بعضی از پارلمانهای اروپایی هم دخالت خود را در این کار به وقاحت رساندهاند. البته حرف زدنشان اهمیتی ندارد؛ حرف میزنند، بزنند؛ ما هم در بارهی خیلی از کارهای آنها حرف داریم و حرف هم میزنیم؛ نه اینکه ملاحظه کنیم و حرف نزنیم؛ نه، مسئولان کشور ما هم نقاط ضعفی را که در کارهای آنها وجود دارد، همیشه با صدای بلند بیان میکنند؛ بنابراین از گفتنِ آنها بههیچوجه گلهمند نمیشویم و از آنها بیش از این هم توقّعی نداریم؛ اما همه باید بدانند- چه دولتهایشان، چه پارلمانهایشان- تا کار در مرحلهی حرف زدن و گفتن است، اهمیتی نمیدهیم؛ اما اگر قرار شد این را به دخالت در امور کشور ما منتهی کنند، ملت ایران تودهنیِ محکمی به همهی آنها خواهد زد. مردم و مسئولان طبق وظیفهی انقلابی و دینی خود آنچه را که مصالح آنها ایجاب میکند، با همان آگاهی و روشنبینی خود به فضل پروردگار عمل خواهند کرد. البته انسان گاهی چیزهایی مشاهده میکند؛ بعضی دستگاهها از هم گله میکنند و گاهی هم گلایهها را بزرگ و درشت مینمایانند. بنده اعتقادی ندارم به اینکه مسئولان در چنین موقعیتهای حسّاسی دست به شکوه و گلایه از یکدیگر بزنند. باید نگاه کرد به آنچه مصلحت این کشور و این ملت است. در یکی دو ماه اخیر بعضی کارهای دشمن شادکن هم صورت گرفت. البته ملت ما آگاه و هشیار بود و هست؛ فهمید چهکار باید بکند و چهکار باید نکند؛ همانطور که درست بود، عمل کرد؛ آفرین بر شما ملت! ولی انسان متأسف میشود که ببیند بعضی کسان دوست میدارند کاری کنند که در آن سوی مرزها دشمنان این ملت برای آنها کف بزنند! این ننگ است.1382/11/24
لینک ثابت
