فیش‌های بیانات در خطبه‌های نمازجمعه

مقاومت اسلامی فلسطین

انتفاضه ملت فلسطین، قیام یک ملت است. ملت فلسطین دست خود را از آستین بیرون آورده است؛ این را به گردن این و آن نیندازید. یک ملت قیام کرده، شرف او و عزّت او و هویّت و آگاهی او، او را به میدان کشانده، حال به اینها میگویید تروریست؟! اینها تروریستند؟! اگر دولت اسرائیل ادّعا میکند که با یک گروه معدود مواجه است پس چرا وارد خانه مردم میشوند؟ چرا خانه‌ها را ویران میکنند و چرا در کوچه و بازار این همه جنایت میآفرینند؟ بروید با همان گروه معدود روبرو شوید. زن و بچه مردم چه گناهی کرده‌اند؟ منطق غلط اندر غلط، مقدّمات غلط، استنتاج غلط؛ آن وقت چنان حرفهایی را یک رئیس جمهور جلوِ چشم مردم دنیا بر زبان میآورد و برای خالی نبودن عریضه هم این دولت و آن دولت - جمهوری اسلامی، عراق، سوریه و دیگران - را متّهم میکند. این ادّعاها امریکا را در چشم مردم جهان منفور میکند؛ اینها توجّه ندارند. امروز در دنیای اسلام هیچ دولتی منفورتر از دولت امریکا نیست. همین رئیس جمهور امریکا که در یک سخنرانی با مردم خودش صحبت میکرد - آن زمان که میخواستند به افغانستان حمله کنند - گفت کسانی هستند که دچار نفرتند. بله؛ مخصوص مردم افغانستان هم نبود. بعد خودشان آمارگیری و نظرخواهی کردند و در مطبوعات هم منتشر شد: در همه کشورهای اسلامی و عربی تقریباً معلوم شد که اکثریت قاطع مردم از امریکا متنفّرند؛ اما این نفرت بر خلاف آنچه که او ادّعا میکرد، نفرت از علم نیست، نفرت از تمدّن نیست. میگوید اینها با تمدّن طرفند، با علم طرفند. نه خیر؛ یا بد فهمیده‌ای یا خلاف واقع بیان میکنی. مردم از علم و تمدّن متنفّر نیستند. مردم کشورهای اسلامی از مردم آمریکا هم متنفّر نیستند. این تنفّر به هیأت حاکمه امریکا - رئیس جمهور امریکا و کسانی که پشت سر او سیاستهای امریکا را تنظیم میکنند - متوجّه است. مردم از اینها متنفّرند. خوب؛ منطق امروزِ امریکا این است که دنیا را باید با زور اداره کرد! میگویند زور داریم، سلاح داریم؛ دنیا را با زور وادار میکنیم آنچه که ما میخواهیم همان را بپذیرند و عمل کنند؛ اما در اشتباهند؛ نمیشود، چنین چیزی امکان ندارد. قبل از اینها هم در طول تاریخ در دنیا و حتّی در زمان خود ما کسانی بودند که خیال میکردند با زور و سرنیزه میشود بر ملتهای خودشان یا ملتهای دیگر سوار شد و حکمرانی کرد. دنیا هیتلرها را دیده است، رهبرانِ اوایل کارِ شوروی را دیده است؛ دنیا بعضی از قدرتهای دیگر را هم این زمان و قبل از این زمان دیده است؛ اینها شکست خوردند. خودِ امریکاییها در ویتنام همین را تجربه کردند. آن روزی که بعد از خارج شدن فرانسویها، امریکا وارد ویتنام شد، قدرتمندان و سیاستمداران امریکا شک نداشتند که با پیروزی خارج خواهند شد. هفت، هشت، ده سال آن‌جا با قدرت‌نمایی ظاهری مردم را کشتند، اذیّت کردند، مزارع را نابود کردند؛ آخر هم با خجالت و فضاحت در سال 1354 شکست خورده از ویتنام خارج شدند. همه دنیا هم گفتند و پذیرفتند و اعتراف کردند که اینها شکست خوردند. ویتنام یکپارچه در اختیار مردم ویتنام ماند و اینها مجبور شدند بیرون بروند.

