انتخابات ریاست جمهوری، مظهر آزادی و قدرت انتخاب و رشد ملت ایران است. برای یك ملت- مثل بعضی از ملتهایی كه شما می‌بینید با همه‌ی باد و بروتی كه دارند- ننگ است كه در انتخابات ریاست جمهوری‌اش، سی و پنج درصد یا چهل درصد حائزان شرایط شركت كنند. پیداست كه مردم به نظام سیاسیِ خود نه اعتماد دارند، نه اعتنا می‌كنند و نه امید دارند. با بعضی از شهروندان امریكایی، قبل از همین انتخابات اخیرشان مصاحبه كرده بودند و گفته بودند به چه كسی رأی می‌دهید؟ گفته بودند چه فایده، چه فرقی می‌كند؛ به هیچ‌كس! همین‌طور هم شد؛ عملًا سی و چند درصد شركت كردند. در ایران اسلامی، هفتاد درصد، هفتاد و پنج درصد، هشتاد درصد واجدان شرایط شركت كردند. این خیلی افتخار است؛ این نشان‌دهنده‌ی آن است كه این ملت روی پای خودش ایستاده و به مسائل خودش نگاه می‌كند و می‌خواهد در این مسئله تصمیم بگیرد.
حضور مردم در انتخابات، یكی از مهم‌ترین مظاهر اقتدار ملی است. اینكه ما ابتدای سال عرض كردیم كه امسال را سالِ اقتدار ملی بدانید و دنبال آن باشید، وظیفه‌ی همه‌ی ماست كه این كار را بكنیم؛ منتها هركدام به سهم خودمان. یكی از پایه‌های اقتدار ملی همین است كه مردم پای صندوقهای رأی بروند و رأی بدهند و رئیس‌جمهور را انتخاب كنند. البته سلایق مردم مختلف است؛ نامزدها هم متعدّدند؛ هركدام از آن‌ها هم سلیقه و نظری دارند و مردم هم به یك نفر رأی می‌دهند؛ این مسأله‌ی بعدی است. مسأله‌ی اوّل این است كه همه در این آزمون عمومی ملت ایران شركت كنند و نشان دهند كه ملت ایران زنده است و به سرنوشت كشورش علاقه دارد. تحلیلگران گوناگون در اطراف دنیا، روی این موضوع حساب می‌كنند؛ خیلی از آن‌ها می‌دانند و بعضی هم دیده‌اند و بعضی نیز در پرونده‌ها خوانده‌اند كه در این مملكت، از اوّل مشروطیت تا قبل از انقلاب- كه حدود شصت سال فاصله بود- جزموارد بسیار معدودی، مردم به صندوقهای رأی مجلس اعتنا نكردند. زمامداری كشور هم كه در اختیار خانواده‌ی دست‌نشانده بود. آن‌ها می‌بینند كه امروز مردم ایران وارد میدان می‌شوند و خودشان مسئولان كشور را انتخاب می‌كنند. این شرف و عزّت بزرگی برای ملت ایران است.1380/02/28
لینک ثابت
