دیدم كه آقایان خبرگان در نطق‌های پیش از دستور، راجع به خاورمیانه‌ی بزرگ هم صحبتهای درست و خوبی كرده بودند. مسأله‌ی خاورمیانه‌ی بزرگی یك آرزوی امریكایی است. خاورمیانه‌ی بزرگی كه آنها می‌گویند، یعنی كشوری بزرگ در خاورمیانه به مركزیت اسرائیل. البته منظور آنها این نیست كه یك دولت واحد تشكیل شود؛ نه، همین دولتهایی كه در مرزهای جغرافیاییِ كنونی قرار دارند، باشند؛ منتها دولتهایی كه توی مشت امریكایی‌ها باشند؛ مردم بظاهر آنها را انتخاب كرده باشند، اما امریكایی‌ها خواسته باشند؛ همان‌طور كه در ماه‌های اخیر در اوكراین و گرجستان اتفاق افتاد.
آنها می‌خواهند اسرائیل در این منطقه‌ی پُربهره و پُر از سرمایه‌های طبیعی، بشود یك مركز برجسته؛ نماینده و پایگاه تمدن مادی غرب دست و پایش را در این كشورها باز كند؛ از كارگر ارزان آنها استفاده كند، از پولهای آنها استفاده كند، اقتصاد خودش را گسترش دهد، كشاورزی خودش را توسعه دهد و در واقع خودش را تغذیه كند؛ مثل درختی كه ریشه‌اش وارد خانه‌ی همسایه می‌شود و از آن‌جا تغذیه می‌كند، كه در واقع میوه‌ی درخت مال صاحب آن خانه است.
طرح از نیل تا فراتی كه یك وقت اعلام كردند می‌خواهند با سرپنجه‌ی قدرت نظامی آن را به‌دست بیاورند، در واقع الان می‌خواهند با سرپنجه‌ی قدرت سیاسی و اقتصادی آن را به‌دست بیاورند. البته قطعاً به این هدف نخواهند رسید؛ نه امریكایی‌ها و نه صهیونیست‌ها و غاصبان فلسطین.
ملتها بیدارند. ما باید بیدار باشیم. جمهوری اسلامی باید بیدار باشد.1383/12/27
لینک ثابت
