انتخابات، مظهر حضور مردم و آزادی ملت ایران در انتخاب سرنوشت خود است. شما وقتی رئیس جمهور را انتخاب میکنید، یعنی تمام سررشتههای اجرایی کشور را در دست کسی میگذارید که منتخب شما و برخاستهی از رأی و ارادهی شماست. وقتی نمایندگان مجلس را انتخاب میکنید، یعنی قانونگذاری و همچنین نظارت بر کار اجرایی را به دست کسانی میسپرید که شما آنها را شناخته و انتخاب کردهاید؛ بنابراین شما هستید که انتخاب میکنید. این کار به معنای قدرت مردم در ادارهی کشور و در دست داشتن سرنوشت کشور به وسیلهی ملت است؛ این چیزِ کم و کوچکی نیست؛ این برای ما همه چیز است. من به شما عرض کنم؛ چیزی که در این بیست و پنج سال کشور و ملت ما را در مقابل تهاجم وحشیانهی زیادهخواهان بینالمللی حفظ کرد، همین بود که میدیدند ملت، صاحب دولت و مجلس و صاحب مسؤولان است. تا امروز پشتوانهی حضور ملی بوده که همیشه دولتهای متجاوز و مقتدر جهانی را ترسانده است. این حضور، مثل سنگری برای کشور ما محسوب شده است؛ این چیز خیلی مهمّی است. اگر در کشور ما انتخابات و مردمسالاری و حضور مردمی و ارادههای جوشان شما مردم در وسط صحنه و میدان نمیبود، بدانید یک سال هم این انقلاب دوام نمیآورد؛ در مقابلِ یکی از تهاجمهای سیاسی و محاصرههای اقتصادی هم دولتها نمیتوانستند ایستادگی کنند؛ آن سنگر اصلی، شما بودید.
انتخابات مظهر حضور مردم است؛ همچنان که حضور در راهپیمایی بیستودوم بهمن، یکی از مظاهر حضور مردمی است. دشمن و دستگاههای استکباری از انتخابات شما و از راهپیماییتان در بیستودوم بهمن میترسند؛ بنابراین از همهی نیروی خود استفاده میکنند شاید بتوانند انتخابات و حضور مردم و رأی آزاد و دخالت مردم در سرنوشت خود را از این ملت و از این کشور بگیرند. بیستوپنج سال است که این تلاش را میکنند؛ الان هم تلاش میکنند.
این روزها میبینید و میشنوید که در مسألهی انتخابات، مناقشاتی بین دستگاههای اجرایی و نظارتی وجود دارد؛ همیشه هم بوده است. بدیهی است که همیشه ممکن است بین دستگاه ناظر و دستگاه مجری سرِ برخی از مسائل اختلاف پیش آید؛ این چیز تازهای نیست؛ اما دشمنان دندان تیز کردهاند، خوشحال شدند و قضیه را بزرگ کردند؛ یک عدّه هم در داخل، فریب آنها را خوردند.
اگر کسی تبلیغات جهانی را بشنود - برای ما هر روز مثل یک طومار، تبلیغات جهانی را روی کاغذ مینویسند و میآورند؛ میبینیم که چه میگویند و چه میکنند! - ملاحظه میکند که همهی تلاش آنها این است که انتخابات آیندهی ما را - که پانزده روز بیشتر به زمان اجرای آن نیست - تخریب کنند. این راهبرد کلّی آنهاست. تمام تلاش آنها این است که انتخابات در کشور برگزار نشود؛ یعنی یک دولت مردمسالار، بدون مجلس؛ یک دولت اسلامی، بدون نمایندگان مردم. معنای این تلاش چیست؟ یعنی پشتوانهی مردمی را از نظام قطع کنند. همهی همّت و تلاش محافل سیاسی خارجی - یعنی کسانی که دشمن ما هستند - و دستگاههای اطّلاعاتی و تبلیغاتیشان امروز متوجّه به این مسأله است. راهبرد کلّی آنها این است که انتخابات را تخریب کنند و نگذارند انتخاباتی برگزار شود. آنها از انتخابات بهشدّت ناراحت و ناراضیاند و میدانند انتخابات مانع توطئهها و جلوگیر خباثتهای آنها نسبت به این کشور است؛ لذا میخواهند انتخابات برگزار نشود. این راهبرد کلّی آنهاست.
این روزها وقتی به تبلیغات جهانی نگاه میکنید، میبینید حیلهی فعلی آنها هم در این قالب ارائه میشود که انتخابات را به تعویق بیندازیم! آن، استراتژیشان است؛ این هم تاکتیکشان است. مرتب هم مسؤولان کشور و مسؤولان اجرایی را تشویق میکنند به اینکه شما نمیتوانید انتخابات را راه بیندازید و نباید راه بیندازید. این تبلیغات خارجی، مستقیم و غیرمستقیم، رادیویی و سیاسی و با انواع و اقسام دیگر، همه متوجّه این قضیه است.
آنچه وظیفهی دولت و ملت ایران است، این است که در مقابل توطئهی دشمن بایستند. انتخابات باید در موعد خود - روز اوّل اسفند - بدون حتّی یک روز تأخیر انجام گیرد. من متأسّفم از اینکه بعضی افراد از روی غفلت، همان حرفهایی را تکرار میکنند که دشمنان این ملت میزنند. آنها با تبلیغات و روشهای سیاسی و حیلههای خود برخی از مسؤولان اجرایی را به کنار رفتن و اجرا نکردنِ مسؤولیت قانونی تشویق میکنند. مگر اجرا و برگزاری انتخابات، حقّ کسی از مسؤولان است که بگوید من این حق را میخواهم یا نمیخواهم؟ وظیفه است؛ وظیفهی قانونی دستگاههای مشخص دولتی است؛ باید این وظیفه را انجام دهند؛ این حقّ مردم است. مگر کسی در داخل کشور میتواند بگوید چون من این پدیده را نمیپسندم، یا فلان روش را نمیپسندم، آنچه را که قانون به عنوان وظیفه بر عهدهی من قرار داده است انجام نمیدهم؟ مگر میشود چنین کاری کرد؟! شانه خالی کردن از مسؤولیت، به صورت کنارهگیری و استعفا و غیر اینها، برای این مسؤولان، هم خلاف قانون است، هم حرام شرعی است. مگر میشود با این حقّ بزرگ مردم بازی کرد؟!1382/11/15
لینک ثابت