بسم الله الرّحمن الرّحیم (۱)

بنده متقابلاً این ضایعه‌ی مصیبت‌بار و بسیار سنگین را به جنابعالى (۲) و آقایان ‌-که همواره بازوهاى توانایى براى امام فقید عزیزمان بودید- تسلیت عرض میکنم.شکّى نیست که نقش شخصیّت‌هاى روحانى ‌-از قبیل جنابعالى و برادران عزیز دیگرى که در این مجمع، سالها است مشغول کار و تلاش هستند- در تحقّق انقلاب و در تثبیت انقلاب و در پیشرفت انقلاب یک نقش بارز و برجسته بوده؛ البتّه در آینده هم همین نقش ‌ان‌شاءالله‌ خواهد بود. و بی‌شک این ملّت و هواداران این انقلاب، تأثیر و نقش سازنده و تعیین‌کننده‌اى را که روحانیّت بزرگوار در اقطار (۳) کشور ‌-بخصوص در تهران- ایفا کردند براى تبیین مبانى انقلاب براى مردم و ترویج آن و به تحقّق رساندنِ آن و بسیج نیروهاى عظیم ملّت پشت سر آن، فراموش نخواهند کرد.

 از اینکه فرمودید که به بنده ‌-برادر و همکار (۴) همیشگى خودتان- کمک خواهید کرد در انجام این مسئولیّت سنگین، من عمیقاً تشکّر میکنم؛ انتظار هم همین است. و بدون این و بدون لطف الهى و دعاى حضرت ولی‌عصر و نَفَس گرم اخیار (۵) و صلحا، هیچ کارى نمیشود کرد. امیدواریم که خداى متعال این لطف و فضل را همواره شامل حال بنده قرار بدهد که بتوانم از این نیروهاى فعّال و مخلص و تجربه‌شده و امتحان‌داده، حدّاکثر استفاده را در راه اهداف بزرگ انقلاب و در راه رسیدن به آن مقاصدى که مسئولیّت بنده و امثال بنده براى آن مقاصد است، استفاده کنم. از اظهاراتتان و از تبریکتان صمیمانه متشکّرم.

 والسّلام علیکم و‌ رحمة‌الله و‌ برکاته