در این ایام، ملت ما یکی از وعدههای الهی را به چشم خود دید. یکی از مصادیق آیاتِ «ان تنصروا الله ینصرکم» و «و من یتّق الله یجعل له مخرجا. و یرزقه من حیث لا یحتسب و من یتوکّل علی الله فهو حسبه» در همین ایام که حقانیت این ملت مظلوم و شجاع مورد اعتراف سازمانهای رسمی قرار گرفت، آشکار شد. این حرکتی را که چنین پیروزیای به دنبال آن بود، چه کسی کرد؟ این نصرت خدا بود، که ناشی از نصرت دین خدا توسط مردم است؛ و این وعدهی الهی است، و راست است.
ممکن است ما با ذهن محدود خودمان، زمانی را که برای تحقق وعدهای فرض کردهایم، انجام نگیرد؛ اما بالاخره انجام میگیرد. چه کسی تصور میکرد در این دنیایی که آلودهی به زهر کشندهی سیاست مغرضانهی ابرقدرتهاست، این سازمان مللی که یازده سال واضحترین حقایق را مکتوم نگهداشت در حالی که از روز اول معلوم بود که چه اتفاقی افتاده است و دارد میافتد در چنین وضعیتی، علیرغم خواست ابرقدرتها، و با وجود نارضایتی کسانی که هنوز هم از اسلام و جمهوری اسلامی ایران میترسند، چنین اعتراف صریح و محکومکنندهیی علیه دشمنان ما صادر بشود؟! این کار خدا بود؛ این همان نصرت غیبی است. انتظار نداشته باشیم که نصرت غیبی، همیشه به یک شکل ظاهر بشود؛ این هم یکی از انحاء نصرت غیبی الهی است. این نصرت، دنبالهی نصرتی است که شما به دین خدا میرسانید؛ «ان تنصروا الله ینصرکم».1370/09/27
لینک ثابت