کاری که در کشور در این زمینه - چه در چالش بین‌المللی مربوط به کار هسته‌یی، چه در خود کار هسته‌یی - دارد انجام می‌گیرد، کاری است که با حکمت و مشورت دارد انجام می‌گیرد؛ این را ملت ایران بدانند. گاهی اظهار نگرانی می‌شود که نبادا کار غیرمدبرانه‌یی انجام بگیرد؛ نبادا تصمیمات فردی گرفته بشود؛ نه، قضیه این‌جور نیست. خوشبختانه مسؤولان کشور در این مسأله هم‌رأی و هم‌فکرند؛ کار با مشورت، با تدبیر - از اول و در این دو سال و اندی هم همین‌جور بوده است - و با فکر جمعی انجام گرفته است و پیشرفت کرده‌ایم. بعد از این هم همین‌جور خواهد بود. افرادی مردم را نترسانند که ممکن است کار بی‌مشورت باشد، عجولانه باشد؛ نه، نخیر؛ کار دارد درست با حکمت و همه جانبه، با توجه به جوانب گوناگون، پیش می‌رود. مسأله این است که ملت ایران حقی دارد و آن حق را مطالبه می‌کند. این حرف هم برای مردم دنیا قابل فهم است، هم برای دولت‌ها قابل فهم است؛ ولی معارض اصلی در این قضیه، دولت امریکاست. حتی دولتهای اروپایی هم مواضع‌شان بیشتر تحت‌تأثیر فشار امریکاست؛ هر کدام که با امریکا نزدیکترند، مواضع‌شان تندتر و سخت‌تر است؛ مثل دولت انگلیس. البته ملت ایران سوابق طولانی از دولت انگلیس دارد و مسأله‌ی ملت ایران و دولت انگلیس، مسأله‌ی امروز و دیروز نیست؛ حالا هم همه‌شان، از آن رأس‌شان تا مسؤولان گوناگون‌شان، مواضع بسیار بدی دارند می‌گیرند؛ آنها یکی از بدترین مواضع را دارند می‌گیرند؛ لیکن معارض اصلی، دولت امریکاست. دولتمردان امریکا که ادعا می‌کنند ایران دنبال سلاح اتمی است، خودشان هم می‌دانند که دروغ می‌گویند، آن کسانی هم که حرف اینها را در نطق‌ها و محافل می‌شنوند و برایشان کف می‌زنند، آنها هم می‌دانند که اینها دروغ می‌گویند؛ کمااین‌که آن‌جایی که دم از حقوق بشر می‌زنند، همین‌طور است. وقتی رئیس جمهور امریکا درباره‌ی قضایای عراق و غیره، دم از دمکراسی و حقوق بشر می‌زند، هم خودشان می‌دانند که دروغ می‌گویند - چیزی که به فکرش نیستند، حقوق بشر و دمکراسی است - هم آن مخاطبانی که این حرفها را می‌شنوند و برایشان کف می‌زنند. اهداف آنها برای خودشان روشن است؛ هدف آنها سلطه‌گری است. حقوق بشر برایشان کمترین اهمیتی ندارد. شما در همین طوفان کاترینا در امریکا، دیدید که چون مردم، سیاه‌پوست بودند، همان مقداری هم که دولت امریکا می‌توانست، به اینها کمک نشد؛ این، حرفی است که خود ملت امریکا - سیاه‌پوست‌ها که به جای خود - بر زبان آوردند و گفتند و فریاد کشیدند. رفتارشان با زندانی، رفتارشان با زندانی بخصوص گوانتانامو، رفتارشان در ابوغریب عراق، رفتارشان با مردم عراق، رفتارشان با زن و بچه‌هایی که در خانه‌هاشان هستند، همه، نشان‌دهنده‌ی این است که مسأله‌ی حقوق بشر از نظر امریکایی‌ها افسانه است؛ می‌دانند که دروغ می‌گویند.1384/07/29
لینک ثابت
