كسانی كه خیال میكنند اسلام باید برود و در گوشهای بنشیند و مردان اسلام و دین فقط زبان نصیحت را به كار گیرند، اینها دانسته یا ندانسته همان چیزی را میگویند كه مراكز قدرت جهانی آن را میخواهند و آرزو میكنند. مراكز قدرت استكباری از اینكه رهبران اسلامی در گوشهای از دنیا بنشینند و گاهی پیامی بدهند و یك كلمه حرفی بزنند - همچنان كه رهبران مسیحی در هر قضیهای پیامی میدهند، نصیحتی میكنند و جملهای میگویند - هیچ ترسی ندارند؛ میدانند این خطری برای آنها نیست. از اینكه ملتهای مسلمان بیدار شوند و تشكیل حكومت دهند؛ از اینكه ایمان اسلامیِ آحاد مردم در قالب یك نظام و یك دولت و یك حكومت تجسّم پیدا كند، واهمه دارند و میترسند. نظام اسلامی و ملت مسلمان ایران و دولت جمهوری اسلامی بزرگترین قدم را در این راه برداشت و به بركت مجاهدت جوانان و مردان و زنان مؤمن و فداكار این ملت، اسلام در دنیا به عنوان یك قدرت ظاهر شد. هرچه این قدرت بتواند خود را مستقرتر و پایدارتر كند، نظم ظالمانه و شیطانیِ دنیا بیشتر تهدید میشود.
بعضیها بیتوجّه، از جدایی دین و سیاست حرف میزنند؛ یعنی دین را به گوشههای خلوت برانند و انسان دیندار، فقط به نصیحت اكتفا كند! در اینجا نصیحت نمیتواند كاری بكند. آنچه میتواند قدرتها را مهار و تهدید كند و در برابر ظلم و فساد مقاومت نماید و ریشه آن را بَركند یا آن را متزلزل سازد، قدرت الهی و اسلامی است؛ قدرت سیاسیای است كه در اختیار احكام اسلامی باشد. امام زمان ارواحنافداه با اقتدار و قدرت و تكیه بر تواناییای كه ایمان والای خودِ او و ایمان پیروان و دوستانش، او را مجهّز به آن قدرت كرده است، گریبان ستمگران عالم را میگیرد و كاخهای ستم را ویران میكند.1381/07/30
لینک ثابت