1369/03/13
بیانات در دیدار مردم عزادار رفسنجان
بسم الله الرّحمن الرّحیم
عظّم الله اجورکم ان‌شاءالله. امیدواریم که روح مطهّر و منوّر آن عبد صالح و آن انسانى که حقیقتاً بندگى خدا را میکرد، کمک بکند تا همه‌ى ما هر جا هستیم، هر کار میکنیم، در این یادبود مصیبت بزرگ فقدان او به او تشبّه کنیم؛ یعنى خودمان را، همچنان که او خودش را ساخته بود، تربیت کنیم و بسازیم؛ اصل قضیّه این است. شما برادران مخلص و با‌معرفت، با این احساسات پاک و انگیزه‌ى الهى این همه راه را از رفسنجان آمده‌اید، براى اظهار ارادت به آن مرد داراى معنویّت.
اگر معنویّت امام نبود، این کشور تکان نمیخورد، این حرکت به وجود نمى‌آمد. هم انقلاب نمیشد، هم این حصار پولادین در مقابل قدرتها و ابرقدرت‌ها به وجود نمى‌آمد، هم در رحلت او این‌جور طوفان بر پا نمیشد. چه شد که با درگذشت یک نفر، میلیون‌ها نفر منقلب شدند، میلیون‌ها دل شکست، میلیون‌ها چشم گریه کرد، میلیون‌ها انسان در همه جاى دنیا عزادار شدند؟ علّت این بود که آن بنده‌ى صالح در زندگى‌اش به خدا متّصل شد، بنده‌ى خدا شد، اطاعت خدا را کرد، خود را از هواهاى نفسانى دور نگه داشت، خدا هم او را بالا برد؛ خدا هم او را کرد تالى‌تلو(۱) انبیا و اولیا؛ خدا هم در نَفَس او و در بیان او، آن اثر را داد که با زبان خود، با بیان خود، با ارشاد خود، با عمل خود دنیا را تکان داد و هنوز که هنوز است، دنیا در پرتو رهنمودهاى امام حرکت خواهد کرد؛ ان‌شاءالله بعد از این هم همین خواهد بود. خداوند ان‌شاءالله به همه‌ى ما، به شما برادران عزیزى که از رفسنجان تشریف آورده‌اید، مخصوصاً آقایان علماى محترم و خانواده‌هاى معظّم شهدا و جانبازان و اسرا و مفقودین و دیگر قشرها توفیق بدهد. خداوند این زحمت را از شماها قبول کند و روح مقدّس امام را از شماها راضى و خشنود بدارد و به شما، به ما، به همه توفیق حرکت در آن راه و جهت‌گیرى در جهت آن هدفها را عنایت کند.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
(۱ پیرو، دنباله
عظّم الله اجورکم ان‌شاءالله. امیدواریم که روح مطهّر و منوّر آن عبد صالح و آن انسانى که حقیقتاً بندگى خدا را میکرد، کمک بکند تا همه‌ى ما هر جا هستیم، هر کار میکنیم، در این یادبود مصیبت بزرگ فقدان او به او تشبّه کنیم؛ یعنى خودمان را، همچنان که او خودش را ساخته بود، تربیت کنیم و بسازیم؛ اصل قضیّه این است. شما برادران مخلص و با‌معرفت، با این احساسات پاک و انگیزه‌ى الهى این همه راه را از رفسنجان آمده‌اید، براى اظهار ارادت به آن مرد داراى معنویّت.
اگر معنویّت امام نبود، این کشور تکان نمیخورد، این حرکت به وجود نمى‌آمد. هم انقلاب نمیشد، هم این حصار پولادین در مقابل قدرتها و ابرقدرت‌ها به وجود نمى‌آمد، هم در رحلت او این‌جور طوفان بر پا نمیشد. چه شد که با درگذشت یک نفر، میلیون‌ها نفر منقلب شدند، میلیون‌ها دل شکست، میلیون‌ها چشم گریه کرد، میلیون‌ها انسان در همه جاى دنیا عزادار شدند؟ علّت این بود که آن بنده‌ى صالح در زندگى‌اش به خدا متّصل شد، بنده‌ى خدا شد، اطاعت خدا را کرد، خود را از هواهاى نفسانى دور نگه داشت، خدا هم او را بالا برد؛ خدا هم او را کرد تالى‌تلو(۱) انبیا و اولیا؛ خدا هم در نَفَس او و در بیان او، آن اثر را داد که با زبان خود، با بیان خود، با ارشاد خود، با عمل خود دنیا را تکان داد و هنوز که هنوز است، دنیا در پرتو رهنمودهاى امام حرکت خواهد کرد؛ ان‌شاءالله بعد از این هم همین خواهد بود. خداوند ان‌شاءالله به همه‌ى ما، به شما برادران عزیزى که از رفسنجان تشریف آورده‌اید، مخصوصاً آقایان علماى محترم و خانواده‌هاى معظّم شهدا و جانبازان و اسرا و مفقودین و دیگر قشرها توفیق بدهد. خداوند این زحمت را از شماها قبول کند و روح مقدّس امام را از شماها راضى و خشنود بدارد و به شما، به ما، به همه توفیق حرکت در آن راه و جهت‌گیرى در جهت آن هدفها را عنایت کند.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
(۱ پیرو، دنباله