اینها نمیدانند قدرتی وجود دارد که بالاتر از قدرت سلاح آنهاست و آن قدرت ملتهاست، قدرت انسانهاست. هر ملتی که به یک مبدأ و به یک منطق و به یک مبنای فکری اعتقاد داشته باشد و با عزم راسخ پای آن منطق بایستد، هیچ قدرتی - چه قدرت اتمی و چه بالاتر و پایین‌تر از اتم - نمیتواند مقهورش کند. اینها قدرت ملتها و قدرت خداوند قادر متعال را که پشت سر اراده و عزم و اقدام ملتهاست دستِ کم گرفته‌اند: «کلاً نمدّ هؤلاء و هؤلاء»؛ هر گروهی برای اهدافی که به آن ایمان دارد کار کند، خدای متعال کمک و مددش خواهد کرد. اگر گروهی مؤمن به خدا باشد، آن وقت در آویختن با آن و شکست دادنش ده برابر مشکلتر هم میشود؛ مگر آسان است؟! هر کس با این نیرو - نیروی ملتها و انسانها - درافتاد خُرد میشود. امریکا هم خُرد خواهد شد. اینها میخواهند قدرت مقاومت ملت فلسطین را نابود کنند و نمیتوانند. خوب؛ حالا بالاخره چه خواهد شد؟ این حادثه‌ای که امروز اتّفاق افتاده است، ظواهری دارد و بواطنی. ظواهرش همین است که گفتیم: گروهی با زور و سرنیزه و تفنگ و تانک و پشتیبانی سیاسی امریکا به جان زن و مرد و پیرزن و کودک و غیره افتاده است. آنها را میکشد، خانه‌شان را ویران میکند، دستبند به دستشان میزند، تحقیرشان میکند؛ آنها را با اهانت از خانه و زندگیشان دور میکند، خانواده‌ها را آواره میکند. این ظاهر قضیه است. اما باطن قضیه این است که همین قدرتِ به‌ظاهر مسلّط، در درون خود ذوب میشود، آب میشود. ملت فلسطین تصمیم گرفته است؛ سازمانهای مبارز فلسطینی اعم از سازمان فتح، سازمان حماس، جبهه خلق، جهاد، حزب‌اللَّه و دیگران، دستشان را روی هم گذاشته و تصمیم گرفته‌اند. همه به یک نتیجه رسیده و راه فداکاری را پیدا کرده‌اند؛ فهمیده‌اند که راه نجات فلسطین آماده شدن برای فداکاری است. شهادت را تجربه کرده و فهمیده‌اند که دشمن در مقابل شهادت و شهادت‌طلبی و نترسیدن از مرگ ناتوان است. «یاسر عرفات» هم پیغام داده است که من آماده شهادتم؛ این تصمیم خوبی است. امیدواریم ایشان از این تصمیم منصرف نشود و پای این حرف بایستد. آن کسی که در راه خدا شهید میشود میماند - فکر او و شخصیت او میماند - اما آن کسی که با اختیار خود به سمت فداکاری برای آرمانش نمیرود، ممکن است که جسمش چند صباحی زنده بماند اما شخصیت و هویّت او از بین میرود. شهادت؛ این را مردم فلسطین پیدا کرده‌اند، امیدواریم که مسؤولان حکومتِ خودگردان هم همان‌طور که گفتند پای این حرف بایستند و با مردم خودشان در این راه همراهی کنند و تسلیم نشوند؛ دشمن روزبه‌روز رو به ضعیفتر شدن است.

همه امید تندروان صهیونیست به همین درنده‌ای بود که امروز در رأس قدرت و در رأس دولت و در آن حکومت جعلی و دروغین است. امیدشان به این بود که این با چکمه آهنین بیاید و با مشت پولادین و سرنیزه بتواند مردم فلسطین را که به پا خاسته‌اند به زانو درآورد و انتفاضه را خاموش کند؛ لکن از روزی که این آمده است روزبه‌روز انتفاضه شعله بیشتری پیدا کرده است. این آخرین امیدشان بود. در داخلِ خودشان الان اختلاف است. آن کسانی که از راههای دور آمده بودند تا در این سرزمین و کشورِ مغصوب با امنیت زندگی کنند، امروز در فکر برگشتنند. بسیاری از آنها در حال بازگشتنند و دیگر کسی جرأت نمیکند بیاید. بیروحیه‌اند، احساس ضعف میکنند و بین خودشان اختلاف است. از آینده خودشان ناامیدند و افق روشنی در آینده خود نمیبینند. این صهیونیستهای غاصب، سراسیمه و شتابزده‌اند و کارها و حرفهایشان این را نشان میدهد. اگر این حوادث برای ملت فلسطین تلخ و اندوهبار است، برای دشمن آنها هم خیلی تلخ است. این آیه شریفه قرآن چقدر گویاست: «إن تکونوا تألمون فانّهم یألمون کما تألمون و ترجون من‌اللَّه ما لا یرجون»؛ اگر شما در این مبارزه دچار درد و الم میشوید، دشمن هم دچار درد و الم میشود؛ او هم زخم میخورد، سخت‌تر از شما. تفاوت در این است که ملت فلسطین افق روشنی در مقابل دارد؛ لکن غاصب صهیونیست این افق روشن را ندارد. ملت فلسطین افق روشنی دارد که میتواند خودش را به آن جا برساند؛ با تلاش و سعی و کوششی که همه بکنند.1381/01/16

بیانات در خطبه‌های نمازجمعه

مقاومت اسلامی فلسطین

جستار

لینک ثابت