ کس می‌گوییم: تا وقتی دلیل مقاومت یعنی تهدید، وعده‌ها و طمع‌های دشمن وجود داشته باشد مقاومت سید عباس، شیخ راغب و حاج عماد برای مقابله با این تهدیدها و این وعده‌ها باقی خواهد ماند.
دوم: در روز عاشورا باید به همه‌ی امت اسلامی‌مان قضیه‌ی اساسی یعنی قضیه‌ی فلسطین، ملت فلسطین و مقدسات امت در فلسطین را یادآوری کنیم. و این که هیچ کس اجازه ندارد، هر قدر هم که شرایط داخلی این یا آن کشور دشوار باشد، از این قضیه شانه خالی کند. همه‌ی مسلمانان باید در فداکاری‌ها، دردها، عذاب‌های ملت فلسطین با او همراه باشند و دست کمک به سویش دراز کنند تا بتواند با کمک این امت خاک و مقدسات را آزاد کند.
سوم: بر رد تمامی پروژه‌های تقسیم و تجزیه‌ی کشورهای عرب و مسلمان و وجوب حفظ یکپارچگی تمامی حکومت‌ها، کشورها و سرزمین‌ها در کنار درمان مسائل داخلی با گفت و گو، حکمت و راه حل‌های سیاسی تأکید می‌کنیم. کشورهایی از جمله سوریه، عراق، بحرین، یمن، لیبی، تونس، مصر و دیگر کشورهای عربی و اسلامی.
چهارم: حضور ما و رزمندگان و مجاهدان ما در خاک سوریه -چنان که در چندین مناسبت اعلام کردیم.- با هدف دفاع از لبنان، فلسطین، قضیه‌ی فلسطین و سوریه به عنوان آغوش و پشتیبان مقاومت در مقابل تمام خطراتی است که این هجوم بین المللی، منطقه‌ای و تکفیری برای این کشور و این منطقه به وجود آورده. با کمال صراحت، تا وقتی دلایل پا برجا باشند، حضور ما نیز ادامه خواهد یافت. مشکل همیشه در لبنان این است که نتیجه را دلیل می‌پندارند و از دلیل واقعی چشم‌پوشی می‌کنند. هر کس عقب‌نشینی حزب الله از سوریه -می‌خواهم دقیق و شفاف باشم.- را به عنوان شرط تشکیل دولت لبنان در این برهه مطرح می‌کند، دارد شرط غیر ممکن می‌گذارد. خودشان هم می‌دانند این شرط غیر ممکن است. آن‌ها می‌دانند و همه باید بدانند ما وجود لبنان، سوریه، قضیه‌ی فلسطین، مقاومت و خط مقاومت را به بهای چند کرسی وزارت در کابینه‌ی لبنان که «لَّا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِن جُوعٍ- نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید.(غاشیه/۷)» نمی‌فروشیم. همه می‌دانند وقتی خطراتی استراتژیک و حیاتی ملت‌ها، کشورها و دولت‌های منطقه را تهدید کند ما معامله نمی‌کنیم. چنین مسائلی بسیار بالاتر و بزرگ‌ترین از آن هستند که به عنوان شرط مشارکت در دولت لبنان مطرح شوند. بنده طرف مقابل را به واقع‌نگری دعوت می‌کنم. این‌ها مدام شرط‌های غیر ممکن مطرح می‌کنند. مدت‌ها پیش می‌گفتند باید از سلاح مقاومت دست بردارید تا با هم در دولت حاضر باشیم. می‌گفتند تعهد و ضمانت می‌خواهیم و ما در دولتی که روی سلاح سرپوش بگذارد مشارکت نمی‌کنیم. در حالی که ما از شما سرپوش گذاشتن بر سلاح یا مقاومت را نمی‌خواهیم، چه در گذشته، چه حال و چه در آینده. امروز نیز می‌گویند ما در کنار شما در کابینه حضور پیدا نمی‌کنیم تا سرپوشی بر حضور شما در سوریه نباشد. بنده به آن‌ها می‌گویم ما نیازی به سرپوش گذاشتن شما بر حضورمان در سوریه نداریم، چه در گذشته، چه حال و چه در آینده. پس واقع‌نگر باشید و شرط‌های غیر ممکن را کنار بگذارید. تا ببینیم چطور می‌توانیم مشکلاتمان در لبنان را درمان کنیم.
پنجم: باید در این روز، روز عاشورا، روزی که اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در آن به خاطر دین و امت جدش محمد (صلی الله علیه و آله) یعنی امت مسلمانان، به شهادت رسید، بر اخوت اسلامی‌مان به عنوان پیروان مذاهب مختلف اسلامی و مشخصا اهل سنت و شیعه تأکید کنیم و بگوییم مشکل تکفیریان با همه‌ی مسلمانان است. شاهد هم حوادث کشورهای مسلمان است و آن‌چه در عراق، پاکستان، افغانستان، سومالی، تونس و… به دست این تکفیریان بر سر اهل سنت نیز می‌آید. این خطر متوجه همه اعم از مسلمان و مسیحی است. و با همکاری همه می‌توان با آن مقابله کرد، محدود و منزوی‌اش کرد و به آن پایان بخشید.
ششم: در روز عاشورا، روز بشریت و روز ادیان آسمانی بر وحدت ملی اهالی لبنان و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و سرنوشت واحدمان تاکید می‌کنیم و با وجود شکاف‌ها و اختلافات به تمامی روش‌های ملاقات و پذیرش فرا می‌خوانیم تا کشورمان را نجات دهیم و بخشی از حیات عزت‌مندانه و بزرگ‌وارانه‌ای که ملت‌مان آرزویش را دارد برایش محقق کنیم.
برادران و خواهران، در روز عاشورای حسین (علیه السلام) شما حق‌مدارانه به این‌جا آمدید تا ندای سرور، امام، رهبر، الگو و اسوه‌ی خود را لبیک بگویید. ما نیز مانند هر سال مراسم خود را با تکرار این فریاد طنین‌انداز در تاریخ به پایان می‌بریم. فریادی که در پایگاه‌های مقاومت، پایگاه‌های دفاع از لبنان، آن را سر دادیم. امروز نیز آن را در موقعیت دفاع از امت و یکپارچگی منطقه، ملت‌های منطقه و خط مقاومت سر می‌دهیم. پس همچنان فریاد بر می‌آوریم و مشت‌ها را در پاسخ به حسین گره می‌کنیم که:«لبیک یا حسین» بار دیگر از شما تشکر می‌کنیم. عظم الله اجورکم. خداوند بهترین پاداش‌ها را به شما عطا کند.
همچنین یک بار دیگر از ارتش لبنان و همه‌ی نیروهای امنیتی رسمی و برادران و خواهرانی که دیشب و امروز و در تمام این ده روز تلاش‌های بسیاری کردند تشکر می‌کنیم و از خداوند می‌خواهیم از همه قبول بفرماید.
اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم الحمدلله علی عظیم رزیتی. اللهم ارزقنا شفاعه الحسین یوم الورود و ثبت لنا قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام.
السلام علیک یا ابا عبدالله یا بن رسول الله و علی الارواح التی حلت بفنائک و اناخت برحلک علیکم منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم.
همه دست‌ها را بالا بیاورید: السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.
السلام علیکم جمیعا و رحمت الله و برکاته.