ما عرض كردیم «حماسهی سیاسی» و «حماسهی اقتصادی». حماسهی اقتصادی فقط دست دولت نیست؛ البته برنامهریزیهای دولت مؤثر است. حماسه یعنی واقعهی جهادگونه و پرشور؛ این را باید ملت ایران و مسئولان كشور مورد نظر قرار دهند؛ ضعفها را، خلأها را پُر كنند؛ اول بشناسند. در همهی برنامهریزیها باید زندگی و معیشت طبقات ضعیف مورد توجه قرار گیرد؛ بعد برای آنها برنامهریزی كنند. این میشود حماسه. آحاد مردم، چه در مصرفشان، چه در تولیدشان؛ بخشهای مولّد یك جور، بخشهای مصرفكننده یك جور، بخشهای خدمات یك جور؛ بدانند كه برای پیشرفت كشور حركتِ جهشگونه لازم است، خلق حماسه لازم است؛ آن وقت كشور پیش خواهد رفت، استقرار پیدا خواهد شد. حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی، دو توأمانند؛ هر كدامی دیگری را تقویت میكند و حفظ میكند و نگه میدارد.
ما كه اول سال عرض كردیم حماسهی سیاسی و اقتصادی، فهمیدیم چه داریم میگوئیم؛ دشمن هم فهمید كه ما چه داریم میگوئیم. دشمن با تحریم و با فشار اقتصادیِ گوناگون سعی كرد مردم را از میدان خارج كند. میگویند كه ما با مردم دشمن نیستیم. دروغ میگویند؛ راحت، با وقاحت! بیشترین فشار برای این است كه مردم ناراحت شوند، مردم در تنگنا قرار بگیرند، مردم زیر فشار قرار بگیرند، شاید بتوانند به این وسیله بین مردم و نظام اسلامی فاصله ایجاد كنند. هدف، فشار بر مردم است. اگر چنانچه این حركت عظیم اقتصادی، این جهش اقتصادی، این برنامهریزی درست، چه در بخش قانونگذاری، چه در بخش اجرا، در سطوح مختلف، مورد توجه قرار بگیرد، همهی این فشارها خنثی خواهد شد. ملت ایران و مسئولان كشور باید با عزم راسخ، دشمن را مأیوس كنند.
حماسهی سیاسی هم همین جور است. حماسهی سیاسی یعنی حضور آگاهانهی مردم در صحنهی سیاست كشور و مدیریت كشور؛ نمونهی بارزش همین حادثهی انتخابات است كه اندكی بعد انشاءاللَّه به توفیق الهی، در وقت مقرر، با حضور و شركت شوقآفرین مردم انجام خواهد گرفت. آنها چون فهمیدند هدف حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی چیست، از همین حالا به خیال خودشان شروع كردهاند به تخریب كردن. امروز انواع و اقسام تبلیغات وجود دارد برای اینكه در عرصهی اقتصادی، مردم را دچار یأس و نومیدی كنند؛ در عرصهی سیاسی، انگیزهی مردم را از حضور در میدان سیاست و بالخصوص در میدان انتخابات كاهش دهند. آنها ملت ایران را نشناختهاند. این حركت عظیم ملت ایران در عرصههای مختلف، نتوانسته غفلت و بیاطلاعی طراحان و سیاستگذاران پشت پردهی استكبار را به خود بیاورد و متوجه كند؛ نمیدانند با كی طرفند. در طول این سی و چند سال، این ملت، با این همه معارضه، با این همه دشمنی، ایستاد. مسئولین اگر یك جا از خودشان ایستادگی نشان دادند، به پشتوانهی مردم بود، به پشتیبانی مردم بود. آفرینِ اول مال مردم است، تحسین بزرگ متعلق به مردم است؛ اینها بودند كه به مسئولین دل دادند، پشتگرمی دادند تا بتوانند در مقابل زورگوئیها و فشارها و افزونطلبیهای دشمنان و مستكبران بایستند؛ آنجائی كه ایستادند. امروز هم همین جور است، در آینده هم به توفیق الهی همین جور خواهد بود.1392/02/07
لینک ثابت