آنچه كه ما بر آن اصرار میورزیم و تأكید میكنیم، این است كه علم برای كشور، یك سرمایه‌‌‌ی بی‌‌‌پایان و تمام‌‌‌نشدنی است. اگر چرخه‌‌‌ی تولید علم در یك كشوری به راه افتاد، اگر استعدادی وجود داشت و به جریان افتاد، اگر ظرفیتها شروع كرد به بروز و ظهور، آن وقت این دیگر منبعِ تمام‌‌‌نشدنی است. علم یك پدیده‌‌‌ی درون‌‌‌زاست؛ چیزی نیست كه انسان برای آن ناچار و ناگزیر باشد وابسته شود. بله، اگر شما بخواهید علمِ حاضر و آماده را بگیرید، همین است؛ وابستگی دارد، احتیاج دارد، دست دراز كردن دارد؛ اما بعد از آنكه بنیان علمی در یك كشوری به وجود آمد، استعداد هم در آن كشور وجود داشت، آن وقت حالت چشمه‌‌‌های جوشان را پیدا میكند. اگر ما بپردازیم به دنبالگیری تحقیق و علم و ژرفنگری و دانش‌‌‌پژوهی، اگر این مسئله در كشور همچنان كه بحمدالله چند سالی است جدی گرفته شده و دنبال میشود، با همین شتاب، بلكه با انگیزه‌‌‌ی بیشتر و اهتمام بیشتر دنبال شود، بدون تردید كشور به یك اوجی دست خواهد یافت.
...
آنچه كه ما میخواهیم ان‌‌‌شاءالله بر این جلسه مترتب شود، به طور كلی دو چیز است: یكی تشویق نخبگان و زبدگان و اهل علم و اهل تحقیق به این كه به سمت تشكیل این شركتها بروند و همچنین رساندن محصول این شركتها و این تحقیقات به بازار و در دسترس مردم قرار دادن و وارد كردن آن در چرخه‌‌‌ی تجارت است. این، غرض اول ماست. البته هم‌‌‌افزائی علم و ثروت و دارائی، تعریف ابتدائی این شركتهاست. بنابراین اهل دانش و كسانی كه اهل سرمایه‌‌‌گذاری‌‌‌های مالی هستند، همت كنند و این شركتها افزایش پیدا كند. حالا گفته شد كه تا پایان برنامه، بیست هزار شركت تشكیل خواهد شد؛ لیكن تصور من این است كه بیش از این بایستی ما در كشور به رقم شركتهای دانشبنیان اهتمام بورزیم.1391/05/08
لینک ثابت
