مسئله برای ابرقدرتها، سیطره بر عالم است. امروز قدرتهای بزرگ جهان، چه به خاطر انرژی- نفت و گاز- چه به خاطر بازارها، چه به خاطر فروش محصولاتشان و چه به خاطر پشتوانهی سیاسی و اقتدار نظامیشان، ناچارند دامنهی سیطره و نفوذ خود را در دنیا توسعه دهند. اگر ملتها پامال میشوند و منافع ملیشان نابود میگردد، برای آنها هیچ اهمیتی ندارد. آنها فقط به منافع خود- که در بسیاری از موارد، نامشروع هم هست- میاندیشند. البته هر ملتی- از جمله، ملتهای قدرتهای بزرگ- حق دارند به منافع خود بیندیشند؛ آن منافعی که به خاطر پامال کردن منافع ملتهای دیگر، نامشروع نباشد؛ ولی آنها این حدّ و مرز را قائل نیستند. پرچمی که برمیدارند، پرچم حقوق بشر و آزادی و دمکراسی است. بر روی پرچمهای خود، عناوین فریبنده را نقش میکنند؛ اما آنها، هم به مردم دنیا دروغ میگویند، هم به مردم خود دروغ میگویند. هدف آنها سیطره بر دنیاست.
شما به کشورهای این منطقه نگاه کنید- کشورهایی که به حملهی نظامی تهدید نمیشوند و مورد تهاجم امریکا و امثال آن قرار نمیگیرند- دولتهایی بر این کشورها حکومت میکنند که کشور و ملتشان را یکپارچه و یکسره در اختیار سیاستهای امریکا قرار دادهاند. فقط اینها هستند که خوبند! فقط اینها هستند که باید تهدید نشوند! توقّع آنها از ملت بزرگ و دولت مردمی ایران و نظام سرتاپا شرف جمهوری اسلامی این است که مثل آن کشورها، دست نشانده، مطیع امر، گوش بهفرمان و مجری سیاستهای آنها شوند؛ و این نشدنی است.
آنها در دفاع از آزادی و دمکراسی دروغ میگویند؛ به دلیل اینکه در طول تاریخ سی، چهل سال گذشتهی سیطرهی امریکا بر بسیاری از کشورهای دنیا، همیشه پشتیبان دولتها و قدرتهای مستبد- ولی مطیع آنها- بودهاند. در ایران هم اینگونه بود. حکومت شاه، حکومتی مستبد و غیر انسانی بود که بویی از مفاهیم دمکراسی و امثال اینها نبرده بود؛ اما تسلیم آنها و در اختیارشان بود. نفت ایران متعلّق به آنها بود؛ سیاستهای نفتی صددرصد منطبق با ارادهی آنها بود؛ حضور آنها در سرتاسر مراکز قدرت در ایران، محسوس بود؛ ارتش در پنجهی اقتدار آنها قرار داشت؛ منابع مالی، صددرصد مورد استفادهی آنها و در اختیارشان بود؛ لذا شاه مستبد، فاسد، رشوهبگیر و بیاعتنای به مصالح ملی، از نظر آنها مطلوب و مقبول بود. آنها این را میخواهند. آنها حکومتی را که به خاطر منافع ملی به آنها پاسخ نمیدهد، به خاطر شرف ملی تسلیم آنها نمیشود، به خاطر عزّت ملی و هدفهای ملت خود به آنها اعتنا نمیکند، دوست نمیدارند؛ بنابراین با او کینهورزی میکنند؛ آنگاه خود را پشتِ پرچم دمکراسی و آزادی پنهان میسازند. این منطق در دنیا، شکست خورده است. چنین منطقی، منطقی نیست که امروز دنیا آن را بپذیرد و بپسندد و هواداران آن منطق بتوانند به توفیق خود امیدوار باشند. قدرتهای پوشالیِ تهی از معنویّت و فکرِ درست و جهتگیریهای انسانی، اگر به بیش از اسلحهای که امروز با آن مجهّزند، مجهّز باشند، راه به جایی نخواهند برد.
سردمداران امریکا گله میکنند که چرا ملت ایران از ما متنفّر است. فقط ملت ایران از شما متنفّر نیست. همهی دنیا از شما نفرت دارند؛ ملتها از شما نفرت دارند. شما در امریکای لاتین مورد تنفّر نیستید؟! شما در سرتاسر آسیا میان ملتها مورد تنفّر نیستید؟! شما حتّی در خود اروپا مورد تنفّر ملتهای اروپا هستید! شما برای خودتان چه گذاشتهاید تا ملتهای جهان و انسانها از شما متنفّر نباشند؟ یک رژیم مستکبر، متکبّر، زورگو و مزوّر، چه توقّعاتی دارد که ملتهای دنیا به او محبّت بورزند؟! مگر چنین چیزی ممکن است؟! بله؛ ملت ایران با کسی ابتدائاً سرِ جنگ ندارد؛ اما از مداخلهگر و سلطهطلب متنفّر است. از مرکز قدرتی که بخواهد منافع این ملت را در مقابل منافع نامشروع خود نادیده بگیرد و لگدمال کند، متنفّر است. از کسانی که پرچم دمکراسی و آزادی و حقوق بشر را بلند میکنند، اما از رژیمی مثل اسرائیل که صددرصد ضدّ حقوق بشر است، اینگونه دفاع میکنند و در افغانستان آن رفتار را میکنند و با اسرای جنگیِ خود آن رفتار را میکنند و با ملتهای دنیا آن رفتار را میکنند، متنفّر است.1380/11/18
لینک ثابت
