بسم الله الرّحمن الرّحیم (۱)

 متقابلاً این مصیبت جان‌سوز و جان‌کاه را به همه‌ی برادران و خواهران، به همه‌ی شما عزیزان، صمیمانه تسلیت عرض میکنم. این مصیبت، مصیبت جهان اسلام است، بلکه مصیبتى است که قلب همه‌ی ملّتهاى مستضعف از آن در رنج است. البتّه ملّت ایران صاحبْ‌عزا و داغدار اصلى است. مردم دنیا ‌-چه مسلمانها و چه غیرمسلمانها- به ملّت ایران تسلیت میگویند؛ حق هم همین است. این ملّتِ بزرگ بود که اوّلین بار به نداى آن قائد آسمانى و آن راهروِ راه انبیا پاسخ مثبت داد. ملّت ایران بود که پشت سر او حرکت کرد و به اشاره‌ی او جان را و مال را و عزیزان را در راه خدا قربانى داد.

 حقّاً ملّت ایران وفادارترین و باصفاترین امّتى بود که در طول تاریخ اسلام دیده شده است که نسبت به امام و پیشوایى وفادارى کرده باشد. جا دارد اگر ملّت بزرگ ایران در این مصیبت، از همه‌ی ملّتهاى دیگر و مسلمانان عالم، رنج بیشترى ببرد؛ و جا دارد که مسلمین عالم و مستضعفان به این ملّت تسلیت بگویند. همچنین از همه‌ی شما برادران و خواهران که از راه‌هاى دور تشریف آوردید و رنج راه را بر خود هموار کردید صمیمانه تشکّر میکنم. بسیارى از شما پاى پیاده طىّ طریق کردید، عاشقانه قدم زده‌اید و تشریف آوردید تهران به مزار محبوب و معشوق ملّت ایران و قبله‌ی دلهاى مشتاقان. خداوند از شما قبول کند، که خواهد کرد. یقیناً قبول الهى در طول این ده سال شامل حال همه‌ی تلاشهاى شما بوده است، باز هم خواهد بود.

 یک نکته‌ی اساسى وجود دارد که اگرچه همه‌ی ملّت ایران آن را به رأی‌العین (۲) دیده‌اند، امّا شما مردم خوزستان و همچنین شهرهایى که در مجاورت مرزها قرار داشتید، این نکته را واضح‌تر مشاهده کرده‌اید؛ و آن این است که آن قدرت و نیرویى که توانست دشمنان را از تعرّض و تجاوز به میهن اسلامى مانع بشود، یک نیروى الهى بود؛ در این هیچ شکّى نباید کرد. البتّه نیروى الهى هم در اسبابْ تجلّى میکند، به‌وسیله‌ی انسانها تحقّق پیدا میکند؛ امّا فرق است بین انسانى و انسانى؛ فرق است بین لشکرى و لشکرى. آن مجموعه‌اى که مورد تأیید الهى است، جور دیگرى عمل میکند، حرکت میکند و احساس دیگرى دارد.در طول هشت سال جنگ، بارها مشاهده شد که نیروى دشمن با نیروى ما نابرابر بود. دشمن فقط عراق نبود؛ عراق یک دروازه‌اى بود که استکبار جهانى ‌-از شرقى و غربى- از این دروازه به ما تهاجم میکرد. همه فهمیدند، دنیا فهمید که سلاحهاى غربى و شرقى، تانک‌هاى غربى و شرقى، هواپیماهاى فرانسوى و روسى و انگلیسى و غیره، با هم علیه ما تهاجم کردند، از بسیارى از کشورها مزدور آمد، دلارهاى نفتى به کار افتاد؛ یک کشور در مقابل ما نبود، یک دولت نبود؛ [بلکه] استکبار بود با همه‌ی کسانى که ممکن بود در این منطقه به او کمک کنند. حجم عظیم ظاهرى این نیرو در مقابل ملّت ایران ‌-ملّتى که اگرچه از لحاظ ایمان و انگیزه از همه بالاتر است، امّا از لحاظ ابزار و تجهیزات ظاهرى قابل مقایسه نیست- نابرابر بود. درعین‌حال که ما در مقابل یک نیروى چند برابرِ خودمان قرار داشتیم، دیدیم که رزمندگان ما، بسیجیان ما، عشایر ما، روستاییان ما، شهری‌ها، قشرهاى مختلف، نیروهاى مسلّح ‌-ارتش، سپاه- با یک حالت عارفانه، در میدان جنگ حضور پیدا میکردند و عارفانه و عاشقانه میجنگیدند و ضرباتى که وارد میکردند، شبیه ضربات امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) بر دشمنان در غزوات صدر اسلام بود. لذا بود که خداى متعال هم به این حرکات و ضربات ناشى از ایمان و انگیزه و اخلاص و عرفان برکت داد؛ یک بلاى عظیمى از انقلاب و از ملّت ایران دفع شد. این یک تجربه‌اى است که ملّت ایران، همه آن را تجربه کردند؛ مخصوصاً شما مردمى که در نزدیکى مرزها بودید، مسائل را از نزدیک دیدید و خودتان قضایا را لمس کردید.

