مسایلی امروز در دنیا مطرح است كه برای ما حایز اهمیت است. می‌بینید درباره‌ی توانایی فنی و علمی ملت ایران، دستگاه سلطه و استكبار چه جنجال و سراسیمگی از خود نشان می‌دهد. این هیاهویی كه بر سر مسأله‌ی هسته‌یی راه انداخته‌اند، از روی سراسیمگی است؛ دستپاچه‌اند. دستگاه سلطه نمی‌خواهد؛ نمی‌پسندد كه غیر از محدوده‌ی خودشان، قدرت فناوری و قدرت علمی، آن هم به صورت مستقل و ناوابسته، در اختیار ملت‌ها قرار بگیرد. حالا كه می‌بینند یك ملت بدون تكیه به آنها توانسته است یك فناوری فاخرِ علمی را به دست بیاورد، ناراحتند. به‌دروغ، رئیس جمهور امریكا و دیگران، مرتب از سلاح اتمی اسم می‌آورند؛ این برای توجیه موضع خشمگینانه‌ی خودشان هست؛ والّا می‌دانند كه در اینجا مسأله، مسأله‌ی سلاح اتمی نیست؛ مسأله‌ی استقلال یك ملت است. آنها مجامع جهانی را هم زیر نفوذ خودشان می‌گیرند و مجامع جهانی، یكی پس از دیگری، آبروی خودشان را بر اثر نفوذ آنها از دست می‌دهند. معاهده‌ی عدم توسعه‌ی سلاح‌های اتمی را - كه معروف به معاهده‌ی »ان‌پی‌تی« است - خودِ غربی‌ها نوشتند، خودشان هم روز شنبه آن را مچاله كردند؛ از حیّزِ انتفاع آن را ساقط كردند! چرا ملت‌ها بایستی تسلیم اراده‌ی كسانی باشند كه جز به اعمال زور و اعمال قدرت و اعمال سلطه، به چیز دیگری راضی نیستند؟ آنها برای ملت‌ها، برای علم و برای اخلاق در سطح بشری، هیچ ارزشی قایل نیستند. این ندای ملت ایران و پیام انقلاب ما به ملت‌ها - ملت‌های مسلمان و غیرمسلمان - است: حركتی كه جمهوری اسلامی كرده، یك حركت كاملاً همراه با اتمام‌حجت است. در طول دو سال و نیم، نظام جمهوری اسلامی همه‌ی راه‌های بهانه‌گیری اینها را بست و هر جا سوءظنی داشتند، وسیله‌ی رفع سوءظن آنها را فراهم كرد. بنابراین، در پایان كار، ناگزیر شدند اعلام كنند كه مسأله، سوءظن به ساخت سلاح هسته‌یی نیست، بلكه مسأله، فناوری هسته‌یی است!
آنها می‌خواهند ملت ایران این فناوری را نداشته باشد؛ یعنی وابسته و عقب باشد، تا فاصله‌ی بین ملت‌های سلطه‌گر و دیگر ملت‌ها هرگز كم نشود. معلوم است كه این حرف، برای ملت ایران قابل شنیدن نیست؛ قابل تحمل نیست.1384/11/18
لینک ثابت
