newspart/index2
وصیت‌نامه امام خمینی
طراحی این صفحه تغییر کرده است، برای ارجاع به صفحه‌ی قبلی اینجا کلیک کنید.
وصیت‌نامه امام خمینی

این حرف درستی است که بسیج بیست میلیونی پُرشور و بااخلاص کشور، پدر مهربانی را از دست داد. حقیقتاً رابطه‌ی بین شما و آن قلب منور و پُرعطوفت، رابطه‌ی پدر و فرزند بود. شاید هیچ‌وقت اتفاق نمیافتاد که در حضور آن بزرگوار، از بسیج و فداکاریهای جوانان مؤمن و بااخلاص میدانهای جنگ و صحنه‌های انقلاب صحبت شود، ولی آن بزرگوار از این حرکت پُرشور مردمی، با رقت و عطوفت یاد نکنند. گاهی افرادی در شمار بسیجیان عظیم و انبوه خدمت امام(ره) میرسیدند و آن پدر عزیز، پاسخ محبت‌آمیز و پدرانه به آنها میدادند.
حال ما آن وجود عظیم‌الشأن را در کنار خود نداریم، و این یک واقعیت تلخ است. ما که معتقدیم روح مؤمنین، آزاد و بینا و مسلط بر امور دنیای مادّی است، شاید بشود با اطمینان گفت که هم‌اکنون روح مقدس امام، ناظر بر احوال جامعه‌ی ما و متوجه فرزندان خود است. این ملت فرزندان او بودند. براستی، آن بزرگوار از ما و فرزندانش چه توقعی دارد؟ نکته‌ی اصلی این‌جاست. عزاداری لازم است؛ اصلاً دست خود ما نیست. مگر میتوانیم بر این مصیبت نگرییم و احساسات جوشان خودمان را نسبت به آن عزیز یگانه، سرپوش بگذاریم؟ اینها به جای خود محفوظ است؛ اما اصل قضیه، تداوم راه و اجرای وصیت اوست. اگر امروز او زنده بود، از ما چه میخواست؟ این مهم است که خواسته‌ی او را جامه‌ی عمل بپوشانیم.1368/04/06

لینک ثابت
پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی