آن سه نوجوانی که از مهدیشهر باهم پیمان میبندند که هرکدام شهید شدند، آن دو نفر دیگر را در روز قیامت پیش خداوند شفاعت کنند؛ سه تا نوجوان و هر سه شهید میشوند؛ نام اینها را شماها میدانید؛ داستان اینها را شماها میدانید. اینها جزو ماجراهای فراموشنشدنیِ تاریخ است. اینها چیزهایی نیست که از خاطره یک ملت برود. آن جوان دلاوری که در جبهه جانباز میشود؛ بعد از جانبازی، شرکت و فعالیت او در جبهه آنچنان است که او را گاهی روی دوش میگیرند و برای شناسایی میبرند؛ بارها جانباز میشود. دو نفر از این شهدا را ما داریم؛ همین شهید محمود اخلاقی که اینجا عکسش هست؛ یکی هم شهید شوکتپور. اینها اول جانباز شدند؛ در حال جانبازی به جبهه رفتند و بعد هم در نهایت، شهید شدند. خانواده‌‌های سه شهید، خانواده‌‌های دو شهید؛ اینها خیلی مایهی افتخار است.
ما اگر این دستاوردها را هم نداشتیم- همهی این دستاوردها متعلق به خون این عزیزان شماهاست: این عزت ملی، این پیشرفت علمی، این استقلال سیاسی، این زنده ماندن آرمانهای انقلابی و سخنان امام، که همهی اینها چیزهایی است که برای یک ملت آسان به دست نمیآید، این ایستادگی در این راه، این روز به روز مدارج ترقی را در بخشهای گوناگون طی کردن و پیش رفتن، از یک ملت ضعیف و عقبمانده و فراموش شده به یک ملت مطرح در سطح بینالمللی تبدیل شدن- باز این یادگارها و خاندانهای شهدا و این شجاعتها و عظمتهایی که اینها آفریدند، در تاریخ ماندنی بود و افتخارکردنی.1385/08/18
لینک ثابت
