برکات و آثار حیات پُربار او [مرحوم آیةاللَّه العظمی بروجردی (قدّسسرّه)]، به زمان خود او و به عرصهی فقاهت منحصر نماند و او چون خورشیدی درخشان، بر تعدادی از علوم اسلامی، بلکه بر روشها و شیوههای تحقیق در آنها و نیز بر فضای عام حیات مسلمین در زمان خود و پس از آن، پرتوافشانی کرد و هنوز علمای اسلام و جهان اسلام، از تأثیرات مبارک آن عمر پُرثمر و ریاست و مرجعیت تامهی پانزدهسالهی او متمتعند. این شخصیت عالیقدر و کمنظیر، مرجع عام شیعه در زمان خود و استاد فقیهان و مراجع معاصر، حضرت آیةاللَّه العظمی مرحوم حاج آقاحسین بروجردی است؛ (اعلیاللَّه مقامه و رفعاللَّه اعلامه).
علم و تقوا و اخلاص و روشنبینی و بزرگمنشی و کیاست و نوآوری و جامعنگری و خستگیناپذیری و بسی خصلتهای کمیاب و نفیس دیگر از این مرد بزرگ و ذخیرهی الهی، چنان شخصیت ذوابعاد و عظیمی فراهم آورده بود که نظیر آن را در فقهای صاحبنام و برخوردار از زعامت، بندرت میتوان یافت.
او در فقاهت، مبتکر شیوهیی جدید، و در رجال و حدیث، صاحب سبک بود و در تدریس و تربیت شاگرد و تعلیم کار دستهجمعی، بر زمان خود سبقت داشت. بینش وسیع او، از مرزهای حوزهی قم و حوزههای علمیه و چهارچوب کشور ایران و جهان تشیع فراتر میرفت و بر جهان اسلام و همهی مذاهب مسلمین پرتو میافکند. زعامت او، نه تنها به ادارهی امور درسی و معیشتی حوزهها، که به مسایل سیاسی و اخلاقی آن، و نه تنها به امور حوزه، که به امور دینی و شعایر اسلامی در سراسر کشور و در سطح بینالمللی شمول مییافت. حوزهی علمیهی تحت زعامت او، پرورشگاه و خاستگاه افکار نو و گوهرهای درخشانی شد که به برکت آن در سالهای بعد، نهضت روحانیت پی ریخته شد و حرکتی که در اوج آن، انقلاب عظیم و شکوهمند اسلامی به رهبری مجدد بزرگ اسلام حضرت امام خمینی(قدّساللَّه نفسهالزّکیّه) بود، سر برآورد. با این همه، در مجموع شخصیت آن بزرگمرد، آنچه بیش از همه درخشنده و چشمگیر بود، اخلاص و تقوایی بود که وی در همهی امور خود از آن بهره میگرفت.1370/02/08
پیام به مجمع یادوارهی فقهی سیامین سالگرد ارتحال آیتالله العظمی بروجردی(ره)
سیدحسین بروجردی, تاریخ حوزههای علمیه و مجاهدتهای علما
روایت تاریخی
لینک ثابت
سیدحسین بروجردی, تاریخ حوزههای علمیه و مجاهدتهای علما
روایت تاریخی