حفظ سرمایه‌های ملی است. بعضی از دوستان حالا به این ساخت و سازها و توسعه‌ی شهرهای بزرگ و بخصوص تهران اشاره كردند. از پانزده، شانزده سال قبل كه این ساخت و سازهای اطراف تهران، به صورت یك حركت سرطانی آغاز شد، ما همین‌طور مكرر شهردارها - همه‌ی شهردارهایی كه در این مدت تا امروز آمده‌اند - را مورد خطاب قرار دادیم و به آنها دائم مطالبی را گفتیم. بعد به این نتیجه رسیدیم كه فقط مسئله‌ی شهرداریها نیست. متصدیان منابع طبیعی اینجا تخلفات بزرگی كرده‌اند؛ منابع طبیعی را با سفارش و رفاقت و با ملاحظه و برای جلب حمایت این و آن، همین‌طور بی‌دریغ در اختیار اشخاص و گروهها و مسئولان و عمامه‌ای و غیرعمامه‌ای و نهادهای انقلابی و ... قرار داده‌اند. یعنی یك ملاحظه و مصلحت كوتاه‌مدت را در نظر گرفته‌اند و دیگر نگاه نكرده‌اند. آدم وقتی به طرف شمال تهران و ارتفاعات میرود، واقعاً وحشت میكند؛ یك بخشهایی هست كه بنده هر وقت میروم، با اینكه محیط حركت و گردش و تحرك و ورزش است، با اعصاب ناراحت به خانه برمیگردم. هر دفعه میروم، می‌بینم باز یك كارهای جدیدی انجام گرفته است. این دولت به طور جدی مسئول است؛ هم وزارت مسكن، هم وزارت كشاورزی - كه منابع طبیعی را در اختیار دارد - هم بقیه‌ی دستگاهها و هم از جمله وزارت كشور و شهرداریها. نباید بگذارید این اتفاق بیفتد؛ دارد همه جا اتفاق می‌افتد. انسان در شهرهای مختلف می‌بیند؛ تهران كه جلوی چشم ماست و من به طور متوالی می‌بینم؛ بعضی جاهای دیگر هم كه رفته‌ایم، همین‌طور است. نگذارید این سرمایه‌های ملی را این‌طوری ضایع كنند1385/06/06
لینک ثابت
