سوریه به لحاظ ژئوپولیتیکی و ژئواستراتژیکی از اهمیت بسیاری برخوردار است. موقعیت جغرافیایی و این‌که سرپل سه قاره‌ی اروپا، آسیا و افریقا است، همچنین مرزهای مشترکی که با رژیم‌ صهیونیستی و ترکیه و لبنان دارد، موارد مهمی است که موقعیت ممتازی را به سوریه بخشیده است.

اما نکته‌ی مهم‌تر این است ‌که پس از شکست اعراب در جنگ شش‌روزه با رژیم صهیونیستی و نیز شکست در جنگ ۱۹۷۳ و سپس دیگر جنگ‌های پراکنده و متعددی که در منطقه اتفاق افتاد و باعث ضعف کشورهای عربی شد، متأسفانه این کشورها یکی پس از دیگری مجبور به انعقاد قرارداد صلح با رژیم صهیونیستی شدند. از جمله‌ی آنها مصر بود که به این خفت تن داد. سوریه اما تنها کشوری بوده که به سبب قابلیت ژئوپولتیکی و قدرت ملی نسبتاً خوبش هرگز به این صلح ننگین تن نداده و این روند را ادامه داده است. مواضع ضد اسرائیلی سوریه و حمایتش از گروه‌های مقاومت فلسطینی در سال‌های گذشته پررنگ‌تر هم شده و این سیاست هنوز هم در سوریه حاکم است. از این جهت می‌توان گفت موقعیت سوریه یک موقعیت ممتاز برای جهان اسلام است و در واقع کشوری است که در خط مقاومت به حساب می‌آید.

سوریه و اصلاحات
سوریه از گذشته نیاز به اصلاحات داشته و ضرورت اصلاحات سیاسی و اقتصادی و ... در آن احساس می‌شده است. این ضرورت را هم مردم و هم دولتمردان سوریه احساس می‌کردند. اقداماتی نیز در این زمینه صورت گرفته است. در یک سال گذشته انتخابات اصلاح قانون اساسی سوریه اقدام مهمی بود که در راستای اصلاحات ضروری در سوریه انجام گرفت. رئیس‌جمهور سوریه نیز اقداماتی را صورت داد؛ عفو عمومی زندانیان سیاسی، لغو اعلام وضعیت فوق‌العاده که از سال‌ها پیش در این کشور حاکم بود و دادن تابعیت به اتباع کُرد در این عرصه قابل توجه است. در آینده هم انتخابات پارلمانی سوریه برگزار خواهد شد که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

چرا تحریک می‌کنند؟
به طور کلی عوامل مؤثر در تحولات فعلی سوریه عمدتاً عوامل خارجی و فرامنطقه‌ای است. یعنی وجه ممیزه‌ی اصلی تحولات سوریه با کشورهای دیگر منطقه در این است که در کشورهایی مثل تونس، مصر، یمن و بحرین و ... اقدامات به صورت خودجوش و داخل این کشورها شروع شده و مردم انقلاب کرده‌اند و تلاش می‌کنند انقلاب خودشان را به نتیجه برسانند. البته این اقدامات هنوز کاملاً به نتیجه نرسیده، اما اتفاقی که در سوریه افتاده، عمدتاً اقدامات تحریک‌آمیز عوامل خارجی منطقه‌ای و برخی کشورها با همراهی کشورهای فرامنطقه‌ای مثل آمریکا است. در واقع تمام این کشورها متحد شده‌اند تا نظام سیاسی سوریه را ساقط کنند. هدف اصلی آنها این است و تا امروز هم به دنبال این قضیه هستند.

اما همراهی برخی کشورهای منطقه با مخالفان سوریه چند دلیل دارد. نخستین دلیل، خطی است که آمریکایی‌ها دیکته کرده و می‌کنند. البته پس از جنگ جهانی دوم و جعل شدن رژیم صهیونیستی در ۱۹۴۸، حاکمان مرتجع منطقه این خط را دنبال ‌کردند و امروز این قضیه علنی‌تر شده است. به ‌طوری که برخی دولتمردان عربی بی هیچ ابایی علیه یک کشور عربی که از خودشان است، متحد شده‌اند و این‌چنین جنگ و ناامنی و خونریزی در آن‌ راه می‌اندازند تا زمینه‌های دخالت خارجی و حضور مجامع بین‌المللی مثل شورای امنیت، مجمع عمومی سازمان ملل و حتی نهادهای نظامی مثل ناتو را در سوریه فراهم آورند و سریع‌تر به اهدافشان دست پبدا کنند.

دلیل دوم نیز تلاش برخی کشورها برای ایفای یک نقش ویژه در خاورمیانه است. متأسفانه آنها به همین دلیل به آمریکا متمایل شده و مجبور به همراهی با سیاست‌های خاورمیانه‌ای ایالات متحده در منطقه‌اند و به یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای در روابط خود با سوریه تن داده‌اند.