• ب
  • ب
  • ب
مرورگر شما توانایی چاپ متن با فونت درخواستی را ندارد!
1361/11/26

وصیت‌نامۀ سیاسی ـ الهی (پیام جاودانۀ امام خمینی به معاصرین و نسل‌های آینده)

عنوان: وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی (پیام جاودانۀ امام خمینی به معاصرین و نسل‌های آینده)
تاریخ: ۱۳۶۱/۱۱/۲۶
محل: تهران، جماران
موضوع: وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی (پیام جاودانۀ امام خمینی به معاصرین و نسل‌های آینده)
مناسبت:  
 
 

تاریخ بازبینی و اصلاح ۱۹ آذر ۱۳۶۶

تاریخ قرائت ۱۵ خرداد ۱۳۶۸

توضیح:

[امام خمینی نگارش وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی خویش را ـ که در حقیقت پیام جاوید و خلاصۀ همۀ وصایا و پیام‌های زندگی ایشان است ـ در تاریخ ۲۶بهمن۱۳۶۱ به‌پایان رسانده و نسخه‌ای از آن را طی پیامی به‌تاریخ ۲۲تیر۱۳۶۲ نزد خبرگان اولین دورۀ مجلس خبرگان رهبری به امانت سپردند. امام خمینی در سال‌های بعد، وصیتنامه را مورد بازبینی قرار داده و با انجام تغییراتی، دو نسخه از متن اصلاحی را که بر روی پاکتهای آنها به خط ایشان نوشته شده است:« متن وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی اینجانب جهت نگهداری در مجلس خبرگان و آستان قدس رضوی» برای تحویل به مراکز مذکور به نمایندگان خویش سپردند. تحویل نسخ وصیتنامه در حضور جمعی از مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۱۹ آذر ۱۳۶۶ انجام گردید که گزارش کامل مراسم آن از طریق سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد. دراین دیدار آقایان: منتظری (قائم‌مقام رهبری درآن زمان)، خامنه‌ای (رئیس‌جمهور وقت)، هاشمی رفسنجانی (رئیس مجلس شورای اسلامی)، میرحسین موسوی (نخست‌وزیر)، مشکینی (رئیس مجلس خبرگان)، صافی (دبیر شورای نگهبان)، موسوی‌اردبیلی (رئیس دیوانعالی‌کشور)، موسوی‌خوئینی‌ها (دادستان کل‌کشور)، مهدوی‌کنی (دبیر جامعۀ روحانیت مبارز)، کروبی (دبیر مجمع روحانیون مبارز)، سید احمد خمینی و اعضای دفتر امام حضور داشتند. پس از این دیدار، حاضران برای مُهر و موم کردن دو پاکت وصیتنامه به مجلس شورای اسلامی رفتند و در اتاق ریاست مجلس، ابتدا آقای مشکینی سخنانی ایراد کرد و سپس آقای سید احمد خمینی وصیتنامه را تحویل ایشان داد. مراسم مُهر و موم در حضور جمع انجام گرفت و نسخۀ مربوط به آستان قدس رضوی را آقایان مهدوی‌کنی، کروبی، توسلی و صانعی به مشهد مقدس بردند و نسخۀ سابق وصیتنامه که در مجلس خبرگان نگهداری می‌شد، به وسیلۀ آقای سید احمد خمینی، نزد امام ارسال گردید.

متن کامل وصیتنامۀ امام خمینی، به عنوان پیام جاودانۀ ایشان در جلد پایانی همین مجموعه (به عنوان آخرین سند) درج شده است.]