مجلس شورای اسلامی، نقطه‌ی امید نظام و مظهر اقتدار و اختیار ملت است. جایگاه مقدسی است که همیشه و در همه‌ی احوال، می‌تواند و می‌باید رأی و اراده‌ی ملت مسلمان و انقلابی را به کرسی بنشاند و مصلحت مردم را در شکل مقررات لازم الاتباع در بافت و رفتار نظام و حکومت، تضمین کند. خانه‌ی مردم و ملجأ دولت مردمی و مظهر ارزشهای اسلام ناب محمّدی (صلّی الله علیه و آله) و به تعبیر امام حکیم و فقیدمان، عصاره‌ی فضایل ملت است. در این مجلس، دور شدن از فضایل و پایبند شدن به اغراض شخصی و گروهی و آلوده شدن به هواهای سیاسی و نفسانی، از هرکس که باشد، مردود و محکوم است. در این مجلس، رأی باید تابع معرفت، و بحث باید دور از تنازع و جدال باشد. در هر موضع‌گیری و هر سخنی، باید رضای خدا و مصلحت انقلاب و خواست و نیاز مردم در نظر گرفته شود. همواره در این مجلس، معدود افرادی بوده‌اند که از این تکالیف غفلت ورزیده و راه، کج کرده‌اند و شاید امروز نیز باشند؛ لیکن اکثریت قاطع نمایندگان محترم که بحمد اللّه در همه‌ی دوره‌ها و امروز، در راه راست اسلام و انقلاب حرکت می‌کرده‌اند و می‌کنند، باید پاس نعمت بزرگ جمهوری اسلامی را بدارند و در اعمال و آراء و گفتار خود، خدا را حاضر و ناظر بدانند و مصلحت انقلاب و کشور را با هیچ‌چیز دیگر معاوضه ننمایند. البته، مجلس همواره باید به وظایف قانونی خود عمل و از حق قانونی خود استفاده کند؛ اما هم نمایندگان محترم و هم مردم رشید ما قادرند تفاوت میان عمل به تکلیف قانونی و عمل برطبق غرض شخصی و سیاسی را درک کنند.1368/10/18
لینک ثابت