 یک جمله‌اى در وصیّت‌نامه‌ی امام عزیزمان هست که ما باید آن را هرگز فراموش نکنیم و آن [جمله] این است که ایشان فرمودند آن عاملى که انقلاب را به پیروزى رساند، همان عاملْ انقلاب را تداوم خواهد داد، یعنى اتّکال (۳) به خدا و ایمان مردم به اسلام و تصمیم قاطع بر انجام وظیفه‌ی الهى و اسلامى، و وحدت کلمه (۴). این براى همیشه، براى ما یک درس است.این روزها کشور ما شاهد یک وحدت و صمیمیّت و صفاى همه‌جایى و همگانى است. این بسیار حادثه‌ی عظیمى است؛ از برکات روح مطهّر امام بزرگوار ما است. اخلاص آن مرد بزرگ الهى بعد از رحلت او هم در فضاى این جامعه اثر گذاشت: دلها را به هم اُنس داد، پیوندها را محکم کرد. و همین اتّحاد کلمه و همراهى شما مردم با هم و پیوند محکمى که بین شما و مسئولین ابراز شد و همه‌ی دنیا آن را دیدند و احساس کردند، دشمنان را مأیوس کرد. انقلاب با ورود امام به صحنه‌ی داخلى کشور در سال ۵۷، یک طراوتى پیدا کرد، برگ‌وبارى پیدا کرد و ثمربخش شد. این لطف خدا بر امام بود که در وجود او این برکات را قرار داده بود. روح مطهّر او در هنگام وفات او و عروج ملکوتى او هم مشمول همین برکات الهى شد و لطف خدا بر او، موجب شد که انقلاب در اَوان رحلت آن بزرگوار هم مثل اوّل انقلاب و مثل روزهاى پیروزى، آن‌چنان برگ‌وبارى و آن‌چنان هِیمَنه (۵) و هیبتى پیدا کرد که دشمنان را مأیوس کرد.

 ما به برکت امام، امروز میتوانیم با قدرت از موضع قوّت و قدرت با دنیا حرف بزنیم. هیچ کس در دنیا نباید تصوّر کند که جمهورى اسلامى اندکى و سرسوزنى در خود احساس ضعف میکند. ما امور داخلى خودمان را به فضل پروردگار با قوّت و اعتماد به نفْس کامل پیش خواهیم برد. کار هم براى انجام دادن زیاد داریم. ارتباطات خارجى را تا آنجایى که براى اسلام و مسلمین و براى ملّت ایران و انقلاب ما و جمهورى اسلامى ما مقرون به صلاح و صرفه است و منطبق با اصول ما است، با قوّت و قدرت و از موضع بالا پیش خواهیم برد و محکم خواهیم کرد. هیچ دولتى با داشتن سرمایه‌اى که امروز جمهورى اسلامى در دست دارد، ممکن نیست احساس ضعف کند.این دولتهایى که دم از قوّت و قدرت میزنند، غالباً بلکه عموماً از این سرمایه‌اى که در اختیار جمهورى اسلامى است، محروم و تهی‌دستند. پول و سلاح، وسیله‌ی قوّت نیست. رژیم منفور پهلوى، هم پول داشت، هم سلاح داشت، هم پشتیبانى جهانى داشت؛ دیدید که چگونه در مدّت کوتاهى بکلّى منهدم شد و اثرى از آثار او در دنیا باقى نماند. و بسیارى از رژیم‌هایى که علی‌الظّاهر با پولشان یا با سلاحشان یا با پشتیبانی‌هاى جهانى احساس قدرت میکنند، این قدرتشان قدرت کاذب است؛ قدرت حقیقى نیست. قدرت حقیقى با پشتیبانى و عنایت الهى است که مظهر آن هم حمایت مردمى و حضور عظیم مردم در صحنه است. این مال جمهورى اسلامى است.

