بسم الله الرّحمن الرّحیم (۱)

 صمیمانه متشکّرم از اظهار لطف آقایان و اساتید و بزرگان که حقیقتاً ارکان‌البلاد و مایه‌ی امید مردم هستید؛ مردم متدیّن، کسانى که هویّت اسلامى این انقلاب را پذیرفتند و به عشق آن خون دادند.

بنده جامعه‌ی مدرّسین را ‌-همان‌طور که فرمودید- هم بخوبى می‌شناسم هم به اعضاى این جامعه و مجموعه‌ی این جامعه ارادت دارم؛ و این مربوط به امروز نیست، همیشگى است؛ جامعه را مغز متفکّرى و چشم بینایى و وجدان سالم و حسّاسى میدانم براى دستگاه اداره‌کننده‌ی کشور؛ و معتقدم اگر ما براى حوزه‌ی علمیّه به‌عنوان یک قاعده‌ی اصلى و اساسى براى انقلابمان و جمهورى اسلامی‌مان نقشى و ارزشى قائلیم که البتّه قائلیم، ناگزیر در حوزه‌ی علمیّه [براى] جامعه‌ی مدرّسین ‌-این مجموعه، با آن سوابق، با آن تاریخ درخشان و با استعداد قوی‌اى که در درون این جامعه هست و مایه‌ی قوىّ فقاهتى که در آن هست و علم و تقوایى که در آن هست- بایستى نقش اوّل را قائل بشویم. من یک وقتى عرض کردم اگر ما جامعه‌ی مدرّسین را نمیداشتیم و میخواستیم براى حوزه‌ی قم یک دستگاه نمادین و سمبلیک به وجود بیاوریم، بایست یک چیزى مثل جامعه‌ی مدرّسین به وجود می‌آوردیم؛ منتها در آن صورت آن جامعه‌ی مدرّسین، دیگر آن تاریخ را، آن سابقه را، آن پرونده‌ی درخشان را نمیداشت. (۲) امروز همان جامعه‌ی مدرّسین ‌-همان مجموعه که بحمدا‌لله‌ سرشار از علم و فقاهت و تقوا و آگاهی‌هاى گوناگون است- وجود دارد؛ مضاف بر آن، سوابق تاریخى [هم دارد] که همه‌ی کسانى که تاریخچه‌ی انقلاب را میدانند، آن سوابق را باید بدانند، اگر ندانند یقیناً قصورى در معرفت آنها است. یقیناً از کمک فکرى شما آقایان استفاده خواهم کرد و باید همه‌ی دستگاه استفاده کند. و امیدوارم که خداى متعال توفیق بدهد تا بتوانیم همین خطّ صحیح و درستى را که اعتقادمان این است که همه‌ی آرمانهاى انقلاب هم با این خط تأمین میشود ‌-یعنى رفع محرومیّت و فقر، کمک به مستضعفین، زنده کردن و احیاء ارزشهاى اصیل اسلام ناب- ‌ان‌شاءالله‌ دنبال کنیم و با تقویت و ترویج و توسعه‌ی آن ‌ان‌شاءالله‌ به طرف اهداف پیش برویم.بنده یک بار دیگر تشکّر میکنم از اینکه لطف فرمودید و تشریف آوردید اینجا و این فرصت را به بنده دادید که در خدمتتان باشم. (فکر میکنم این مقدار براى جنبه‌ی رسمى قضیّه کافى است.) (۳)