از اول انقلاب، مسألهی حقوق بشر و زندانها و از این حرفهای خندهآور و مضحک برای هوشمندان عالم را، به عنوان عوامفریبی در بوق میکردند، جنجال میکردند و دایماً میگفتند: زندانهای ایران. آن کسانی که اطلاع دارند و قضاوت و حکم میکنند، میدانند که زندانهای این کشورها به مراتب بدتر از زندانهای کشورهای عقبافتاده است؛ چیزی که مطرح نیست، حقوق بشر است؛ چیزی که مطرح نیست، کرامت بشر است.
به عنوان یک حربه، ظاهرفریبیهای دروغینی میکنند. برای بشر حقوقی قائل نیستند؛ آن وقت به کشورهای آفریقایی و امریکای لاتین آدم میفرستند که بر انتخابات آنجا نظارت کنند! به شما چه که بروید بر انتخابات فلان کشور نظارت کنید؟! شما چکاره هستید؟! مگر شما قیم آن ملت هستید؟! شما اگر طرفدار انتخابات هستید، سراغ آن کشورهایی بروید که در زیر سایهی شوم شما حکومتهایی در آنجا سر کار آمده است که اگر اختیار در دست مردمشان باشد، یک لحظه اجازه نمیدهند که آن حکومتها باقی بمانند. این حکومتها کم هم نیستند؛ حالا نمیخواهیم اسم ببریم؛ همه میدانند کدام حکومتها را میگوییم؛ خودشان هم بهتر از همه میدانند. در آن کشورها، اسمی از انتخابات نیست؛ اما آنجایی که بخواهند زیر فشار قرار بدهند و انگیزهیی داشته باشند، از امریکا آدم میفرستند که برود نظارت کند که در فلان کشور انتخابات درست انجام شده یا نه! به شما چه؛ مگر شما قیم ملتها هستید؟! این چه اهانتی به ملتهاست که اینها دارند میکنند؟! آن وقت میگویند حقوق ملتها و حقوق بشر! بزرگترین اهانت را خودشان دارند میکنند و از رو هم نمیروند! به اتکای سلاح اتمی - که حالا دیگر رقیب هم ندارند - به اتکای حق وتو، به اتکای ثروت و پول، به اتکای دستگاه جاسوسی گسترده در همهجا، در همهی امور دخالت میکنند. نه آقا، ملت ایران برای امریکا و برای هیچ کس دیگر، این سیادت و این ریاست و این سرپرستی دروغین و جعلی را نسبت به ملتها قبول ندارد.1370/10/19
لینک ثابت