این دشمنی كه در مقابل ملت ایران است، با این اعتماد به نفسی كه شما تا امروز به آن رسیده‌اید، ستیزه خواهد كرد؛ بخصوص كه امروز آمریكا در سیاستهای خاورمیانه‌ایِ خودش شكست خورده. سیاستهای خاورمیانه‌ای آمریكا عمدتاً معطوف به جمهوری اسلامی بود. از یك طرف افغانستان، از یك طرف عراق؛ فكر میكردند جمهوری اسلامی بین دو لبه‌ی یك گازانبر قرار خواهد گرفت و زیر فشار واقع میشود و دستهایش را بالا میبرد. سیاست خاورمیانه‌ای آمریكا مبتنی بود بر تقویت رژیم صهیونیستی، و یكی از بزرگترین اقدامها و تصمیماتشان این بود كه در داخل لبنان - كه همسایه‌ی مشرف بر سرزمین فلسطینِ غصب شده است - آن نیروی محركه و مؤمن و اثرگذار و نافذ، یعنی حزب‌اللَّه و نیروی مقاومت را از بین ببرند. سال گذشته با آن شكست مفتضحانه، این از دستشان گرفته شد. از پارسال تا حالا هم مرتب دارند دست و پا میزنند، برای اینكه شاید بتوانند در لبنان یك كاری بكنند، یك حكومت طرفدار آمریكا، یك ارتش طرفدار آمریكا به وجود بیاورند؛ كه الان مشكل و معضله‌ی لبنان به خاطر این است. آمریكائی‌ها حاضر نیستند به‌آسانی این گوشتِ به خیال خودشان پخته را از زیر دندانشان بیرون بیاورند؛ برای اینكه بتوانند یك فرد دست‌نشانده‌ای به عنوان رئیس - كه فرمانده ارتش هم هست - و به تبع آن، یك دولت دست‌نشانده در آنجا به وجود بیاورند تا بتوانند حزب‌اللَّه را زیر فشار قرار دهند؛ اما تا حالا نتوانسته‌اند. برای قدرتی مثل آمریكا، اینها ناكامی است. با آن همه ادعا، با آن همه توان، با آن همه پول، با آن دستگاه دیپلماسیِ فوق‌العاده قوی، و با آن ابزارهای گوناگون فنی و انسانی نتوانستند با حزب‌اللَّه مواجه شوند. اینها حزب‌اللَّه را هم مرتبط با ایران میدانند؛ پیروزی حزب‌اللَّه را، پیروزی جمهوری اسلامی میدانند. اینجا هم شكست خوردند.1386/10/13
لینک ثابت