 اگر بخواهیم کشور را آباد کنیم، اگر بخواهیم کشاورزى را ‌-که استعداد فراوانِ آن در کشور ما مسلّم است- رایج و دایر کنیم، اگر بخواهیم صنعت مستقل و متّکى به استعداد و علم و تجربه‌ی متخصّصین داخلى را در کشور درست کنیم و راه بیندازیم، اگر بخواهیم علم و تحقیق را در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتى کشور توسعه بدهیم، اگر بخواهیم رفاه عمومى را در سطح کشور تا اعماق روستاها ‌ان‌شاءالله‌ پیش ببریم، اگر بخواهیم معنویّت و اخلاق و احکام قرآنى و اسلامى را به‌طور کامل در تمام شئون این کشور پیاده کنیم و محقّق کنیم ‌-که به فضل پروردگار همه‌ی این کارها باید بشود- وسیله و ابزار براى انجام همه‌ی این خواسته‌ها، شما مردم هستید و حضور شما و ایمان شما.

 هر کس امروز سعى کند در مردم ایجادِ اختلاف کند یا آنها را از صحنه دور کند، درحقیقت دارد به همه‌ی آن هدفهایى که عرض کردم ضربه میزند و دشمنِ آنها است. دشمنىِ حقیقىِ تبلیغاتچی‌هاى جهانى ‌-که با شایعه‌پراکنى و دروغ و فریب سعى میکنند ملّت ما را دلسرد بکنند- با همان هدفهایى است که گفته شد؛ میخواهند آن کارها نشود؛ چون میدانند اگر ملّت در صحنه بود و دلگرم و امیدوار بود، آن کارها خواهد شد؛ میخواهند نشود. بعضى از خنّاسان و وسوسه‌گران داخلى که بحمدا‌لله‌ با قدرت ملّت ایران و ایمان مردم، نَفَسشان قطع و صدایشان ضعیف و حنایشان بی‌رنگ شده، گوشه‌کنار باز هم کارهایى میکنند و دست و پایى میزنند. اگر می‌بینید که این خنّاسان و وسوسه‌گران در اصول مقدّس این ملّت مثل اصل ولایت فقیه ‌-که اساسی‌ترین اصل نظام جمهورى اسلامى است و ما در این ده سال، به برکت ولایت فقیه توانستیم این پیشرفتها را داشته باشیم- خدشه میکنند، مناقشه میکنند، شایعه‌پراکنى میکنند، تا آنجایى که میتوانند و قدرت دارند ‌-که بحمدا‌لله‌ قدرتى هم ندارند- ایمان و اعتقاد مردم را خدشه‌دار میکنند، این تلاشهاى مذبوحانه را انجام میدهند، به‌خاطر این است که نمیخواهند هدفهاى بزرگ ملّت ایران به دست جمهورى اسلامى و به‌وسیله‌ی مؤمنین با‌لله‌ انجام بگیرد. دشمنند دیگر؛ دشمن این‌جور است.این جمله را همیشه به یاد داشته باشید که امام بزرگوارمان بارها و بارها تأکید کردند که رمز همه‌ی پیروزی‌ها، وحدت کلمه و حضور در صحنه است. این رمز همه‌ی پیروزی‌ها است؛ اگر این را از دست دادیم ‌-اگر وحدت کلمه نباشد و اگر مردم حضور نداشته باشند- ملّت ایران نخواهد نتوانست قدم از قدم بردارد. البتّه خداوند هم کمک خواهد کرد، مدد خواهد کرد: «وَالَّذینَ جّْهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُ‌ـلَنا» (۶) و «مَن کانَ لِلهِ کانَ ا‌لله لَه»؛ (۷) اینها وعده‌ی الهى است؛ حق است و صدق است و قطعى است. بحمدا‌لله‌ تا امروز هم خدا با ملّت ایران بود و وجود بزرگوار آن رهبر عالی‌قدر و انسان والا و بی‌نظیر، واقعاً از بزرگ‌ترین نعمتها بود. امروز هم کلمات و نصایح او که براى ما باقى مانده، بزرگ‌ترین نعمتها براى ما است، چون کلمات خدا و انبیا است. باید آنها را قدر بدانیم و ‌ان‌شاءالله‌ عمل بکنیم.

 من مجدّداً از همه‌ی شما برادران و خواهران صمیمانه تشکّر میکنم؛ مخصوصاً از آقایان علماى محترم و ائمّه‌ی جمعه و روحانیّون عالی‌قدر که از خوزستان و بقیّه‌ی شهرهایى که اسم برده شد، تشریف آورده‌اند، مخصوصاً خانواده‌هاى معظّم شهدا و رزمندگان عزیز که در جمع شما هستند؛ خداوند به همه‌ی شما اجر بدهد. خداوند ‌ان‌شاءالله‌ توفیقات خودش را بر شما مستدام بدارد و لطف خود را همواره بر شما نازل کند.

والسّلام علیکم و‌ رحمة‌الله و‌ برکاته