صبر باید ورنه اینجا میوۀ شیرین عشق
قسمت فرهاد اگر باشد به پرویزش دهند

مست تقوا عاشقی باشد که در بزم شهود
ساغرش در دست بگذارند و پرهیزش دهند

درد عالمگیر ما بیدار شد ای عاشقان
همچنان بیدار اگر باشد دوا نیزش دهند




درد بسیار و صبر ما اندک، ساقیا امشبم لبالب ریز
ساقیا تا شراب تب‌ریز است، در ایاغ فرید تا لب ریز





هر که در حلقۀ ما سست بود پیمانش
عین لطف است اگر خاک کند پنهانش





زیبای من چو بوی گل از راه می‌رسد
چون مژدۀ طلایی دلخواه می‌رسد

از انتظار آمدنش خسته چون شدم
تا می‌روم که شب شوم، آن ماه می‌رسد

ای دل صبور باش که زیبا صبور نیست
تا تن زدی به دوری‌اش، از راه می‌رسد

بی‌طاقتی مکن که اگر عمر اجازه داد
آن قسمت پری‌شده، ناگاه می‌رسد

کاری که اسم اعظم امید می‌کند
تیر نظر به دست نظرگاه می‌رسد

گل می‌دهد به دست من امید تا مرا
پای نفس به گلکدۀ آه می‌رسد

چشمم اگر ادامه دهد کار گریه را
آب حیات من به لب چاه می‌رسد