شما امروز میبینید که قدرتهای استکباری برای تسلّط بر دنیا و ملتها و کشورها چه میکنند. اگر در کشوری یک ملت توانست این سلطهی جهنّمی و شیطانی را از خود دور و برای اقامهی حق و عدل قیام کند، اوّلین دشمنِ او همین مراکز جهانی هستند. تا آنجایی که بتوانند، مانع میشوند که آن ملت بساط ظلم و ستم را از بین ببرد؛ کمااینکه در دوران انقلاب- کسانی که بودند و هستند، به یاد دارند- و در مقابل حرکت مردم، همین مراکز جهانی، با همهی قوا سعی کردند ملت ایران را از این راه منصرف کنند؛ چه با سلاح، چه با توپ و تانک، چه با تبلیغات و چه با وسوسهها. اگر توانستند مردم را منصرف کنند، به مقصود خود رسیدهاند و سلطهی غاصبانهی خود را ادامه خواهند داد؛ اما اگر به مقصود نرسیدند و مردم توانستند بساط ظلم و ستمِ طاغوت را از کشوری برچینند، آنگاه شکل دشمنیِ مراکز استکباری و استعماری عوض میشود. همّت آنها این میشود که نگذارند این ملت به هدف و آرمان خود- که استقرار عدالت و تقوا در کشور است- دست پیدا کند. انواع مختلف کارشکنیها و دشمنیها و مخالفتها را به وجود میآورند، که این را هم در این بیست و سه سال شاهد بودهاید. جنگ را تحمیل کردند، بمباران کردند، حملهی تبلیغاتی کردند، محاصرهی اقتصادی کردند، تبلیغات سراسریِ جهانی علیه این انقلاب به راه انداختند؛ همه برای یک هدف. آن هدف چیست؟ نگذارند نظام اسلامی به پشتیبانی ملت ایران- این پشتوانهی قوی- به هدفها و آرمانهای خود دست پیدا کند. کاری کنند که ملت خسته شود و مسئولان به ستوه آیند. وقتی ملت و مسئولان از ادامهی راه خسته شوند، آنگاه اوّلِ تجدید سلطهی دشمنی است که او را بیرون کردید. برگردد، سلطهی جهنّمی خود را دوباره شروع کند و وضع را به همان شکلی برگرداند که مردم آن را به هم زده و از بین برده بودند.1380/10/19
لینک ثابت
