این حرکت بزرگ و تاریخساز، یعنی نصب امیرالمؤمنین علیهالصّلاةوالسّلام متکی به ملاکهایی است و این کار، مفهومی دارد. اگرچه ولایت یک امر سیاسی است، اما همهی مضمون ولایت در سیاست خلاصه نمیشود. این ولایت، پرتوی از ولایت ذات مقدّس پروردگار است. این ولایت، ناشی از حضور ولایت الهی در وجود امیرالمؤمنین است، همچنانکه در وجود پیامبر مکرّم اسلام بود. این ولایت، فرعی از آن اصل و میوهای از آن ریشه است. لذا از آن به «ولایت» تعبیر شده است. ولایت در حقیقت به معنای پیوند، ارتباط و اتصال است. آن کسی که منصوب به این مقام است، برخلاف حکام و فرمانروایان عالم، فقط یک فرمانروا یا یک سلطان و یک حاکم نیست بلکه یک ولی است، به مردم نزدیک است، به آنها پیوسته است و مورد اتکای دل و جان مردم است. این معنا در امیرالمؤمنین و در ائمهی معصومین علیهمالسّلام وجود دارد. بعد از دوران حضور ائمه هم اگر پرتوهای ضعیفی از این حقیقت در جایی پیدا شود، ولایت در آنجا شکل میگیرد. حقیقت و معنای واقعیِ امر این است. لذا نبیاکرم در بیان صفات امیرالمؤمنین میفرماید: «اعدلکم فی الرعیة»(1)، او عادلترین شما در بین مردم است. هم عدالت درونی و معنوی و فردی امیرالمؤمنین مراد است و هم عدالت رفتاری و عدالت اجتماعی او. اینها چیزهایی است که در زبان به آسانی میشود بیان کرد، اما در تحقق و تبلور در عمل است که انسان به عظمت این حقیقت و کسانی که تجسم این حقیقت بودهاند، پی میبرد. عدالت به معنای واقعی کلمه در وجود امیرالمؤمنین، در رفتار او، در تقوای او و در توجه او حضور دارد. در رفتار بیرونی او هم عدالت تجسم پیدا میکند. امروز بعد از گذشت قرنها، اگر بخواهیم عدالت را تعریف کنیم و آن را در ضمن مثال و نمونه بیان کنیم، هیچ مثالی رساتر و گویاتر از رفتار امیرالمؤمنین علیهالسّلام نمیتوانیم پیدا کنیم. این است که نبیاکرم او را به امر پروردگار و با نصب الهی به مردم معرفی و به مقام ولایت منصوب میکند.1381/12/01
1 )
كنا عند النبی (صلى الله عليه و آله) فأقبل علی بن أبی طالب (عليه السلام) فقال النبی (صلى الله عليه و آله) قد أتاكم أخی، ثم التفت إلى الكعبة فضربها بيده، ثم قال و الذی نفسی بيده، إن هذا و شيعته لهم الفائزون يوم القيامة، ثم قال إنه أولكم إيمانا معی، و أوفاكم بعهد الله، و أقومكم بأمر الله، و أعدلكم فی الرعية، و أقسمكم بالسوية، و أعظمكم عند الله مزية، قال فنزلت «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» قال و كان أصحاب محمد رسول الله (صلى الله عليه و آله) إذا أقبل علی (عليه السلام) قالوا قد جاء خير البرية.
ترجمه:
لینک ثابت
الأمالی، شیخطوسی ص 251؛ تفسيرفراتالكوفی، فرات كوفی، ص585 ؛ كشفالغمة، علی بن عیسی اربلی، ج 1 ص 152 ؛ بحارالأنوار،مجلسی ج 38 ص 5 ؛
كنا عند النبی (صلى الله عليه و آله) فأقبل علی بن أبی طالب (عليه السلام) فقال النبی (صلى الله عليه و آله) قد أتاكم أخی، ثم التفت إلى الكعبة فضربها بيده، ثم قال و الذی نفسی بيده، إن هذا و شيعته لهم الفائزون يوم القيامة، ثم قال إنه أولكم إيمانا معی، و أوفاكم بعهد الله، و أقومكم بأمر الله، و أعدلكم فی الرعية، و أقسمكم بالسوية، و أعظمكم عند الله مزية، قال فنزلت «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» قال و كان أصحاب محمد رسول الله (صلى الله عليه و آله) إذا أقبل علی (عليه السلام) قالوا قد جاء خير البرية.
ترجمه: