غربیها هیچ مایل نبودند و نیستند که غیر غربی وارد باشگاه علمی غرب شود. این کشورهای آسیائی که الآن پیشرفت کردهاند- مثل ژاپن، مثل چین، مثل تا حدودی هند- غرب به هیچکدام از اینها کمکی نکرد. چین در کشمکشهای شدید شرق و غرب- کمونیسم و دنیای سرمایه‌داری- از طرف شورویِ آن روز سخاوتمندانه مورد حمایت قرار گرفت؛ حتّی انرژی هستهایاش را روسها دادند. چین هیچچیز نداشت؛ شورویها چون میخواستند یک جبههی آسیائی بزرگی در مقابل امریکا و اروپا تشکیل بدهند، چین را تجهیز کردند؛ چون چین کمونیستی بود، تجهیزش کردند. هند هم در درجهی بعد همینطور؛ یعنی در جبههبندیهای شرق و غرب، هند گرایش به چپ داشت، شورویها- چپها- کمکش کردند. امریکاییها متقابلًا پاکستان را تقویت میکردند. البته پاکستان هم انرژی هستهای را خودش به وجود نیاورد، آنها از چین گرفتند؛ اما امریکا چشمش را بست و در موازنههای سیاسی منطقهای به رو نیاورد. ژاپن، پیشرفت علمی خودش را به کمک امریکا و غرب به دست نیاورد؛ ژاپنیها توانستند نفوذ علمی کنند- شاید تعبیر سرقت، تعبیر خوبی نباشد- و توانستند علم را به شکلی که طرف راضی نیست، از او بقاپند؛ منتها ملت سختکوشی بودند و خودشان را پیش بردند؛ غرب به آنها کمکی نکرد.1386/02/25
لینک ثابت
