دیدار روز یکشنبه‌ی (90/3/8) همکارانم در مجلس شورای اسلامی با رهبر معظم انقلاب اسلامی در فضایی آکنده از معنویت و صمیمیت برگزار گردید.
ناخدای خدامحور انقلاب اسلامی در بیانات فشرده و جامع خویش نقشه راه نظام جمهوری اسلامی، نقش مجلس شورای اسلامی به‌ویژه مجلس هشتم در تحقق آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی و نیز سیاست‌های راهبردی نظام سلطه و چالش‌های انقلاب اسلامی با استکبار جهانی را به حوصله وقت تبیین فرمودند و به آسیب‌هایی که می‌تواند کارایی و اقتدار نهاد قانون‌گذاری را تهدید نماید، اشاره نموددند و بر ضرورت هم‌افزایی با سایر قوا به‌ویژه قوه مجریه تأکید داشتند.

دوری از صاحبان قدرت و ثروت
یکی از مهم‌ترین ارکان نظام جمهوری اسلامی که نقش تعیین‌کننده‌ای در افزایش اقتدار نظام ایفا نموده است، مجلس برآمده از آگاهی و بصیرت دینی و سیاسی و مشارکت حداکثری ملت بزرگوار ایران است. نقش‌آفرینی قدرت و ثروت (هرچند محدود) در شکل‌گیری مجلس شورای اسلامی یکی از آسیب‌هایی است که از ظرفیت لازم برای کاهش توانایی و اقتدار نهاد قانون‌گذاری برخوردار است. مرزبان بصیر اندیشه سیاسی اسلام با رصد دقیق این آسیب و هشدار به‌هنگام، اولاً برادران و خواهران ارجمندی که در اندیشه حضور و ایفای نقش در قوه مقننه می‌باشند را بر رعایت تقوای فردی و جمعی و مراقبت دائم توصیه نمودند و از نزدیک شدن به صاحبان ثروت و قدرت برای حضور در این نهاد کلیدی نظام دور داشتند و به عواقب سخت آن در عالم دنیا و آخرت اشاره نمودند.

ثانیاً، صاحبان قدرت و ثروت را از آلوده شدن به این گناه بزرگ و انحراف استراتژیک برحذر داشتند و بر دغدغه جدی نظام بر شکل‌گیری شایسته و بایسته نهاد قانون‌گذاری تأکید نمودند.
ثالثاً، ملت عزیز و بصیر را بر پاسداری و حراست از مجلس برآمده از اندیشه و ایمان و قطع رابطه قدرت و ثروت در شکل‌گیری این نهاد کلیدی نظام توصیه کردند.

هم‌افزایی قوا
یکی از مهم‌ترین عوامل ارتقای کارآیی، اقتدار و افزایش رضایت‌مندی مردم، تعامل قانون‌مند و ارتباط مبتی بر اصول و قواعد اسلامی و اخلاقی قوای سه‌گانه به‌ویژه قوه مجریه و قوه مقننه است. رهبر معظم همیشه بر این مهم تأکید داشته و بر انجام شایسته آن اصرار می‌ورزند و در بیانات اخیر با اشاره به نکات محوری، چارچوب شفاف و روشنی را برای افزایش تعامل و همکاری بایسته قوای مقننه و مجریه تبیین فرمودند:
یکم؛ قانون‌مداری. قانون (یعنی مصوبه نهایی مجلس که به تأیید شورای نگهبان می‌رسد) را فصل‌الخطاب قرار دادن و با تمام توان و بدون بهانه‌گیری طبق آن عمل نمودن.

دوم؛ در بررسی و تصویب قانون، دغدغه‌ها، دیدگاه‌ها و آرمان‌های دولت (دستگاه اجرایی) را به‌صورت شایسته لحاظ نمودن و با رعایت مبانی علمی و کارشناسی. باید قانونِ برخوردار از بالاترین سطح علمی و کارشناسی را با نگاه به گرایش و دغدغه دولت به‌گونه‌ای تصویب نمود که دستگاه‌های اجرایی در مقام اجرا خود را با چالش واقعی روبرو نبیند
سوم؛ با نگاه به مسئولیت‌های بزرگ و رسالت‌های خطیر و نیز شاکله خوب و مطلوب دولت و مجلس، به یاری و کمک یکدیگر شتافتن و خطاها و ضعف‌ها را به چالشی میان قوا تبدیل ننمودن.

چهارم؛ با الهام از آیه کریمه و مبارکه «أشداء علی الکفار رحماء بینهم» رفق، مدارا، سازگاری و همیاری با یکدیگر را در دستور کار خود قرار دادن و به‌عنوان یک تکلیف قطعی شرعی و قانونی رعایت نمودن و این سخن رهبر معظم را همیشه در نظر داشتن که به هم کمک کنند، هم‌افزایی کنند.
پنجم؛ در اظهار نظر و ایراد سخن، خدای سبحان را ناظر دیدن و از هر سخن و کلامی که موجب اتهام و در نتیجه نوامیدی مردم می‌گردد پرهیز نمودن.