اکثریت قاطع مردم آن‌جا، بومیان سیاه‌پوستند. حکام معتقد به نژادپرستى و حاکمیت سفیدپوستان، یک اقلیت کوچکند. حتّى سفیدپوستانى در آن‌جا هستند که با سیاه‌پوستان همفکر و همعقیده‌اند؛ اما آن حکومت جائر، همچنان مى‌تاخت و مى‌راند که هنوز هم تقریباً همان‌طور است. من گفتم این مردم، براى این مبارزه‌ى اساسى، سلاح نمى‌خواهند؛ فقط حضور آنها در خیابانها لازم است که بیرون بیایند. ملت - به معناى ملت - نشان بدهد که با آن نظامِ ظالمِ تبعیضگرِ ضد همه‌ى حقایق بشرى و حقوق بین‌المللى مخالف است. گفتم در ایران، این حادثه اتفاق افتاد و فقط ملت به خیابانها آمدند. البته مردم مقاومت کردند، کشته شدند، عزیزانشان را از دست دادند، جانشان را فدا کردند؛ اما خسته نشدند. این، خصوصیت حضور عظیم مردمى است که هر مقصودى با آن برآورده مى‌شود. البته دیر و زود دارد، هدفها فرق مى‌کند، بعضى زودتر و بعضى دیرتر قابل تحقق است، بعضى با مشکلات بیشتر همراه است؛ بسته به این است که این ملت، خسته نشوند.
آن سیاستمدار انقلابىِ مردمىِ بزرگ - که کسانى که آن چهره را مى‌شناسند، همه او را قبول دارند و مرد مجربى هم هست - تصدیق کرد و گفت: درست است، این تجربه کاملاً عملى است؛ منتها ما در اینجا، آن عامل برانگیزاننده و متحدکننده‌ى ملت شما - یعنى اعتقاد عمیق دینى و آن رهبرى عظیم - را کم داریم؛ راست هم مى‌گفت.
هرجا ملتها دست به دست هم بدهند، حضور داشته باشند، این حضور را ادامه بدهند و با سختیهایش بسازند، ممکن نیست قدرتهاى بین‌المللى - امریکا و امثال امریکا - بتوانند آن کارى را که مى‌خواهند، در مقابل اینها انجام بدهند. ملتها پیروزند. این، یک واقعیت است. ایستادگى، مقاومت، حضور و وحدت، از شرایطش است.
امروز، شما در دنیا مى‌بینید که بتدریج در مناطقى از عالم، همین تجربه‌ى ایران تکرار مى‌شود و براى همین است که امام بزرگوار ما، به‌طور قاطع مى‌گفت که دشمن قادر نیست این ملت را تا وقتى ایستاده و متحد است، شکست بدهد و فرمودند: «امریکا در مقابل ملت ایران، هیچ غلطى نمى‌تواند بکند». ما هم همان حرف را تکرار مى‌کنیم. این، اعتقاد ملت ایران و مسؤولان و دست‌اندرکاران نظام جمهورى اسلامى است.1369/02/07
لینک ثابت
