• ب
  • ب
  • ب
مرورگر شما توانایی چاپ متن با فونت درخواستی را ندارد!
1390/02/10

خون مظلومان بحرین و دامان آل سعود


1. مبارکِ صهیونیست‌ها
بیش از سه سال از محاصره مردم مظلوم اما مجاهد غزه قهرمان توسط دولت سفاک اسرائیل و دولت سازشکار حسنی مبارک می‌گذرد. تمامی تلاش‌های دلسوزان مسلمان و حتی شخصیت‌ها و سازمان‌های حامی حقوق بشر برای شکستن این حصر ظالمانه ناکام ماند. در این ماجرا که تکلیف اسرائیل روشن بود، اما آنچه بیش از همه قلب مسلمانان را جریحه‌دار می‌کرد، همکاری کامل و مطلق دولت سازشکار مبارک با برنامه‌های اسرائیل و آمریکا بود. همکاری‌ای که بدون آن تحمیل جنگ ظالمانه 22 روزه و قتل‌عام زنان و کودکان بی‌گناه فلسطینی میسر نمی‌شد. جلوگیری از ورود غذا و دارو، جلوگیری از ورود پزشکان و امدادگران داوطلب مسلمان و غیر مسلمان و حتی جلوگیری از خروج مردم بی‌گناه و بیماران مجروحان از غزه و اعزام آن‌ها به کشورهای دیگر جهت مداوا، اقداماتی بود که تنها از دولتی درست به همان اندازه رژیم صهیونیستی سفاک و دور از انسانیت، ولی در عین حال بزدل و تابع محض اسرائیل و آمریکا می‌توانست سر بزند. دولت مبارک مصداق کامل «اذلة علی‌الکافرین و اعزة علی‌المسلمین» بود.

اما همکاری دولت مبارک با صهیونیست‌ها به این‌جا نیز ختم نشد، مردم مقاوم غزه به مثابه استخوانی در گلوی اسرائیل و خاری در چشم آمریکا بودند، که نه موشک‌هایشان، بلکه این تنها «ایستادگی» و «مقاومت» آن‌ها بود که اصل موجودیت اسرائیل و حضور و سلطه آمریکا در منطقه را تهدید می‌کرد. «فئه‌ی قلیله‌ای» که نه با قتل عام  و مرگ تدریجی بر اثر گرسنگی و بیماری، تمام می‌شدند و نه دست از مقاومت می‌کشیدند. آخرین توطئه دشمن که بدون همکاری دولت نامبارک مصر میسر نمی‌شد، ایجاد دیوار حائل در مرز رفح و همچنین تخریب پی‌درپی تونل‌هایی بود که مردم فداکار مصر برای کمک به برادران فلسطینی خود ایجاد می‌کردند. به عبارت دیگر، دولت مصر بسیاری از مردم کشور خود را نیز قربانی حفظ و بقای موجودیت اسرائیل کرد و زنده‌زنده در این تونل‌ها دفن نمود. و ای کاش مردم انقلابی مصر با شناسایی این شهدا و ارائه آمار و تعداد آنان، هم یاد شهدای خویش را زنده کنند و هم جنایات آن رژیم سفاک را رسوا نمایند.

در آن زمان، دولت نامبارک مصری نخواست و نمی‌توانست هشدارهای مکرر رهبر فرزانه انقلاب را بشنود که پی‌درپی او و دیگر سران عرب را از همکاری با دشمنان اسلام برحذر می‌داشتند تا خون‌های مردم مظلوم غزه دامن آن‌ها را نگیرد؛ «چه مصیبتی از این بالاتر که دولت‌های مسلمان که باید در برابر رژیم غاصب و کافر و محارب، از مردم مظلوم غزه حمایت می‌کردند، رفتاری پیشه کنند که مقامات جنایتکار صهیونیست، گستاخانه آن‌ها را هماهنگ و موافق با این فاجعه‌آفرینی بزرگ معرفی کنند؟ سران این کشورها چه جوابی در برابر رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله خواهند داشت؟ چه جوابی به ملت‌های خود که یقیناً عزادار این فاجعه‌اند خواهند داد؟ به یقین امروز دل مردم مصر و اردن و سایر کشورهای اسلامی از این کشتار، پس از آن محاصره‌ی طولانی غذایی و دارویی لبالب از خون است.1» «خیانتکاران عرب بدانند که سرنوشت آنان بهتر از یهودیان جنگ احزاب نخواهد بود که خداوند فرمود: «و اَنزَلَ الَّذین ظَاهَرُوهُم مِن اَهلِ الکتَاب وَ مِن صَیاصِیهم...2» ملتها با مردم و مجاهدان غزه‌اند. هر دولتی که بر خلاف این عمل کند فاصله‌ی خود و ملّتش را عمیق‌تر میکند و سرنوشت چنین دولتهایی معلوم است3».

2. و ناگهان انفجار!
هیچ‌کس تصورش را نمی‌کرد که دیکتاتور نامبارک مصری، نتواند حتی یک ماه هم در مقابل اراده ملت مصر دوام بیاورد. بالاتر از آن حتی کسی نمی‌توانست پیش‌بینی کند که آتش خشم مردم مصر این‌گونه شعله‌ور شود و تاج و تخت فرعون مصر را سرنگون کند. اما «أخذناهم بغتة» وعده تخلف‌ناپذیر الهی است؛ چراکه «إنّ ربک لبالمرصاد4» و چه زود مقاومت مردم قهرمان غزه به اولین ثمره خود رسید و خون شهدایشان دامنگیر متهم درجه اول خائنین عرب شد. دشمن آمریکایی تلاش کرد و می‌کند که علت رستاخیز مصری را فقر و بیکاری و دموکراسی‌خواهی قلمداد کند، اما «بزرگترین جرم نظام کنونی مصر این است که این کشور را از آن جایگاه رفیع به رتبه‌ی یک مهره‌‌ی بی‌اختیار در بازیهای سیاسی‌اش در منطقه، تنزل داد. انفجار امروز ملت بزرگ مصر، پاسخی به این خیانت بزرگ است که دیکتاتور وابسته، نسبت به ملت خود مرتکب شد.5»

بنابراین و براساس این تحلیل و آن وعده تخلف‌ناپذیر الهی که گفته شد، در حقیقت این مقاومت و ایستادگی ملت مجاهد و نستوه غزه است که تاج و تخت فرعونی مبارک را منهدم کرد! این خون‌های پاک و به ناحق ریخته شده مسلمانان فلسطینی و مصری است که در تونل‌های زیرزمینی رفح به هم آمیخت، در رگ‌های غیرت جوانان شجاع متحصن در میدان التحریر قاهره جوشید و از گلوی شهدای تظاهرات 25 ژانویه در قاهره و اسکندریه و سوئز فوران کرد!

3. خون مظلومان بحرین و دامان آل سعود
فاجعه امروز کشتار مردم مسلمان در بحرین، فراموش‌کاری و عبرت نگرفتن از سرنوشت غزه را روشن می‌سازد؛ چه اگر بنا بر عبرت‌آموزی بود، تاریخ پر است از عبرت‌هایی نظیر مبارک مصری و بن‌علی تونسی. جنایتکاران بحرینی و سعودی، سرخوش از لشکرکشی به محلات و خانه‌های محقر مسلمانان بحرینی، از لشگریان مزدور خود در بحرین سان می‌بینند؛ غافل از این‌که «فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُکرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَیهِمْ أَبْوَابَ کلِّ شَیءٍ حَتَّیٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا، أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ6» اما اگر آن‌ها نشنیده‌اند، ما شنیده‌ایم که «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکرَ بِآیاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ7»

رهبر انقلاب در سخنانی خطاب به جنایتکاران فجایع بحرین هشدار دادند: «ممکن است شما یک فشاری بیاورید، وحشیگری‌ای بکنید، یک چند صباحی یک آتشی را خاموش کنید؛ لیکن خاموش نخواهد شد، روزبه‌روز عقده‌های مردم را بیشتر و غیظ آنها را شدیدتر خواهید کرد. یک وقت آنچنان زمام کار از دستتان در خواهد رفت که دیگر هیچ جوری نشود بخیه زد. اشتباه میکنند؛ هم آنها اشتباه میکنند، هم آن کسانی که از خارج از بحرین نیرو وارد میکنند، بشدت در اشتباهند؛ خیال میکنند با این حرفها میشود حرکت یک ملت را از بین برد.8»

دور نباشد آن روزی که خون ملت مظلوم اما مقاوم بحرین، در امتداد خون مظلومان مجاهد غزه، دامان حکومت بحرین، دولت سعودی و شرکایشان در جنایت‌های بحرین را بگیرد و شاهد تحقق وعده الهی انتقام از مجرمین در منطقه باشیم!

پی‌نوشت:
1.
پیام درباره قتل عام مردم مظلوم غزه 87/10/8
2. سوره احزاب: آیه 26. ترجمه: «و کسانی از اهل کتاب را که با [مشرکان‌] همپُشتی کرده بودند، از دژهایشان به زیر آورد و در دلهایشان هراس افکند: گروهی را می‌کشتید و گروهی را اسیر می‌کردید.»
3. پیام به اسماعیل هنیه نخست وزیر دولت حماس 87/10/27
4. سوره فجر: آیه 14. ترجمه: «به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمکاران) است.»
5. بیانات در دیدار شرکت‌کنندگان همایش غزه 88/12/8
6. سوره انعام: آیه 44. ترجمه: «پس چون آنچه را که بدان پند داده شده بودند فراموش کردند، درهای هر چیزی [از نعمتها] را بر آنان گشودیم، تا هنگامی که به آنچه داده شده بودند شاد گردیدند؛ ناگهان [گریبان‌] آنان را گرفتیم، و یکباره نومید شدند.»
7. سوره سجده: آیه 22. ترجمه: «و کیست بیدادگرتر از آن کس که به آیات پروردگارش پند داده شود [و] آنگاه از آن روی بگرداند؟ قطعاً ما از مجرمان انتقام‌کِشنده‌ایم.»
8. بیانات در جمع مردم فارس 89/2/3